یورو 2016؛ ویکتور پوندلنیک، کسی که تاریخ شوروی را ورق زد

طرفداری- اصولا اولین ها همیشه در ذهن ها می مانند. جام ملت های 1960 اولین دوره مسابقت جام ملت ها در قاره سبز بود. فوتبال هنوز مانند این روز ها جان نگرفته بود. در آمد های میلیونی نبود و بازیکنان عاشق بودند. عاشق توپ گرد و البته زمینی که شاید همیشه سبز نبود. امکان ندارد که به دهه 60 برگردید و نامی از شوروی نبرید. در زمینه فوتبال نیز این مثال صادق است. شاید برای عموم مردم، شوروی با لو یاشین شناخته می شود. یاشین تعریف کننده دروازه بانی در آن سال ها بود. اما یک بازیکن گمنام تر برای اذهان عمومی وجود دارد کسی که تاریخ فوتبال شوروی و روسیه کنونی به او مدیون است. ویکتور پوندلنیک.

http://www.tarafdari.com/%D8%AE%D8%A8%D8%B1/467940/%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%DA%86%D9%87-%D9%85%D8%B3%D8%A7%D8%A8%D9%82%D8%A7%D8%AA-%DB%8C%D9%88%D8%B1%D9%88-1%D8%9B-%DB%8C%D9%88%D8%B1%D9%88-1960" target="_blank">او زننده گل پیروزی بخش فینال پارک دو پرنس سال 1960 بود. آن هم به یوگوسلاوی. تنها ترین و آخرین جامی که شوروی یا روسیه در اروپا برده است. تاریخ مسابقات سال 1960 را می توانید اینجا بخوانید.

وقتی پوندلنیک 23 ساله در دقیقه 113 وقت های اضافه دروازه را گشود، نمی دانست که تاریخ از او به عنوان تاریخ ساز یاد خواهد کرد.

گل پیروزی بخش:

من همیشه دوست دارم آن فینال که یوگوسلاوی را شکست دادیم به یاد بیاورم. شوروی اولین تیم ایستاده بر بام فوتبال اروپا شده بود. هیچکس نمی تواند لحظات افتخار آفرینی را فراموش کند. مخصوصا بازیکنان و هواداران.  از نظر خودم گل دقیقه 113 آن فینال مهمترین اتفاق دوران حرفه ای بوده است.

کاملا درست است که من گل های فراوانی برای باشگاهم و تیم ملی به ثمر رساندم اما بازی ها و گل هایی است که طعم دیگری دارد و در جایی در بالاترین نقطه زندگی ورزشی قرار می گیرند. من گل را زدم اما باید تشکر ویژه از میخائیل مشکی از گرجستان که آن سانتر زیبا از سمت چپ را برای من کشید، بکنم. حال دیگر گرجستان یک کشور خارجی محسوب می شود.

قوی ترین تیم شوروی در طول تاریخ:

اگر در طول تاریخ سفر کنیم به این نتیجه می رسیم که تیم شوروی حاضر در جام جهانی شیلی در سال 1962 قوی ترین تیم شوروی بوده است. این نظر من و بسیاری از کارشناسان فوتبال است.  با اینکه ما در یک چهارم به شیلی باختیم اما رسانه ها از ما ستایش کردند. متاسفانه در آن تورنمنت لو یاشین که دروازه بان ما بود دو بار به سختی آسیب دید و هرگز نتوانست آن بازیکن همیشگی باشد. اگر قضایا طور دیگری رقم می خورد ما در فینال به مصاف برزیل می رفتیم. من مطمئنم.

لو یاشین توی گل:

http://tarafdari.com/sites/default/files/users/user147269/1_28.jpg" style="height:389px; width:594px" />

من بسیار خوش شانس بودم و به این مسئله افتخار می کنم که در کنار بزرگترین دروازه بان تاریخ بازی کردم. او همیشه در ذهن ما خواهد بود نه به خاطر این که خوب دروازه بانی می کرد بلکه به خاطر اینکه انسان بزرگی بود. او خانواده فوق العاده ای داشت. او فرزند و نوه هایی دارد و نامش تا ابد زنده خواهد بود.

کاپیتان ایگور نتو:

http://tarafdari.com/sites/default/files/users/user147269/2_11.jpg" style="height:382px; width:594px" />

ایگور نتو، نفر اول از سمت چپ

ایگور نتو کاپیتان بزرگی بود که شوروی را به قهرمانی در المپیک 1956 و بعد به جام ملت های 1960 راهنمایی کرد. او یک کاپیتان نابغه بود، رهبری که می توانست در سخت ترین لحظات همه را آرام کند و یک اتحاد چسبناک به وجود آورد.  او حتی گاهی نقش مربی را نیز ایفا می کرد و سرمربی ما این اجازه را به او داده بود. در زندگی روزمره او بسیار فروتن و خجالتی بود.