نبوغ بحث برانگیز آرسن ونگر، مردی که فلسفه آرسنال را تغییر داد (بخش پایانی)

طرفداری- صحبت در مورد تاثیر آرسن ونگر بر تیم فوتبال آرسنال، به معنای صحبت در مورد مردی خواهد بود که پس از چهارسال از ورودش به باشگاه، تیمش را به دنیای مدرن و قدرتمند لیگ برتر انگلیس شناساند. مردی که فلسفه توپچی ها را عوض کرد، استعدادها را پرورش داد و سلطنت ناامید کننده بروس ریوچ و استوارت هوستون را در اختیار گرفته و به کل عوض کرد.

آرسن ونگر دیوانه فوتبال بود. ژرارد هولیه، دوست صمیمی ونگر گفته بود او در موناکو به هیچ چیز جز فوتبال فکر نمی کند و به کمک یک ویدئوپلیر، تمام بازی ها را دوباره و دوباره تماشا می کند. فوتبالِ فرانسه از اواخر دهه 80 تا دهه 90، با مشکلات اقصادی فراوانی رو به رو شده بود و این دانش ونگر در استفاده از بازیکنان جوان و اعتماد به آن ها، موناکو را چندسال از فوتبال این کشور جلوتر انداخت. با این حال موناکو هیچوقت پرستیژ باشگاه های بزرگ را پیدا نکرد.

نبوغ بحث برانگیز آرسن ونگر، مردی که فلسفه آرسنال را تغییر داد (بخش اول)

نبوغ بحث برانگیز آرسن ونگر، مردی که فلسفه آرسنال را تغییر داد (بخش دوم)

موناکو در فصل 90-1989، در رتبه سوم جدول فصل را به اتمام رساند. یکی از خریدهای تاثیرگذار او، رامون دیاز بود که 15 گل به ثمر رساند. ونگر برای خرید بازیکن، ساعت ها به تماشای بازی های تیم های دسته پایین تر می پرداخت و سعی می کرد بهترین استعدادها را کشف کند. انقلاب ونگر در موناکو، در زمینه نقل و انتقالات یکی از بهترین دستاوردهای او در زمینه مربیگری محسوب می شود. 

ونگر با اینکه موفقیت هایی به دست آورد، مخصوصا در جام حذفی فرانسه، اما فصل آخر او چیزی شبیه تبدیل شدن رویا به کابوس بود. حذف در نیمه نهایی 1994 برای یاران ونگر شکستی دردناک بود. البته که آرسن به کشف استعداد ادامه می داد و یکی از بزرگترین استعدادهای کشف شده توسط او، یورگن کلینزمن بود. ونگر کار خودش در فرانسه را تمام شده می دید. او موناکو را به یکی از قدرت های اصلی تبدیل کرده بود و دیگر می توانست جدا شود.

در طول حضور ونگر در موناکو، باشگاه بخش جوانان خود را پرورش داد و یک بخش هم به نام «بخش اختصاصی علوم ورزشی» ایجاد شد که در نوع خود، ایده تازه ای بود. گلن هادل در خصوص ونگر و تاثیراتش بر روی او گفته بود:

آرسن نظر من در مورد فوتبال را تغییر داد. او همه چیز را متفاوت می دید و هرگز از دیدگاهش پشیمان نشد. 

وقتی آرسنال در 1996 به آرسنال رفت، نیک هورنبی، نویسنده مشهور، یکی از بهترین نظرات را در مورد وی داد. "به یاد دارم وقتی بروس ریوچ اخراج شد، یکی از روزنامه ها سه یا چهار نام مطرح کرده بودند. یوهان کرایوف، تری ونابلس و آرسن ونگر. با خودم گفتم حتما آرسن ونگر است، چون بقیه را می شناسم و او را نه. و البته آرسنال حق داشت او را استخدام کند."

نگرانی نسبت به ونگر در میان مطبوعات رو به افزایش بود. «آقای هیچکس» قرار بود هدایت یکی از بهترین تیم های انگلیس را برعهده بگیرد و هیچکس ونگر را نمی شناخت. تایمز آن موقع در خصوص این همکاری نوشته بود: "آرسنال یکی از بزرگترین ریسک ها را انجام می دهد. آرسن ونگر فردی شناخته شده نیست."

ونگر خیلی زود فلسفه خود را در آرسنال جا انداخت. بازیکنان را از خوردن نوشیدنی های الکلی منع کرد، رژیم های مخصوص برای بازیکنان نوشت و از تمام جوانب، از آن ها مراقبت کرد. ونگر می خواست با استفاده از متدهای خود، تغذیه بازیکنان را کنترل و استقامت آن ها را بالاتر ببرد. 

اولین فصل ونگر در هایبری، با به دست آوردن رتبه سوم به پایان رسید. پایانی خوب برای مربی ای که تازه فوتبال انگلیس را یاد می گیرد. ونگر در آرسنال هم استراتژی خود در موناکو را ادامه داد و برخی جوانان با استعداد را به خدمت گرفت. نیکلاس آنلکا به جمع امانوئل پتی، مارک اوورمارس و گریماندی پیوست. بازیکنانی که طی سالیان سال، در آرسنال به موفقیت های قابل توجهی دست یافته بودند.

از زمان لیورپول 88-1987 به این طرف، آرسنال تنها تیمی بود که تاکتیکی ترین فوتبال را ارائه می کرد. آن ها بیشتر و بهتر از می دویدند و تنها تیمی به حساب می آمدند که می تواند به سلطه سرالکس فرگوسن پایان دهد. ونگر از لحاظ شخصی و تیمی، به موفقیت های زیادی دست یافت، اما به یاد ماندنی ترین، دبل در رقابت های داخلی فصل 2002 بود که با قهرمانی در لیگ و جام حذفی به پایان رسید.

فصلی که آرسنال بدون شکست رقابت ها را به پایان رساند و یکی از یک جانبه ترین قهرمانی های لیگ در تاریخ انگلیس به حساب می آید. 11 امتیاز جلوتر از چلسی و 15 امتیاز بیشتر از منچستریونایتد. بهترین فصل ونگر به عنوان مربی. سال ها از آن روزها گذشت و هنوز هم ونگر، سرمربی آرسنال است، البته آخرین روزهایش را در امارات سپری می کند.

ونگر یکی از پیشگامان نسل خود بود. هر داستانی، قهرمانان خود را دارد و روند تبدیل لیگ انگلیس به محبوب ترین، پرتماشاگرترین و جذاب ترین لیگ جهان هم، قهرمانانی چون فرگوسن و ونگر را دارد. چه عاشقش باشید یا نسبت به او نفرت داشته باشید، حقایق کاملا گویا هستند. بهتر است فراموش نکنیم ونگر قبل از تاریخ سازی در آرسنال، مربی موناکو بود. جایی که با میدان دادن به جوانان، تغییر فلسفه لیگ و قدرتمند کردن تیمش، روند لوشامپیونه را عوض کرد. به خصوص در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90.

می توان آرسن ونگر را کسی معرفی کرد که یک عمر، برخلاف جهت موج های خروشان حرکت کرد. همیشه بر روی فلسفه خود تاکید کرد و به آن وفادار ماند. احترام برای مردی که تصمیم گرفت فوتبال انگلیس را عوض کند.

به قلم عمر سلیم برای وب‌سایت Thesefootballtimes