پایتخت هایی که نقش تاثیرگذاری در فوتبال کشورشان ندارند؛ از رم تا آنکارا

طرفداری - کشورهای زیادی هستند که پایتخت آن ها، اصلی ترین شهر سیاسی یا صنعتی شان نیست، اما تارنمای یوفا به سرتاسر اروپا نگاهی انداخته است تا کشورهایی را بیابد که پایتخت آن ها، قدرت معتبری در فوتبال کشورشان محسوب نمی شود. البته باید توجه کرد که معیار یوفا برای این انتخاب ها، تعداد قهرمانی تیم ها طی سال های اخیر بوده است.

تیم های پایتخت این کشور، در گذشته، اساس فوتبال این کشور بودند. دینامو مینسک، پرچم دار فوتبال بلاروس محسوب می شد اما از سال 2004 تاکنون موفق به قهرمانی در لیگ این کشور نشده است. آن ها تنها تیم بلاروسی هستند که در لیگ فوتبال شوروی بازی می کردند و در دهه هشتاد هم، یکی از بهترین تیم های لیگ شوروی محسوب می شدند. بعد از آغاز قرن جدید اما، خیلی چیزها تغییر کرد. اکنون، باته بوریسوف، قدرت مطلق لیگ بلاروس است و از سال 2006 تاکنون، قهرمان این رقابت ها می شود.

برلین هرگز یکی از قدرت های فوتبال آلمان نبوده است. حتی در دورانی که آلمان، تقسیم شد یا در میانه های جنگ، برلینی ها هرگز نتوانستند نقشی در تاریخ فوتبال کشورشان داشته باشند. در دوران تقسیم شدن آلمان و جنگ جهانی ، نورنبرگ و شالکه، قدرت های فوتبال این کشور بودند و بعدها هم بایرن مونیخ موفق شد حکمران بلامنازع رقابت های فوتبال ژرمن ها شود. تیم دینامو برلین، هرگز نتوانست باثبات به فعالیت خود ادامه دهد. هرتا، آخرین تیم برلینی بود که قهرمان لیگ آلمان یا آلمان غربی شد؛ البته در سال 1931.

از لحاظ تاریخی، پایتخت فوتبالی ایتالیا، در مناطق ثروتمند و صنعتی شمالی این کشور؛ یعنی تورین و میلان بنا نهاده شده است. یوونتوس، میلان و اینتر، 21 اسکودتو از 23 اسکودتوی قبلی را برای خود کرده اند. آن دو جام دیگر، مختص اهالی پایتخت ایتالیا، یعنی رم بوده است. لاتزیو با سرمربیگری اسون گوران اریکسون در سال 2000 و رم با سرمربی فابیو کاپلو در سال 2001 قهرمان سری آ شدند.

با عملکرد پر افت و خیز اخیر رنجرز، می توان گفت که سلتیک، قدرت بلامنازع امروزی فوتبال اسکاتلند است. برای تماشای درخشش تیم های پایتخت اسکاتلند، باید به دهه پنجاه میلادی بازگردیم، زمانی که هیبرنیان و هارت آو میدلوتیان، چهار بار قهرمان لیگ اسکاتلند شدند. این دو تیم ادینبورویی، موفقیت های محدود دیگری نیز طی سال ها و دهه های اخیر به دست آورده اند اما هم اکنون، آن ها هیچ نقشی در قدرت فوتبال اسکاتلند ندارند.

تیم های بزرگ استانبول -بشیکتاش، گالاتاسارای و فنرباحچه- از دورانی که آنکارا به عنوان پایتخت جمهوری ترکیه انتخاب شد، ساخته شده بودند. قدیمی ترین تیم آنکارا، آنکارا گوجو (به معنای قدرت آنکارا) نام دارد. برخی از کارگران محلی قلعه های آنکارا این تیم را سال 1910 بنا نهادند و این تیم، موفق به قهرمانی در لیگ ترکیه، طی سال 1949 میلادی شد. آن ها سابقه قهرمانی در جام حذفی ترکیه در سال های 1972 و 1981 را نیز دارند.

آنکارا گوجویی ها، 49 سال در سطح اول فوتبال ترکیه بازی می کردند اما در سال 2012، از این لیگ رفتند و عازم لیگ دسته یک ترکیه شدند. بعد از سقوط آنکارا گوجو، تیم گنچلربیرلیعی (اتحاد جوانان) پرچم دار آنکارا در فوتبال ترکیه شد. دانش آموزان دبیرستان های محلی آنکارا، این تیم را در سال 1923 تاسیس کرده بودند. بهترین عملکرد گنچلربیرلیعی در لیگ ترکیه، کسب رده سوم طی فصل 03-2002 بود اما آن ها دو بار هم قهرمان جام حذفی این کشور شده اند.

هیچ تیمی از کاردیف تاکنون موفق به قهرمانی در لیگ ولز نشده است. البته تیم هایی از کاردیف، در لیگ های فوتبال انگلیسی بازی می کنند و قدرت بیشتری از تیم های لیگ ولز دارند (شش تیم ولزی در لیگ های فوتبال انگلیس حضور دارند) اما پس از انجام اصلاحات در این لیگ و چهار دسته ای شدن آن طی سال 1992، هیچ تیمی از کاردیف، موفق به کسب جام قهرمانی این رقابت ها نشده است. تیم کاردیف گرینج کویینس، آخرین تیم کاردیف در لیگ برتر ولز بود که آن هم در سال 2006 به لیگ دسته یک، سقوط کرد.

باشگاه نیوسَینتس، قدرت برتر فوتبال ولز محسوب می شود و طی ده سال اخیر، هفت بار قهرمان این لیگ شده است. آن ها اهل مید ولز هستند.