به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد پلی استیشن 2
داستان افسانه‌ای ساخت پلی استیشن از زاویه‌ای که تاکنون شنیده نشده
اختصاصی طرفداری | سال 1998 برای سونی سالی طلایی بود. این شرکت با فروش و درآمد عملیاتی بالغ بر 51 میلیارد دلار، رکوردهای بی‌سابقه‌ای را به ثبت رساند.
در این سال، سود حاصل از فروش تلویزیون‌ها که از سال 1997 روند صعودی خود را آغاز کرده بود، همچنان به رشد خود ادامه می‌داد. استودیوهای فیلم‌سازی سونی نیز پس از تجربه شکست‌های پی‌درپی با فیلم‌هایی نظیر «مرد کابلی» و «استریپ‌تیز»، با اکران آثار موفقی چون «مردان سیاه‌پوش» و «ایر فورس وان» به اوج بازگشتند.
دستگاه دیسک‌من سونی، جانشین خلف واکمن، در ایالات متحده با استقبال چشمگیری مواجه شد و فرمت صوتی جدید مینی‌دیسک نیز به سرعت در ژاپن محبوبیت پیدا کرد و البته، پلی‌استیشن نیز در این میان، سهم بسزایی در موفقیت‌های سونی داشت.
سونی در سال 1995، 4 میلیون دستگاه پلی‌استیشن، در سال 1996، 9 میلیون دستگاه و در سال‌های 1997 و 1998 هر سال 21 میلیون دستگاه از این کنسول را به فروش رساند. در مقایسه، نینتندو در طول عمر هفت ساله کنسول N64 خود، کمتر از 35 میلیون دستگاه فروخت و سگا ساترن نیز هرگز نتوانست به فروش 10 میلیون دستگاه دست یابد. سونی در اواسط تا اواخر دهه 1990، بی‌شک یکی از موفق‌ترین شرکت‌های جهان بود، اما این دوران طلایی دیری نپایید.
در حالی که پلی‌استیشن سونی را به اوج قله‌های موفقیت رساند، سایر بخش‌های تجاری این شرکت با چالش‌های جدی روبرو شدند. سامسونگ با عرضه تلویزیون‌های رقابتی با قیمت‌های بسیار پایین‌تر، بازار پررونق تلویزیون آمریکای شمالی را تحت تأثیر قرار داد. عرضه اولین آی‌پاد اپل در سال 2001، به سرعت بازارهای مینی‌دیسک و دیسک‌من را از رونق انداخت. برندهای معتبر دیگری نظیر کانن و نیکون، بازار دوربین‌های دیجیتال پیشرفته را به تصرف خود درآوردند. نوکیا نیز تا سال 2007، که اپل با عرضه آیفون، معادلات بازار را به کلی تغییر داد، جایگاه سونی اریکسون را به عنوان رهبر بازار تلفن‌های همراه تصاحب کرد.
رستاخیز سونی: ظهور پلی‌استیشن
او که کار خود را در سونی در بخش روابط عمومی بینالمللی آغاز کرده بود، به سرعت به بخش پلی‌استیشن منتقل شد و نحوه کار با کوتاراگی را آموخت. هاوس مسئولیت ارتباطات شرکت سونی در امریکا را بر عهده داشت و اطمینان حاصل میکرد که شرکت در مطبوعات تصویری مطلوب از خود ارائه میدهد. راب دایر، معاون ارشد سابق روابط ناشر در سونی، میگوید:
اندی بسیار دیپلماتیک و سنجیده صحبت میکرد. پیشینه او در روابط عمومی است، بنابراین پیامدهای یک نقل قول نامناسب را درک میکرد. او در ابتدا مسئول روابط عمومی کوتاراگی بود.
فیل هریسون، متولد بریتانیا و معاون اجرایی روابط شخص ثالث، تحقیق و توسعه بخش سونی در آمریکا، نیز از دیگر اعضای تیم بود. برخلاف هاوس که پیشینه زبانی داشت، هریسون سابقه طولانی در صنعت بازیهای ویدیویی داشت و اولین بازی خود را در سن 14 سالگی منتشر کرده بود.
در انتها، جک ترتون، معاون فروش SCEA، نیز حضور داشت. ترتون که اهل بوستون بود، با غرور و جسارت خاص خود کار میکرد. برخلاف هیرای، هاوس و هریسون که با ظرافت و دقت با رسانهها صحبت میکردند، ترتون نظراتش را بیپرده و با لحنی تند و پرشور بیان میکرد. دایر میگوید:
با جک، همیشه میدانستید کجا ایستادهاید. او بسیار صریح، صادق و رک بود. مردی شوخطبع با حس طنز گزنده.
در میان مدیران SCEA، ترتون شخصیتی متفاوت و جسور داشت. او کسی بود که نقل قولهای بهیادماندنی و اغلب جنجالی را مطرح میکرد. در سال 2006، کریس کولر از مجله وایرد از ترتون پرسید چرا پلی‌استیشن 3 قابلیت اجرای بازیهای نسل قبل را ندارد. ترتون پاسخ داد:
من هم دوست دارم ماشینم پرواز کند و برایم صبحانه درست کند، اما این انتظاری غیرواقعی است.
در سال 2007، او به خبرنگار الکترونیک گیمز مانثلی گ
