چرا مربیان خصوصی برای باشگاه‌های بزرگ مشکل‌ساز هستند؟ / پرونده روز

طرفداری | در ژوئیه ۲۰۲۳، اینستاگرام پر از تصاویری بود از جوردن هندرسون که بدون پیراهن و در حالی که عضلات خود را به رخ می‌کشید با دستکش به کیسه بوکس ضربه می‌زد. عضلاتش برجسته و بدنش عرق کرده بود و ظاهر چهره‌اش نشان از سختی و تلاش زیاد بود. در کپشن پست نوشته شده بود: «کمپ تعطیلات تابستانی.»

در آن زمان، اینطور فرض می‌شد که هندرسون به یورگن کلوپ، سرمربی وقت لیورپول، پیامی مخابره می‌کند تا نشان دهد آماده و سرحال است و برای جایگاه خود در تیم مبارزه می‌کند، به‌ویژه اینکه با اضافه شدن الکسیس مک آلیستر و دومینیک سوبوسلای به خط هافبک تیم، هندرسون رقبای سرسختی در پست خود داشت.

اما اتفاقات به این شکل پیش نرفت. هندرسون در پایان همان ماه با باشگاه الاتحاد در لیگ حرفه‌ای عربستان سعودی قرارداد بست. بنابراین، تمرینات آمادگی جسمانی او در تابستان به نوعی به پیامی مبنی بر این تبدیل شد که او هنوز در بهترین شرایط فیزیکی خود قرار دارد، حتی زمانی که به سطح پایین‌تری از رقابت‌ها می‌رفت.

اگرچه تمرینات اضافی هندرسون توجه بیشتری نسبت به هم‌تیمی‌هایش جلب کرده، اما او تنها نیست و بازیکنان بسیاری از تعطیلات تابستانی برای بهبود وضعیت جسمانی خود استفاده می‌کنند. در تابستان، دیدن پست‌های بازیکنان در شبکه‌های اجتماعی که در مکان‌هایی مانند دبی، اسپانیا یا پرتغال با مربیان خصوصی تمرین می‌کنند، اتفاقی عادی است که به هواداران و سرمربیان خود نشان می‌دهند که آن‌ها در حال آماده‌سازی برای فصل جدید هستند.

این موضوع برای بازیکنان و باشگاه‌ها به نظر یک پیروزی برای همه طرف‌هاست، زیرا همه می‌خواهند بازیکنان در زمان شروع تمرینات پیش‌فصل آماده باشند. اما سوال این است که چرا بازیکنان در لیگ‌های معتبر انگلستان، اسپانیا و آلمان در طول فصل برنامه‌های شخصی برای تناسب اندام دارند؟ با توجه به تخصص و امکانات موجود در باشگاه‌ها، چرا این کار ضروری است؟ و آیا باشگاه‌ها با این موضوع موافق هستند؟

جان فیلیپس، متخصص عملکرد ورزشی، این وضعیت را از هر دو طرف تجربه کرده است. او ۲۱ سال در فوتبال باشگاهی در لیگ برتر، چمپیونشیپ و کشورهای سوئد، دبی، روسیه و چین فعالیت کرده و یک سال نیز با شرکت K3 Performance همکاری داشته که تمرینات خصوصی برای بازیکنان حرفه‌ای و آکادمی‌های فوتبال در تعطیلات تابستانی ارائه می‌دهد.

او درباره استفاده بازیکنان از مربیان خصوصی در طول فصل به وب‌سایت اتلتیک می‌گوید:

من دیده‌ام که این روش جواب داده و نتایج خوبی در پی داشته است. با این حال این را نیز دیده‌ام که زمانی که مربی خصوصی هیچ توجهی به تمرینات بازیکن در آن روز، عملکرد روز قبل او در زمین و یا برنامه فردای بازیکن نداشته باشد، این کار نتایج خوبی ندارد و قطعاً برای عملکرد او مناسب نیست.

فیلیپس پنج سال در ساوتهمپتون و حدود هفت سال در کویینز پارک رنجرز به عنوان متخصص عملکرد ورزشی و آمادگی جسمانی بازیکنان فعالیت کرده است. او در دوران کاری خود متوجه شد که تعداد بیشتری از بازیکنان با متخصصان شخصی خود کار می‌کنند که همیشه کاری که مناسب است را انجام نمی‌دهند.

این مشکل سال به سال بیشتر شد. به گفته‌ی مت کلایمن، یک ایجنت فوتبالی، بازیکنان به طور معمول تیم‌های تخصصی شخصی خود را دارد که شامل متخصص تغذیه شخصی، تحلیل‌گر، مربی فنی و مربی تناسب اندام است. حال از ایجنت‌ها انتظار می‌رود که علاوه بر امور مربوط به قراردها و دستمزد‌ها، چنین خدمات را نیز برای بازیکنان فراهم کنند یا تماس‌های لازم را برای کارهای مربوط به آن‌ها را انجام دهند.

