درس‌هایی از صعود و سقوط امپراتوری‌های فوتبال انگلیس
بیستمین قهرمانی؛ جنگ بی پایان لیورپول و منچستریونایتد برای گسترش امپراتوری خود
طرفداری | چند ماه پس از بازنشستگی‌اش، در زمانی که منچستریونایتد هنوز قهرمان انگلیس بود، سر الکس فرگوسن در تئاتر لاوری برای رویدادی به منظور تبلیغ زندگینامه جدیدش حاضر شد.
از او دعوت شد تا روی صحنه دربارهٔ برخی از موضوعاتی که در کتاب جدیدش به آن‌ها پرداخته بود، بیشتر توضیح دهد. ترکیب مخاطبانش به این معنی بود که او باید در انتخاب کلماتش دقت می‌کرد؛ به‌ویژه وقتی صحبت از تسویهٔ حساب با بازیکنان سابق بسیار محبوب یونایتد مانند دیوید بکام، روی کین و رود فن نیستلروی می‌شد. او در مورد یکی دیگر از موضوعات مورد علاقه‌اش، یعنی لیورپول، در موضع امن‌تری قرار داشت.
او از موفقیت‌هایش گفت: اینکه چگونه در اواسط دهه ۱۹۸۰، زمانی که به منچستر رسید، مأموریت خود را «پایین کشیدن آن‌ها از تخت پادشاهی لعنتی‌شان» قرار داده بود؛ چگونه یونایتد در دهه ۱۹۹۰ جای آن‌ها را به عنوان نیروی مسلط فوتبال انگلیس گرفت؛ چگونه او و بازیکنانش در مقاطع مختلف دهه ۲۰۰۰ رقبای خود را از پیش رو برداشتند؛ و چگونه، تا زمان بازنشستگی‌اش در سال ۲۰۱۳، یونایتد با ۲۰ عنوان قهرمانی لیگ در مقابل ۱۸ عنوان قهرمانی آن‌ها، دست بالاتر را داشت.
او در آن شب اکتبر ۲۰۱۳ با خنده گفت: «نکته عالی این است که هواداران جوان ما که اکنون بزرگ می‌شوند، حتی زمانی که لیورپول موفق بود را به یاد نمی‌آورند!»
در روزهای آینده، شاید حتی در شامگاه چهارشنبه، اما به احتمال زیاد در آخر هفته، قهرمانی لیورپول در انگلیس قطعی خواهد شد.
این اتفاق به دلایل متعددی مهم خواهد بود: این واقعیت که مربی آن‌ها آرنه اشلوت در اولین تلاش خود به این مهم دست یافته است؛ این واقعیت که تنها قهرمانی دیگر آن‌ها در لیگ برتر، در طول همه‌گیری کووید ۱۹ و محدودیت‌های قرنطینه به دست آمد، به این معنی که این اولین بار از سال ۱۹۹۰ خواهد بود که آن‌ها در مقابل هواداران خود تاج‌گذاری می‌کنند.
از دیدگاه تاریخی اما، از همه مهم‌تر این واقعیت است که این بیستمین قهرمانی آن‌ها در لیگ خواهد بود. این با رکورد یونایتد که در سال ۲۰۱۳ به ثبت رسید، برابری خواهد کرد؛ رکوردی که آن‌ها دو دهه صرف جبران و در نهایت پیشی گرفتن از آنچه یک کسری غیرقابل جبران به نظر می‌رسید، کردند.
در سال‌های پایانی دوران فرگوسن، این موضوع برای یونایتد به یک وسواس برای مربی، بازیکنان و هواداران تبدیل شده بود. پس از اینکه یونایتد در سال ۱۹۹۳ به ۲۶ سال انتظار برای قهرمانی در لیگ پایان داد، در فصل بعد در آنفیلد با بنری روبرو شدند که به آن‌ها می‌گفت «وقتی ۱۸ قهرمانی کسب کردید برگردید».
در اواخر سال ۲۰۰۹، هواداران یونایتد با بنری به مرسی‌ساید سفر کردند که روی آن نوشته شده بود: «شما به ما گفتید وقتی ۱۸ قهرمانی کسب کردیم برگردیم... ما برگشتیم.»
