کمی حرفه ای تر باشیم

راستش من اصلا بازی های استقلال رو دنبال نمی کنم و همیشه نتایج پرسپولیس برام مهم بوده و بس. ولی امروز صبح که از کنار دکه روزنامه فروشی رد شدم و روی صفحه اول یکی از روزنامه ها نتیجه بازی استقلال و الریان و نوشته بود 6-1 اولش یکم شوکه شدم و صادقانه بگم حتی توی دلم خندم گرفت. ولی فقط دو سه ثانیه . یکم که بهش فکر کردم دیدم این نتیجه اگه برای تیم محبوب من بود چه حالی داشتم؟ فوتبال واقعا قابل پیش بینی نیست . همون روز قبل از دربی با قاطعیت از برد حرف زدیم و فرداش با اون باخت غافلگیر شدیم . و یا بازی آخر تو مرحله گروهی جلوی الوحده شانس صعمودمون رو زیر 50 درصد می دونستیم ولی خدارو شکر شرایط به نفع ما رقم خورد و به مرحله حذفی رسیدیم. بازی امشب هم نمی دونم 50-50 هرچیزی ممکنه اتفاق بیفته ولی کلا بحث بر سر چیز دیگه ایه و اون اینه که ما ایرانیا چرا باید اینقد از شکست های همدیگه خوشحال باشیم؟ ( این قضیه فقط تو کل کل های فوتبالی نیست .تو همه زمینه های زندگیمون این دیدگاه مشهوده ) من شخصا دوست داشتم هر دو تیم صعود کنن و شاهد یه دربی تو آسیا باشیم . و بعد با شکست استقلال یه خوشحالی از نوع سالم رو تجربه میکردیم ولی شکست و تحقیر حریف برای ما چه سودی داره؟ خودمونو با هوادارای بارسا و رئال مقایسه نکنیم اونها دغدغه سهمیه ندارن ! فوتبالشون ثابت شدست ولی ما قبل از موفقیت تیم خودمون باید امیدوار به کسب سهمیه و کسب اعتبار برای فوتبالمون باشیم. پس باید از ته قلب حتی برای تیم رقیب تو عرصه بین المللی آرزوی موفقیت کنیم . به شخصه امیدوارم همه نمایندگان ایران تو فصل بعد آسیا از حالا به فکر تقویت تیم برای موفقیت تو آسیا باشن نه دلخوشی های بی ارزش بالاتر بودن از رقیب تو لیگ برتر