«یا بابا!»؛ فریادی که با علیرضا یوسفی در وزنه‌برداری جهان ماندگار شد

طرفداری | وزنه‌ برداری ایران همواره چهره‌های بزرگی را به دنیای این ورزش معرفی کرده است. از حسین رضازاده، پرافتخارترین وزنه‌ بردار فوق سنگین تاریخ ایران، گرفته تا بهداد سلیمی، قهرمان المپیک و جهان، این رشته ورزشی همیشه نام‌های ماندگاری در خود داشته است. در سال‌های اخیر، علیرضا یوسفی به‌عنوان یکی از پدیده‌های جدید وزنه‌ برداری سنگین‌وزن ایران، در مسیر این بزرگان گام برداشته و با افتخارات خود، امید تازه‌ای برای آینده این رشته به وجود آورده است.

علیرضا یوسفی، متولد شهریور ۱۳۸۲ در قائمشهر، از نوجوانی استعداد خود را در وزنه‌برداری نشان داد. او با سخت‌کوشی و تلاش فراوان توانست در سطح ملی و بین‌المللی خود را مطرح کند و به یکی از چهره‌های آینده‌دار وزنه‌برداری ایران تبدیل شود.

در مسابقات وزنه‌ برداری قهرمانی جوانان جهان در مکزیک، او با اقتدار در دسته ۱۰۹+ کیلوگرم روی تخته رفت و موفق شد با رکورد ۱۸۰ کیلوگرم در یک‌ضرب، ۲۴۰ کیلوگرم در دوضرب و مجموع ۴۲۰ کیلوگرم، هر سه مدال طلا را به نام خود ثبت کند. این عملکرد، او را به قوی‌ترین وزنه‌ بردار جوان دنیا تبدیل کرد و نشان داد که ایران همچنان قدرت بزرگی در این رشته دارد.

پس از موفقیت در رده جوانان، یوسفی در مسابقات وزنه‌ برداری قهرمانی جهان در منامه، بحرین نیز عملکردی تحسین‌برانگیز داشت. او در یک‌ضرب ۱۹۴ کیلوگرم را مهار کرد و در رده پنجم ایستاد. اما اوج کار او در دوضرب بود، جایی که با بلند کردن ۲۶۲ کیلوگرم، مدال طلای این حرکت را به دست آورد. در مجموع، با رکورد ۴۵۶ کیلوگرم، موفق شد مدال برنز جهان را کسب کند.

https://www.tarafdari.com/". این واکنش احساسی که نشان‌دهنده انگیزه بالای او بود، خیلی زود در میان هواداران ورزش ایران محبوب شد و در شبکه‌های اجتماعی به‌عنوان یکی از لحظات ماندگار این رقابت‌ها ثبت شد.

پس از بازگشت به ایران، مردم مازندران با استقبال گرمی از این قهرمان ملی استقبال کردند. اما نکته جالب این مراسم، رانندگی یوسفی با یک ماشین سنگین بود! این حرکت غیرمنتظره، او را بیش‌ازپیش در میان مردم محبوب کرد و نشان داد که شخصیت او فراتر از یک ورزشکار صرف است.

متأسفانه پس از مسابقات جهانی، یوسفی دچار آسیب‌دیدگی زانو شد و مجبور به انجام عمل جراحی گردید. او دراین‌باره گفت:

زانوی من از سه ماه قبل از مسابقات جهانی آسیب دیده بود. مینیسک هم پاره شده و ACL هم آسیب دیده بود، اما خوشبختانه پاره نشده بود. با این حال، تصمیم گرفتم که بعد از مسابقات، جراحی کنم تا برای آینده آماده‌تر باشم.