نامه ای برای ژوزه

آقای خاص!در فوتبال نیستی!فوتبال بخشی از روح خود را از دست داده است.هیجان همیشگی را ندارد.نه فوتبال،نه لیگ جزیره و نه چلسی!دلم برایت تنگ شده.برای حضورت در کنار زمین. برای همه رفتارهایت!برای همه فکت های حضورت از اول فوتبال!برای ان صمیمیت و همدلی با بازیکنانت.خود را "انان" حس کردن!در پورتو و چلسی و اینتر.برای قهرمانی هایت در اروپا!دویدنت در زمین بعد از بازی برای تخلیه هیجان.اینکه شخصیتت را بدون هیچگونه "خودسانسوری" نشان میدهی!دلم برای یک انسان صاف و احساساتی تنگ شده.برای ان لبخند غمگینت پس از فینال برنابئو.برای گریه هایت در اغوش ماتریکس بعد از اخرین بازی با نراتزوری.بدون هیچ عبایی از مطبوعات!برای ان رفتار های عجیبت پس از قهرمانی در جام اتحادیه بعد از دوسال تاریک بدون جام!دلم برای خلوص در فوتبال تنگ شده است... . برای کنفرانس هایت.مزه پرانی های بامزه ات و درگیری هایت با بنیتز،ونگر و رانیری!برای جنگ روانی با پپ و حاشیه افرینی های بی موردت!تمام این رفتارهایت برای من زیبا است! چون من عاشق فوتبالم!میدانم بعد از خواندن این نامه چیزی نمیگویی!پوزخند میزنی و فقط تشکری سرد میکنی.درست مانند همان مربیانی که کریسمس فقط برایشان کارت تبریک میفرستی با من رفتار میکنی.این هم نشانه خاص بودنت است!دلم برایت تنگ شده!دلم برای تماشای یک ادم خاص "واقعی" تنگ شده است. بابک سالاربهزادی Telegram.me/bobak_sb instagram.com/penaltyfans telegram.me/footballislife