کـاری کـه خـداونـد بـا بـنـدگـان نـاخـلـف و مـغـرورش مـی کـنـد؛ از "عــرش" تا "فــرش"!

تاریخ پر است از مخلوقات پرادعایی که توسط خالق سرنگون شده اند!. ویژگی شرم آور بسیاری از ما - انسان ها - این است که تا به نقطه اوجی می رسیم دیگر خدا را بنده نیستیم و آنچنان در نخوت و غرور فرو می رویم که برای خالق چاره ای نمی ماند جز اینکه به ما یاداوری کند همه قدرت از آن اوست و همانطور که ما را بالا برده می تواند به زیر بکشد. خدا در سوره حجر (اگر اشتباه نکنم) با لحنی هشدار دهنده می گوید : و لقد خلقنا الانسان من صلصال من حما مسنون : من شما را از گِل بدبو ساختم!!. خدا از فرعون و نمرود – که ادعای خدایی داشتند – تا مخلوقات حقیر معاصر را درست در اوج ادعا و غرورشان به زیر کشیده است اما هنوز برای بسیاری از ما عبرت نشده و همچنان عده ای از ما آنچنان صحبت می کنیم که گویا عمری جاوید و قدرتی لایتناهی داریم!. پ ن : دیدن عکسی کمتر دیده شده از تایتانیک در زمان به آب انداختن مرا به نوشتن این متن وادار کرد. عظمت تایتانیک در این عکس کاملاً مشهود است. مهندسین این ابرکشتی با غرور تمام می گفتند این سازه دست بشر غرق نشدنی است و محال است آسیب ببیند اما در همان نخستین سفرش غرق شد!.