چقدر مظلومانه رفتی پسر ....

روزگاری گران قیمت ترین خرید بوندس لیگا بودی ... روزگاری پاول ندود کبیر میگفت بهترین جانشین بعد خداحافظی اش در یوونتوس هستی ... ندود ازت بهتر بود ولی روزگاری اون قدر توی دورتموند خوب بودی که سه بار بالاتر از پاول ندود و پیتر چک مرد سال کشورت شدی ... به همه ی باشگاهات وفادار بودی .. دورتموند که به خاطر ورشکستگی فروختت ، با 10 سال حضور در آرسنال نماد تعصب تیمت بودی بین اون همه بازیکنی که آرسنال رو ترک کردن .. آخرش هم به عشق هوادارات به تیم اولت اسپارتاپراگ اومدی ... مگه میشه هم هوادارای دورتموند هم آرسنال هم اسپارتاپراگ انقدر تو رو دوستت داشته باشن .. مگه میشه انقدر خوب بوده باشی که مارکو رویس ستاره ی دورتموند بگه روسیچکی اسطوره و الگوی کودکی منه ؟ آخه چندتا بازیکن مثل تو بدشانس هستن که مصدومیت اینطوری زمینشون بزنه ؟ گفتی بزرگ ترین حسرتم قهرمان نشدن توی یورو 2004 بود ... انصاف بود تو و پاول ندود ، کارل پوبورسکی ، یان کولر ، پیتر چک و ... با اون بازی های به یاد ماندنی تون قهرمان نشید اون وقت یونان قهرمان بشه ؟؟ یعنی بدشانس تر از تو هم هست ؟؟ اسپارتاپراگ که همیشه توی لیگ چک جام ها رو درو میکرد بعد اومدنت رفت توی بحران و اونجا هم بدشانس بودی و بدون جام خداحافظی کردی .. توی تیم ملی هم بدون خداحافظی رفتی و شماره 10 رو دادن به پاتریک شیک ، حقت یه بازی خداحافظی هم نبود ؟ از یورو 2000 بازی های توماس رو دیدم تا الان ... چقدر سخته عادت به نبودنش در مستطیل سبز .. به امید سرمربی شدن موتزارت فوتبال جمهوری چک