واقعیتی تلخ درباره دورتموند

متاسفانه واتسکه و زورک اون تیم رویایی که ساخته بودن رو دارن روز به روز نابودتر از قبل میکنن. دقیقا عین کاری که برلوسکونی و گالیانی با میلان کردن. چندساله که تو بحث نقل و انتقالات و البته انتخاب سرمربی فاجعه وار عمل میکنن. بزرگترین اشتباه این دو نفر آوردن توخل به جای کلوپ و تغییر 180 درجه ای سبک بازی دورتموند بود و بدتر از اون آوردن بوش و اصرار به ادامه این سبک مزخرف لاس و پاس بود. بابا بخدا این سبک به کار فوتبال المان نمیاد. تو فوتبال سرعتی آلمان جایی برای این سبک خسته کننده نیس. از اینا که بگذریم میرسیم به بحث نقل و انتقالات.این دو نفر رسما دورتموند رو با مهد کودک اشتباه گرفتن مخصوصا تو این دوسال اخیر که دوجین بازیکن عمدتا هم فقط وینگر خریدن تا بعد از یه مدت از فروش اینا یه پول حسابی به جیب بزنن. در عوض خط دفاع رو با فروختن هوملز یتیم کردن و گلادیاتور رو هم با دروازه بان سوم سوئیس و تیم سقوط کرده فرایبورگ جایگزین کردن. امسال هم لردی به نام توپراک رو خریدن و بندر متعصب رو فروختن. ینی بعد از هربازی لورکوزن که نمره بندر رو میبینم میخوام سرمو بزنم تو دیوار:((( اینو با اطمینان میگم که پول فروش دمبله رو هم سال دیگه خرج چند تا بچه شیرخوره مثلا مستعد میکنن. همین الان ده لیخت شدیدا به دورتموند لینک شده. در حالیکه دل بستن به یه بچه واسه تقویت خط دفاع خودکشی محسوب میشه. من خودم به شخصه دوست دارم الیور کمپف و نیکلاس اشتارک بیان دورتموند ولی تا زمانی که مربی تیم امثال توخل و بوش باشن که هیچ درکی از دفاع ندارن و هیچ مدافعی زیر دستشون نمیتونه پیشرفت کنه هر مدافع جوونی که بیاد به سرنوشت گینتر دچار میشه. تیمایی که اینجوری بازی میکنن نیاز به چنتا مدافع در حد هوملز و راموس دارن تا بتونن دفاعو جمع کنن ولی خب توقع خرید بازیکنایی در این سطح از جناب واتسکه یه امر محاله. نتیجه این سیاستها این داره میشه که بردن بوندس لیگا کم کم به رویا داره تبدیل میشه و توی اروپا هم دیگه اون گربه سیاه تیمای غول نیستیم و داریم میشیم زنگ تفریحشون.