داستان جام جهانی (11)؛ ایتالیا و موسولینی، غرق در شادی!

طرفداری- در روز سوم جولای، اتریش و ایتالیا در دیداری به مصاف هم رفتند که از همه لحاظ، شبیه به یک فینال تمام عیار بود. این بازی در زیر باران برگزار می شد و 60 هزار هوادار، آتزوری را تشویق می کردند. اتریش، تلاش می کرد که روی پاسکاری موقعیت ایجاد کند و ایتالیایی ها نیز در زمین گل آلود میلان، می توانستند جلوی سیندلار را بگیرد؛ ستاره اتریش نمی توانست که موقعیت های مناسبی ایجاد کند.

تلاش های ایتالیایی ها و بالاخص مونتی و اورسی، در دقیقه 19 توانستند روی ریباند شوت شیاویو، توسط گایتا، به گل دست یابند. اتریش تلاش کرد که به جلو هجوم بیاورد اما مصدومیت هورواث، وون در تیم را در دردسر انداخت. زور دو تیم در ادامه نیمه نخست به هم نچربید تا در انتها، نیمه اول با پیروزی 1 بر 0 ایتالیا، پشت سر گذاشته شود.

اتریش در نیمه دوم، بسیار قدرتمند وارد شد اما حضور قدرتمند کومبی در درون دروازه ایتالیا، به این تیم کمک کرد. ایتالیا این بازی را 1 بر 0 برد و به فینال رفت. تیم ایتالیا که با حمایت شدید موسولینی همراه بود، با قدرت به فینال رسیده بود. در همان زمان، این باخت برای اتریش، به معنای پایان یک دوره درفوتبال این کشور بود. 

وون در تیم قدرتمند، علیرغم بردهای پیاپی، نتوانست قهرمان جهان شد. به هر حال، بازی دیگر فینال نیز در همانروز  برگزار شد و آلمان به مصاف چکسلواکی رفت. آلمان، که یکی از مدعیان این جام در پیش از آن بود، بازی های خوبی ارائه نداده بود و چکسلواکی اما، هیجان انگیز ترین تیم جام جهانی بود.

آلمان، خیلی زود، گل را دریافت کرد و در دقیقه 21، نجدلی با سومین گل خود، چکسلواکی را پیش انداخت. آلمان در دقیقه 50، گل خورده را جبران کرد. دقایقی بعد، حتی شانس این بود که آلمان در بازی پیش نیز بیافتد اما درخشش دروازه بان حریف، مانع این کار شد. 

چکسلواکی در دقیقه 60، دوباره توانست گلزنی کند و نجدلی، گل برتری تیمش را به ثمر رساند. در فاصله 9 دقیقه مانده به پایان هم نجدلی هت تریک خود را کامل کرد تا آلمان، 3 بر 1 مغلوب چکسلواکی شده و نتواند به فینال راه پیدا کند.

اولین بازی رده بندی تاریخ جام جهانی، روز 7 ژوئن بین دو تیم آلمان و اتریش برگزار شد. آلمانی ها در همان نیمه نخست، بازی را با نتیجه 3 بر 1 پیروز شدند. وون در تیم، در این بازی نشانه هایی از خستگی را با خود داشت که به دلیل بازی سخت چند روز قبل در میلان، با ایتالیا بود. در نهایت این دیدار را آلمان با نتیجه 3 بر 2 برد. وقتی تیم ملی اتریش به این کشور بازگشت، فشارهای زیادی بر مایسل وارد شد و باعث استعفای وی شد. اما فدراسیون این کشور، استعفای وی را قبول نکرد و او مربی اتریش ماند.

حذف اتریش اما، کمترین مسئله مهم برای موسولینی بود. او قهرمانی جهان را می خواست و به همین دلیل، شب قبل از فینال، یکی از صحبت های انگیزشی فوق العاده خود را با بازیکنان تیم ملی ایتالیا انجام داد. "اگر چکی ها، عادلانه بازی کنند، ما هم عادلانه بازی می کنیم، این مهم ترین نکته است. اما اگر آن ها بخواهند کثیف بازی کنند، پس ما ایتالیایی ها باید کثیف تر بازی کنیم."https://ts2.tarafdari.com/users/user7024/2018/02/10/c0894232402c449252d2e2a574af1b6c-world-cup-.jpg" style="width: 736px; height: 414px;" />

پوتزو و بازیکنانش، فشار یک کشور را روی خود احساس می کردند. آن ها حریف بسیار خطرناکی به نام چکسلواکی را در پیش رو داشتند. ایتالیایی ها در روز 10 ژوئن، بیشترین ترس را داشتند. جام جهانی ای که جنبه ای سیاسی پیدا کرده بود، تنها به یک برد دیگر نیاز داشت تا پایانی مطابق انتظار دیکتاتور را داشته باشد. 

چکسلواکی، فوتبالی بسیار جذاب را در سه بازی قبل، از خود نشان داده بود و به نظر، می توانست پیروزی را به دست آورد. دو تیم توسط دروازه بان هایشان، کاپیتانی می شدند. کومبی که 47امین و آخرین بازی ملی اش را پشت سر می گذاشت و دروازه بان سمت دیگر میدان، پلانیکا نیز بسیار با استعداد نشان داده بود.

بازی حتی در سبک دو تیم هم تفاوت داشت. ایتالیا قدرت بدنی و توانایی جسمانی داشتند و چکی ها، بیشتر تکنیکی و فنی فوتبال بازی می کردند. علیرغم سبک تهاجمی دو تیم، هفتاد دقیقه طول کشید تا در بازی گلی به ثمر برسد. در این دقیقه، چکسلواکی توانست که در بازی پیش بیافتد.چک دقایقی بعد، توپ را به تیرک دروازه ایتالیا زد اما نتوانست کار را تمام کند. ایتالیایی ها هم تسلیم نمی شدند و در فاصله ده دقیقه به پایان بازی، اورسی به شکلی دراماتیک، گل تساوی را به ثمر رساند تا بازی به وقت های اضافه کشیده شود. 

وقت های اضافه، قهرمان جهان را مشخص می کرد. ایتالیا در نخست تیم بهتری بود اما مصدومیت مه آتزا، اوضاع را وخیم کرد. اما این مصدومیت، باعث شد که چکی ها وی را دست کم بگیرند و روی سانتر او بود که توپ به گایتا و سپس شیاویو رسید و ایتالیا، گل دوم را نیز به ثمر رساند.

جام دیگر برای ایتالیا بود و شادی و شور در تمام خیابان های رم، وجود داشت. پوتزو، به عنوان یک قهرمان ملی مطرح شد. موسولینی هم که در هر بازی کنار ایتالیا بود، بسیار خوشحال بود و به عنوان پاداش، به هر بازیکن ایتالیایی 17 هزار دلار، هدیه داد. 

مونتی به مدال نقره جام جهانی قبلی اش با آرژانتین، طلا به همراه ایتالیا را اضافه کرد تا اولین و تنها بازیکن تاریخ باشد که با دو کشور، در جام جهانی موفق به کسب رتبه شده است. قهرمانی ایتالیا همچنان پایان جامی بود که بسیار بحث برانگیز بوده و داوری های ضعیفی داشت و بسیار خشن بود.

این جام، هرچند برای موسولینی شیرین و دلچسب بود، اما برای مردمانی در بیرون از این کشور، طعم تلخی را به همراه داشت.https://ts2.tarafdari.com/users/user7024/2018/02/10/642f4a5dfa823e8526c81f7d027ade1f.jpg" style="width: 700px; height: 546px;" />