آندرس اینیستا: خاطرات تلخ و شیرینی از فینال سال ۲۰۰۶ مقابل آرسنال دارم
طرفداری | بارسلونا با پیروزی ۲-۱ مقابل آرسنال در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۶، نخستین جام قاره‌ای خود از سال ۱۹۹۲ را کسب کرد. این قهرمانی همچنین آغازی بود بر دوره‌ای درخشان، که طی آن بلوگرانا موفق شد بین فصل‌های ۰۶-۲۰۰۵ تا ۱۵-۲۰۱۴، چهار بار فاتح اروپا شود.
بنابر گزارش Four Four Two، تیم فرانک رایکارد در آن زمان تفاوت‌های زیادی با تیمی داشت که چند سال بعد پپ گواردیولا با آن به افتخارات بزرگی رسید؛ بسیاری از بازیکنان کلیدیِ سال‌های بعد، در آن شب یا روی نیمکت بودند یا اصلاً در ترکیب قرار نگرفته بودند.
در آن زمان، رونالدینیو هنوز در اوج بود و لیونل مسی در حال رشد. بارسلونا دیدار مقابل آرسنال را با سیستم سنتی ۳-۳-۴ آغاز کرد. با این حال، در خط میانی نه ژاوی حضور داشت و نه آندرس اینیستا. در عوض، دکو، مارک فن بومل و ادمیلسون در ترکیب اصلی به میدان رفتند.
مصدومیت ادمیلسون باعث شد اینیستا از ابتدای نیمه دوم وارد زمین شود، اما ژاوی در تمام بازی نیمکت‌نشین ماند. برای اینیستا که در آن زمان ۲۳ سال داشت و در طول فصل ۰۶-۲۰۰۵ در ۴۸ بازی حضور یافته بود، قرار نگرفتن در ترکیب اصلی ضربه‌ای سنگین بود.
اینیستا در گفت‌وگویی اختصاصی با FourFourTwo گفت:
ما در فصل ۰۵-۲۰۰۴، بعد از شش سال لالیگا را بردیم و سپس در سال ۲۰۰۶ قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شدیم؛ هرچند از آن فینال مقابل آرسنال در پاریس، خاطرات تلخ و شیرینی دارم. اولویت ما قهرمانی در لیگ قهرمانان بود اما نیمکت‌نشینی در آن شب حس دردناکی داشت؛ چون به نظر من این تصمیم منصفانه نبود؛ هرچند در فوتبال، مفهوم انصاف بسیار نسبی است.
وقتی فهمیدم که در ترکیب اصلی نیستم، اجازه ندادم این مسئله مرا دلسرد کند. چنین طرز فکری هیچ‌گاه در ذهنیت من جایی نداشته است. در آن لحظه فقط به این فکر کردم که وقتی فرانک رایکارد تصمیم بگیرد مرا وارد زمین کند، آماده باشم و کمک کنم تیم پیروز شود؛ که وقتی یک گل عقب بودیم و در نهایت بازی را بردیم، همین کار را کردم. ما پایه‌های بارسای موفق سال‌های بعد را گذاشتیم.
اینیستا در کنار ژاوی و مسی _ که به دلیل مصدومیت از حضور در فهرست نهایی فینال بازمانده بود _ نقشی کلیدی در موفقیت‌های بارسلونا طی سال‌های بعد ایفا کرد.
