آشنایی با ایوان یاریگین، اسطوره کشتی روسیه؛ از دروازهبانی فوتبال تا درخشش در المپیک
طرفداری | ایوان یاریگین (Ivan Yarygin) زاده 7 نوامبر 1948 در شهر اوست کامزاس در استان کومروو در شوروی سابق است. خانواده یاریگین دارای 10 فرزند بودند و ایوان، ششمین فرزند آنها بودند. خانواده ایوان، ژن تنومندی داشتند و پدر خانواده، یک آهنگری داشت. ایوان از کودکی به همراه پدرش در آهنگری مشغول به کار شده بود و بدین طریق، به خانواده پرجمعیت خود کمک می‌کرد.
https://ts18.tarafdari.com/contents/user673319/video/2025-01-21_134457.jpg" width="894" />
او در نوجوانی به فوتبال علاقمند شد و می‌خواست که دروازه‌بان شود. او پس از مدرسه، فوتبال را جدی‌تر دنبال کرد و همراه با کار در کارخانه فرآوری گوشت، در پایان هر هفته در مسابقات فوتبال شرکت می‌کرد و دروازه‌بان تیمش بود. قد بلند و شیرجه‌های بسیار خوب ایوان، او را به یک دروازه‌بان بسیار قدرتمند تبدیل کرده بود که گلزنی را برای هر مهاجمی به رویا تبدیل می‌کرد. در یکی از همین روزها، ولادیمیر چیرکوف، مربی کشتی آزاد، برای دیدن یک مسابقه فوتبال به ورزشگاه رفته بود و در چهارچوب دروازه یکی از تیم‌ها، دروازه‌بان تنومندی را مشاهده کرد و به نظر خودش، در کشتی به موفقیتی بیشتر از فوتبال می‌رسید. از این رو، چیرکوف، ایوان را راضی به حضور در تشک کشتی کرد و خود نیز مربی او شد. یک بار حضور در تشک، ایوان را متقاعد به حضور در این ورزش کرد. ایوان فوتبال را برای پیشرفت در کشتی رها کرد اما همیشه به آن علاقمند بود و یکی از فوتبال‌دوستان مهم ورزش کشتی محسوب می‌شد.
فکر می‌کنی فوتبالیستی؟ تو واقعا یک دروازه‌بان هستی؟ اشتباه می‌کنی موقرمز، تو فوتبالیست نیستی اما میدونی کی هستی؟ تو یه مرد تنومندی؛ تو قهرمان المپیک هستی؛ تو یه کشتی‌گیری «جمله معروف ولادیمیر چیرکوف پس از دیدن فوتبال یاریگین»
https://ts18.tarafdari.com/users/user673319/2025/01/21/2025-01-21_134623.jpg" width="1058" />
ایوان در دوران حضورش در خدمت سربازی، در مسابقات نیروهای مسلح کشتی سامبو به قهرمانی دسته سنگین‌وزن رسید. محل خدمت او، دانشکده رادیو الکترونیک نیروی هوایی شوروی بود و ایوان، چالش‌های نخست خود در کشتی را در این زمان تجربه کرد. یاریگین بعد از پایان حضورش در سربازی، به کشتی آزاد روی آورد و در سال 1968 به قهرمانی مسابقات جوانان شوروی دست یافت. در سال 1970 بود که یاریگین در مسابقات قهرمانی بزرگسالان کشورش حضور پیدا کرد و با پیروزی برابر ولادیمیر گولیوتکین، قهرمان شوروی شد. در همین سال، او در مسابقات قهرمانی اروپای 1970 برلین حضور پیدا کرد و موفق به دریافت مدال نقره این رقابت‌ها شد. او در سال 1971 در دیدار مجدد برابرگولیوتکین شکست خورد اما در مسابقات انتخابی المپیک 1972، این شکست را جبران کرد تا نماینده شوروی در مونیخ باشد. او در مسابقه نخست خود در دسته وزنی 100 کیلوگرم المپیک 1972 به مصاف برونو جوتزلر سوئیسی رفت و رقیب خود را شکست داد. او سپس برابر گرد باخمن آلمانی، هری گریس کانادایی، ابوالفضل انوری از ایران و اناش پانایت از مولداوی به برتری رسید و راهی مرحله فینال شد. او در دو بازی فینال خود برابر خورلوجین بایانموخ مغول و جوزف ژاتاری مجارستانی پیروز شد و مدال طلای المپیک را دریافت کرد.
