هت‌تریک پیاپی پاریس مقابل انگلیسی‌ها، تقریبا کامل شد!

طرفداری | با تمام انگیزه‌بخشی‌های میکل آرتتا، مربی آرسنال، هواداران سنگ‌تمام گذاشتند اما بازیکنان آرسنال اصلاً نتوانستند پاسخگوی این حمایت پرشور باشند.

پاریسی‌ها در هر بخش از بازی بهتر و برتر بودند. همه‌چیز برای یک شب بزرگ اروپایی مهیا بود، اما این پاری‌سن‌ژرمن بود که نمایش را دزدید و در برابر چشمان همه، آرسنال در لندن زیر بار سنگین کلاس درس انقلابیون پاریسی قرار گرفت.

تیم شمال لندن حالا یک هفته فرصت دارد تا خودش را جمع‌وجور کند و برای سفر به پاریس برای بازی برگشت آماده شود. باید گفت پایان ناامیدکننده‌ای بود.

نیمه اول مجذوب‌کننده، و نیمه دوم واقعاً کسل‌کننده‌ای بود، با این حال، لوئیس انریکه، مربی اسپانیایی پاری، نگرانی چندانی ندارد. تیمش آمد، توپ را در اختیار گرفت و بازی را برد.

مثل همیشه گل زودهنگامی زد و حدود ۶۵ دقیقه از ۹۰ دقیقه بازی، آرسنال را کاملاً خنثی کرد. باید اقرار کرد آن‌ها به‌سادگی توپچی‌ها را مغلوب کردند و تیم لندنی حقیقتاً توانی برای پاسخگویی نداشت. اگر بخواهیم واقع‌بین باشیم، آرسنال خوش‌شانس بود که گل‌های بیشتری نخورد!

ضعیف و شکست‌خورده در تاکتیک، در نبردهای تن‌به‌تن و حتی در روحیه. این شب برای میکل آرتتا، تلخ‌تر از آن بود که تصورش را داریم. در واقع امیدهای لیگ قهرمانان آرسنال با واقعیتی سخت و کوبنده روبه‌رو شد.

تنها در لحظاتی که توپچی‌ها به سبک قدیمی، با خون و غیرت به میدان آمدند، توانستند کمی خودی نشان دهند. اما حتی آن هم مقابل کلاس و نظم پی‌اس‌جی، به چشم نیامد.

آرسنال در دور قبل رئال مادرید بزرگ را تحقیر کرده بود، ولی در این بازی به طرز عجیبی خام، کم‌تجربه و از نفس‌افتاده نشان داد.

تنها دل‌خوشی آرتتا این است که تیمش هنوز حذف نشده. نتیجه‌ی بازی رفت، هرچند ضعیف است، اما درهای بازگشت برای دیدار برگشت در پارک دو پرنس هنوز کاملاً بسته نشده است.

واقعیت این است، پاریس تیمی بود از جنس لیگ قهرمانان. قبلاً لیورپول و استون‌ویلا را کنار زده بود، و حالا هم با نمایشی روان، منسجم و درخشان، آرسنال را در خانه‌اش به زانو درآورد.

می‌شود دنبال بهانه گشت؛ غیبت توماس پارتی در میانه میدان، مطمئناً یک ضربه‌ی بزرگ بود. اما واقعیت این است که آرسنال با افت محسوس فرم خود در لیگ، موفق نشد به سطح بالای هفته‌های پیشین بازگردد.پ

این موضوع حالا کمی نگران‌کننده هم شده، چراکه هنوز سهمیه‌ی فصل بعد لیگ قهرمانان تضمین نشده و در کنار بازی حیاتی با پاریس، آن‌ها باید شنبه هم با بورنموث روبه‌رو شوند.

وقتی دقایق پایانی فرا رسید، سکوتی سنگین بر امارات حاکم بود؛ سکوتی که نتیجه‌ی امیدهای فریبنده‌ی فصل بود، امیدهای گول‌زنکی که در لحظات حساس، هیچ‌گاه به اوج نرسید و کامل نشد.

باید به لوئیس انریکه، سرمربی پی‌اس‌جی اعتبار داد؛ تیمش را استادانه مدیریت کرد، و ویتینیا در خط میانی، یک نمایش تحسین‌برانگیز دیگر ارائه داد. در خط حمله هم زوج وحشتناک دمبله و کواراتسخلیا، بی‌رحم ظاهر شدند.