چگونه فوتبال تماشا کنیم؛ هر دوشنبه و پنجشنبه در طرفداری
کتاب رود گولیت (۱8): ساز و کار ۲-۵-۳ و ۱-۵-۴؛ کمال‌گرایی، یا توپ برای تو، نتیجه برای من؟
طرفداری | در https://www.tarafdari.com/node/2613864" target="_blank">هفدهمین قسمت از کتاب رود گولیت، خواندیم که چگونه نقش مهاجمان مرکزی در فوتبال نوین، از گلزنی صرف فاصله گرفته است و آنها باید در اموری همچون بازیسازی، فضاسازی و دفاع کردن نیز مشارکت کنند. برای عینی‌تر شدن این موضوع، به مشکلات رود فن نیستلروی و روبرت لواندوفسکی برای کنار آمدن با این نظم تازه، پرداختیم. اینک ادامهٔ ماجرا:
برنامهٔ بازی ۲-۵-۳
زمانی که به انگلستان آمدم، لیورپول از سیستم ۲-۵-۳ استفاده می‌کرد. این امر عمدتاً به دلیل حضور جان بارنز در تیم بود. بارنز در تکل‌زنی چندان ماهر نبود، اما در کنترل توپ دارای مهارت فوق‌العاده‌ای بود و دیدی شگرف از جریان بازی داشت. بنابراین به عنوان مربی لیورپول چه باید می‌کردید؟ باید به بارنز فرصت می‌دادید که بازی را هدایت کند. زمانی که مدافعان توپ را در اختیار داشتند، بلافاصله به دنبال بارنز می‌گشتند و از میان پنج هافبک، این بارنز بود که حملات را شکل می‌داد و نقشی آزاد به عنوان مهاجم نیز ایفا می‌کرد.
یوونتوس و تیم ملی ایتالیا (اسکواترا آتزورا) از همین چیدمان برای بهره‌گیری از توانایی‌های آندره‌آ پیرلو استفاده می‌کردند. بسته به اینکه با چه تیمی بازی می‌کردند، گاهی صرفاً برای محافظت از پیرلو هنگام از دست دادن توپ و محافظت از او هنگام به دست آوردن مالکیت، این چیدمان را به ۳-۴-۳ تغییر می‌دادند. این امر بسیار حیاتی بود، چرا که هیچ تیمی نباید اجازه دهد در صورت مهار شدن یک بازیکن خاص، فلج شود. زمانی که این اتفاق می‌افتد، تیم باید بتواند فضایی برای دیگران ایجاد کند تا رهبری بازی را بر عهده بگیرند یا به چیدمان دیگری تغییر شکل دهد تا آسیب‌پذیری خود را برطرف کند.
رسیدن به تاکتیک آرمانی مقابل لسترسیتی ساده است: از همان چیدمانی استفاده کنید که آنها استفاده می‌کنند. تیم را عقب بکشید و فقط هنگام بازپس‌گیری توپ، به حمله فکر کنید. این تاکتیک ساده به نظر می‌رسد، اما اگر تیم شما منچسترسیتی، آرسنال، چلسی، منچستریونایتد، لیورپول یا تاتنهام باشد، آیا می‌توانید آن را اجرا کنید؟ کدام تیم‌ها شجاعت و صبر لازم برای این شیوه را دارند؟ با اینکه چنین روشی، شانس پیروزی را افزایش می‌دهد، تعداد کمی از آن استفاده می‌کنند. در واقع، هیچ راه دیگری وجود ندارد. اینجا فوتبال سطح بالا است. ابتکار عمل را به آنها بدهید و ببینید چه می‌شود.
لسترسیتی عادت ندارد که مالک توپ باشد. آنها دوست دارند نقش تیم ضعیف‌تر را ایفا کنند. اگر توپ را به آنها بسپارید، تصور خواهند کرد که واقعاً تیم خوبی هستند و خیلی زود در کار خود دچار سردرگمی خواهند شد. این در ذات هر بازیکنی است؛ هر بازیکن، فوتبال را با این تصور شروع کرده که می‌تواند با توپ کار خاصی انجام دهد. این غریزهٔ ابتدایی پاک شدنی نیست؛ همه آن را دارند. و این موضوع در مورد بازیکنان لسترسیتی نیز صادق است. آنها کیفیت بالایی دارند ــ به هر حال، در لیگ برتر بازی می‌کنند ــ و استقامت لازم برای کسب نتیجه را دارند. اما زمانی که ابتکار عمل را به آنها بسپارید، کار را برایشان بسیار سخت می‌کنید.
