رضـایـت یـا عـدم رضـایـت از والدین؛ آیـا از نـام انـتـخـابـی خـود راضـی هـسـتـیـد؟!

یکی از ویژگی های بسیار شخصی که دخالتی در آن نداریم انتخاب نام است. در ایران از دیرباز رسم بر این بوده (.. و هنوز هم در برخی از خانواده های سنتی هست!) از پدربزرگ و مادربزرگ تا خاله و عمه و دایی و عمو و حتی خویشاوندان درجه 7 و 8 در مراسم مفرح "نام گزینی" شرکت می کردند و هر کدام نامی برای نوزاد پیشنهاد می دادند. در بسیاری از اوقات هم والدین به تنهایی نام دلبندان خود را انتخاب می کنند. گاهی اوقات آن کودک وقتی به دوران نوجوانی و جوانی می رسد از نام خود رضایت ندارد و نام دیگری برای خود دست و پا می کند و از دیگران می خواهد او را با نام دوم صدا بزنند. شخصا از نام خود راضی هستم. ترکیبی از نام ایرانی و مذهبی تا نه سیخ بسوزد و نه کباب!. پ ن : در دورانی که در بلاد کفر مشغول بودم! دوستان و همکاران مرا به نام ALI نمی خواندند چون این نام برای آنها زنانه بود! (مخفف ALICE – ALISON و ..) اما خوشبختانه نام دوم (سام) یا همان سَم (SAM) مشکل را حل کرد!.