آقای منصوریان، فاجعه به بار آوردی

شبی که خواب در چشمان فوتبال دوستان ایرانی خشک شد فوتبال ایران دیشب شکست بد و فاجعه بازی رو پذیرفت تیم نایب قهرمان لیگ ایران با شش گل بدرقه شد تفاوت و فاصله دو تیم هیچگاه 5 گل نخواهد بود استقلال دیشب مریض بود، مسموم بود ولی نه به این خاطر که تیم دوم و سومش بود که به زعم آرش برهانی قصد ماله کشی روی فاجعه استقلال را داشت ( و بدون اغراق دیدن چنین فوتبال اعصاب خرد کنی را سخت تر کرده بود) و نه بخاطر نبود بازیکنانی مثل امید ابراهیمی ، نورافکن، فرشید اسماعیلی و حتی مصدومیت فرشید باقری و نبود یک هافبک دفاعی و شماره 6 تخصصی استقلال دیشب به دست منصوریان مسموم شده بود ترکیب اصلی استقلال را باهم مرور میکنیم رحمتی ، رابسون ، پادووانی ، وریا غفوری ، مگویان ، زکی پور ، مجید حسینی ، خسرو حیدری ، فرشید باقری ، علی قربانی و کاوه رضایی در ارنج اولیه تنها 6 بازیکن از 11 بازیکن استقلال در پست تخصصی و پست همیشگی خود بازی کردند رحمتی در درون دروازه ، پادوانی و رابسون در مرکز خط دفاع وریا در دفاع راست فرشید باقری در هافبک دفاعی و کاوه رضایی در پست تک مهاجم ولی در واقع به غیر از رحمتی 5 نفر از این 6 نفر در پست واقعی خود نبوده یا خلل و مزاحمی در ایفای نقش خود در پست اصلی خود داشتند کاوه رضایی که عملا در تمام طول 90 دقیقه در نقش یک شماره 8 یا نهایتا شماره 10 بازی میکرد نه نقش همیشگی خودش یعنی پست شماره 9، او (که نوک پیکان خط حمله استقلال بود) در تمام طول نیمه اول کمتر از انگشتان یک دست به یک سوم خط دفاعی العین حتی نزدیک شد. مجید حسینی ، مگویان و علی قربانی بدترین انتخاب های منصوریان برای این بازی بودند، بازیکنانی که به تنهایی و در بازی های عادیِ دیگر، بازیکنان با کیفیت و خوبی هستند و در نقش دفاع یا حمله و ضد حمله بسیار نیروهای کارآمدی هستند ولی وجود چهار دفاع مرکزی در کنار دو دفاع کناری و دو پیستون (که عملا به خسرو حیدری و قربانی نه می شد گفت هافبک کناری نه دفاع کناری ونه پیستون چون نه وظایف هیچکدوم این بازیکنان رو داشتند و نه فضای کار) و تراکم هشت بازیکن در کنار همدیگر نه تنها باعث فشردگی و لایه های زیاد دفاعی در زمان دفاع استقلال نشد بلکه اختلال پست و اختلال فضای حرکتی و عدم تعریف درست وظایف به بازیکنان در پست های غیرتخصصی و نا آشنا و بدون تمرین مداوم بر روی تاکتیک این چنینی باعث بوجود آمدن سردرگمی و عدم پیدا کردن بازیکنان کناری در هنگام تصاحب توپ و ارسال پاس و عدم هماهنگی و یارگیری و جاگیریِ درست، در زمان دفاع شده و ریتم تیمی و سیستم یکپارچگی و تیم ورکینگ استقلال را بهم ریخت با وجود حضور هشت بازیکن مدافع در یک سوم دفاعی زمینِ خودی این بهم ریختگی پست ها زمانی نمود پیدا کرد که بجای فشردگی و یارگیری و "من مارکینگِ" تک به تک بازیکنان حریف در جلوی باکس هجده قدم استقلال، بازیکنان العین در آن محدوده زمین به کرات و بارها و بارها فضاهای زیاد خالی داشته و فرصت شوت زنی پیدا کردند که چندین و چند گل العین هم دقیقا از همان جا به ثمر رسید با مصدومیت باقری و خالی شدن پست هافبک دفاعی منصوریان ضربه کاری دیگری به تیم خود وارد کرد، بجای ورود امید نورافکن و یا بازیکن پا به توپی مثل محسن کریمی که در آن مقطع حساس میتوانست گره زیادی از کار استقلال باز کند و یا حتی بازیکنی سرعتی انفجاری مثل بهنام برزای و انتقال مگویان به پست هافبک دفاعی و افزودن چاشنی سرعت به بخش هجومی تیم، او جابر انصاری را به زمین آورد ورود جابر انصاری به زمین کلاف سردرگم ترکیب استقلال را پیچیده تر از قبل کرده و گره ای کور به آن زد، حال با وجود جابر، علی قربانی هم از چرخه بازی بیرون رانده شد و تاکتیک هجومی استقلال به هیچ عنوان مشخص نبود، جابر انصاری بازیکن سرعتی و ضدحمله (تاکتیکی که منصوریان در آن شرایط بدان احتیاج داشت) نبود و بلعکس ریتم تک حملات استقلال در نیمه اول و دقایق ابتدایی نیمه دوم رو کند کرده و سردرگمی را بیشتر کرد و اما ورود کریمی در زمانی اتفاق افتاد که دیگر حکم نوشدارو پس از مرگ را برای استقلال داشت و بدون وجود برزای و قربانی در بازی هم آن نیروی کافی برای همکاری های همیشگی بین خط میانی و حمله استقلال وجود نداشت که بشود کاری کرد اگر آقای منصوریان بجای مگویان (یا وریا) و مجید حسینی، محسن کریمی و برزای (یا حق دوست) را از ابتدا در ترکیب خود گذاشته بود و کمی شجاعت به بازیکنان خود داده و بازی را از ابتدای کار با ابتکار عمل به دست گرفته و نیمه اول را حداقل با نتیجه مساوی بدون گل به رختکن میرفت استرس و اضطراب بازیکنان و مربی العین هر لحظه بالاتر رفته و ضریب اشتباهات آنها بیشتر و بیشتر میشد ولی محافظه کاری، عدم اطمینان و ترس آقای مربی از همان ابتدای کار در چهره و ساق تک تک بازیکنان مشهود بود و هر لحظه آنها را به سمت قهقرا و خلق فاجعه ای اسفبار نزدیک کرد فاجعه ای که یک آبرو ریزی در سطح ملی است من بعنوان یک علاقمند به فوتبال و هوادار تیم پرسپولیس ، تیم اول پایتخت و به عنوان یک ایرانی شب سختی را پشت سر گذاشتم و تا اکنون که نزدیک به سحرگاه است نتوانستم بخوابم، حال شرایط و و وضعیت هواداران استقلال کاملا مشخص است که آنها چه شب و چه دوران سختی را از سر میگذرانند استقلالی ها ما را در غم خود شریک بدانند و ای کاش آقای منصوریان تا این حد شهامت داشت که باخت مفتضحانه ی خود را بر گردن نبود بازیکنان یا مصدومیت فرشید باقری نینداخته و ارنج و تاکتیک 100% اشتباه و فاجعه بار خود را پذیرفته و از مردم ایران، به ویژه استقلالی ها عذرخواهی میکرد.