در ستایش جورج فورمن (2025-1949) و دوران طلایی دنیای بوکس
دیگر غرشی در جنگل به گوش نمی‌رسد!
اختصاصی طرفداری | شاید اغراق‌آمیز به‌نظر برسد، اما روزگاری محبوب‌ترین و پربیننده‌ترین مسابقات تلویزیونی، مبارزات بوکس سنگین‌وزنان جهان بود. و محبوبیت آن میان خاص و عام عجیب و ناباورانه به‌نظر می‌رسید. «محمد علی»، مهم‌ترین و معروف‌ترین شخصیت ورزشی قرن بیستم، نقش مهمی در این امر بازی کرد و در اوایل دهه هفتاد، مثلث محمدعلی، جو فریزر و جورج فورمن دنیای ورزش را مانند فوتبالیست‌های معروف جهان چون رونالدو و مسی در اختیار و انقیاد خود درآورده بودند. اخبار بوکس در صدر خبرهای مطبوعات قرار داشت و صفحات زیادی را به خود اختصاص می‌داد.
مبارزات این سه بوکسور دنیایی را به بازی گرفته بود و هنوز که هنوز است، قصه‌ها و مبارزات این سه در رینگ، مانند داستان‌های اساطیری در میان طرفداران این ورزش خشن، تکرار و تکرار می‌شود. از روزگاری صحبت می‌کنم که پیر و جوان، حتی در ایران، در ساعات اولیه صبح از خواب برمی‌خاستند تا دیدار زنده، بله زنده «بوکس» را تماشا کنند. از پدربزرگ‌های خود سؤال کنید!
و این فقط مختص ما نبود، همه جهان چنین روز و حالی داشت! دورانی که بوکسورها به‌جای فوتبالیست‌ها «شاه شاهان بودند».
با درگذشت جورج فورمن، تنها نماینده باقی‌مانده آن نسل، مردی با هیبت غول‌آسا و ضربات سرعتی و سهمگین که بسیاری رقبا را برق‌آسا نقش زمین می‌کرد، همگی غزل خداحافظی را سر داده‌اند. بعدها که بزرگ‌تر شدیم، گویا خشونت و شدت و حدت مبارزات آن‌ها بیشتر به چشم می‌آمد و تازه فهمیدم کار هر کسی نیست پا به آن رینگ بسته مربع‌شکل با طناب‌های قطور بگذارد.
جورج فورمن برای اولین‌بار عنوان قهرمانی سنگین‌وزن جهان را در ۲۲ ژانویه ۱۹۷۳ به‌دست آورد، زمانی که در کینگستون، جامائیکا، جو فریزر، قهرمان وقت جهان را که علی را با استایل معروف خود، با سر پایین از پای درآورده، را در راند دوم با ناک‌اوت فنی شکست داد.
