هری کین و پاسخ قاطع به منتقدان؛ طلسم درخشش در بازی‌های بزرگ شکست

طرفداری | به‌ندرت پیش می‌آید که هری کین، گل‌هایش را با آتشی در چشمانش جشن بگیرد. این اتفاق چهارشنبه‌ی گذشته و پس از به‌ثمر رساندن گل اول پیروزی" target="_blank" rel="noopener noreferrer">https://www.tarafdari.com/node/2593948">پیروزی ۳-۰ بایرن مونیخ مقابل بایرلورکوزن رقم خورد.

این لحظه برای او معنای خاصی داشت و این فقط به‌خاطر اینکه تیمش را در یک بازی مهم جلو انداخت نبود. کین با یک ضربه سر محکم توپ را وارد دروازه‌ی ماتی کوار کرد و بعد با چهره‌ای برافروخته و خشمگین به‌سمت پرچم کرنر دوید. جای تعجبی هم نداشت؛ کین از زمانی که ۱۸ ماه پیش به آلمان آمد، در جست‌وجوی چنین لحظه‌ای بود. بالاخره آن لحظه رسید؛ آن «گل بزرگ»، همان گلی که او را متهم می‌کردند که نمی‌تواند برای بایرن به ثمر برساند. در انتهای شب، او نمایشی تمام‌عیار از خودش به‌جا گذاشته بود. کین اغلب برای بایرن مونیخ بازی‌های خوبی کرده، اما به‌ندرت پیش آمده بود که به‌طور همزمان انرژی و کیفیت لازم را در مهم‌ترین زمان ممکن ارائه دهد.

شب مهمی در آلیانتس آرنا بود. برای بایرلورکوزن، بازی‌ای پراشتباه و سراسر از خودزنی‌های بی‌مورد بود. نوردی موکیله به‌خاطر دو خطای ناشیانه اخراج شد. کوار مرتکب اشتباهی مرگ‌بار شد و گل دوم بازی را به بایرن مونیخ هدیه کرد. ادموند تاپسوبا بی‌دلیل کین را در محوطه جریمه سرنگون کرد تا او پنالتی‌ای را که خودش گرفته بود، به زیبایی به گوشه سمت راست بالای دروازه بفرستد.

بااین‌حال، تنها شاهد تحقیر یک تیم آلمانی برابر بایرن مونیخ نبودیم. در حقیقت، لورکوزن تحت فشاری که بر آن‌ها تحمیل شده بود دچار فروپاشی شد. نشریه‌ی آلمانی بیلد عملکرد بایرن مونیخ را «نمایش قدرت» توصیف کرد و این توصیف به همان اندازه که به تیم بایرن مونیخ اطلاق می‌شد، در مورد کین هم صادق بود.