https://ts18.tarafdari.com/users/user673319/2025/01/21/8927328mgh.jpg" width="1200" />
پس از المپیک، نوبت به حضور این کشتی‌گیر در مسابقات اروپایی و جهانی بود. او در مسابقات قهرمانی اروپا در سال 1972 در کاتوویچ و قهرمانی جهان در سال 1973 که در تهران برگزار می‌شد، همه مسابقات را به سرعت و با کمترین زمان پیروز شد و دو مدال طلای دیگر را به افتخاراتش افزود. در مسابقات جام جهانی کشتی در تهران، یاریگین برابر جوزف ژاتاری مجارستانی، بوک ددریش آمریکایی و دیمیتار نکوف بلغار بازی کرد و پس از پیروزی برابر هر سه حریف، مدال طلای خود را در سالن سرپوشیده آزادی دریافت کرد. او پیش از شروع المپیک 1976 مونترال، یک طلای قهرمانی جهان، یک نقره قهرمانی اروپا و یک طلای مسابقات دانشجویی را به دست آورده بود. در دسته وزنی 100 کیلوگرم المپیک مونترال، حریف نخست یاریگین، هارالد باتنر آلمانی بود که حریف این غول روس نشد. او سپس برابر دنیل ورنیک آرژانتینی، دینو کوستوف بلغار، پتر دروژدای اهل چک و راسل هلیکسون آمریکایی به برتری رسید و بار دیگر راهی مرحله سه‌جانبه فینال شد. او در فینال، بار دیگر به مصاف هلیکسون و کوستوف رفت و پس از پیروزی مجدد برابر این دو کشتی‌گیر، به دومین طلای المپیک خود رسید. یاریگین دومین طلای خود را با وجود شکستی دو دنده خود به دست آورد؛ مصدومیتی که او در کوران بازی، سعی بر مخفی کردن آن داشت. از افتخارات بعدی این کشتی‌گیر، چهار طلای قهرمانی جهان بود و یاریگین در سال 1980 از دنیای کشتی خداحافظی کرد. یکی از دلایل خداحافظی یاریگین، ظهور ایلیا ماته، کشتی‌گیر جوان شوروی بود که باعث شد تا ایوان به منظور کمک به کشورش و احتمال بالای طلای ماته، جای خود را به کشتی‌گیر جوان کشورش بدهد.
https://ts18.tarafdari.com/users/user673319/2025/01/21/5344.jpg" width="750" />
لقب او در دوران کشتی‌گیری، «ایوان مهیب» بود زیرا هر کشتی‌گیری پس از سرشاخ‌شدن با او، به شدت خسته می‌شد. در یکی از مسابقات در کشتی تیمی شوروی و آمریکا، رقیب او در المپیک، راسل هلیکسون آمریکایی، از شدت خستگی غش کرد. او پس از پایان کشتی، سرمربی تیم ملی کشتی شوروی در سال‌های 1982 تا 1991 بود و از سال 1993 نیز به عنوان رئیس فدراسیون کشتی روسیه فعالیت کرد. او در 11 اکتبر 1997 در یک سانحه رانندگی در بزرگراه ماخاچ قلعه-کیسلوفودسک در نزدیکی شهر نفتکومسک، در 48 سالگی درگذشت. ایوان در صندلی شاگرد نشسته بود و پس از برخورد ماشین با سرعت 140 کیلومتر بر ساعت به کامیون حامل شش تن آرد که در لاین کناری خیابان پارک شده بود، دچار آسیب مغزی شدیدی شد و در بیمارستان، دار فانی را وداع گفت. او در آرامستان ترویکوروفسکوی که نامش را از یکی از خانواده‌های اصیل و سلطنتی روسیه گرفته، آرمیده است. به یاد ایوان مهیب، هر سال یک تورنمنت کشتی آزاد به نام جام یادواره ایوان یاریگین، در شهر کراسنویارسک برگزار می‌شود. در میدان دهکده المپیک شهر مسکو، بنای یادبودی برای این کشتی‌گیر ساخته شده است. در شهر کراسنویارسک نیز بنای یادبودی به نشانه پاسداشت زحمات ایوان ساخته شده است. چند فیلم و مستند نیز در کشور روسیه، از حضور او در کشتی تهیه شده است.
https://ts18.tarafdari.com/users/user673319/2025/01/21/66736.jpg" width="700" />