کلایمن می‌گوید:

این روش در سطوح بالای فوتبال خیلی رایج شده است. این ایده از فلسفه دیو بریلزفورد، مدیر ورزشی اینئوس، شروع شد که به دنبال پیشرفت‌های کوچک، یعنی همان یک درصد بود. هدف این بود که بازیکنان بفهمند چگونه می‌توانند نسبت به دیگران برتری پیدا کنند. حالا بازیکنانی مانند کریستیانو رونالدو وجود دارند که بسیاری از بازیکنان از او الگو می‌گیرند و به سختی تلاش کرده و تمرین‌های اضافی انجام می‌دهند.

با این حال، گاهی این پیشرفت‌های کوچک با اهداف باشگاه در تضاد است. کلایمن رویکرد باشگاه‌ها درباره تمرینات اضافی بازیکنان، اینگونه توضیح می‌دهد:

گاهی اوقات بازیکنان از باشگاه می‌خواهند بعد از تمرینات نیز چیز خاصی را تمرین کنند اما باشگاه پاسخ منفی می‌دهد. دلیلش این است که آن‌ها فشار و بار کاری بازیکنان را زیر نظر دارند و به‌ویژه زمانی که بازی‌ها پشت سر هم برگزار می‌شوند، نمی‌خواهند بازیکنان بیشتر از حد استاندارد، تمرین کنند. اما ایجاد تعادل در این مورد دشوار است: از یک طرف نمی‌خواهید بازیکنان آسیب ببینند اما از طرفی هم نمی‌خواهید انگیزه و تمرکز آن‌ها برای پیشرفت کم شود.

او ادامه می‌دهد:

دو بازیکن دارم که مصمم هستند تا هر هفته باید با مربی خصوصی روی قدرت بدنی خود کار کنند. آن‌ها می‌خواهند هر هفته با مربی فنی و تحلیلگر داده‌های خود کار کنند. این روتین به آن‌ها کمک می‌کند که از نظر ذهنی آماده باشند و مطمئن شوند که همه کارهایی را که برای ارائه بهترین نسخه خود در روز مسابقه نیاز است، انجام می‌دهند. با این حال اگر این کارها را اشتباه انجام دهند، پیامدهای منفی در پی خواهد داشت.

پیش از بازی کریستال پالاس مقابل فولام در ماه نوامبر، اولیور گلاسنر در کنفرانس خبری به سؤالی در مورد این موضوع پاسخ داد. او گفت:

امروزه بیشتر بازیکنان مربیان و فیزیوتراپیست‌های شخصی خود را دارند. از یک طرف، ما بازیکنانی را دوست داریم که به بدن خود اهمیت می‌دهند. اما این روزها یافتن بهترین روش ارتباطی بین مربیان شخصی و کادر پزشکی باشگاه، برای هر باشگاهی به یک چالش تبدیل شده است. بخش تناسب اندام و پزشکان ما همیشه با مربیان شخصی بازیکنان در ارتباط هستند و اگر کسی بخواهد تمرین کند، ما همیشه اطلاعات لازم را دریافت می‌کنیم.

یکی از فیزیوتراپ‌های سابق یک باشگاه لیگ برتری که اکنون به صورت خصوصی کار می‌کند و برای حفظ روابط خود به طور ناشناس صحبت کرده، می‌گوید:

بسیاری تمرینات اضافی را انجام می‌دهند اما به نظر من این کار تنها خطر آسیب دیدگی را بیشتر می‌کند. این کار بازیکنن، برای مربیان خصوصی پول می‌آورد. آنها از بازیکنانی که تلاش بیشتری می‌کنند، درآمد کسب می‌کنند. اگر مربیان خصوصی با باشگاه‌ها همکاری کنند، خوب است. اما اگر ارتباطی میان این دو نباشد، تنها به مشکلات دامن می‌زند.

استیو هارد، رئیس بخش پزشکی باشگاه پورتسموث، نیز این موضوع را از منظر پزشکی تجربه کرده است، به‌خصوص زمانی که بازیکنان فیزیوتراپ و مربی آمادگی جسمانی خود را دارند. او می‌گوید که ارتباط میان پزشک تیم و مربی شخصی، همواره مشکلاتی به همره دارد. هارد در مصاحبه‌ای با اتلتیک می‌گوید:

اگر بازیکن بخواهد با افرادی کار کند که پیش از پیوستن به باشگاه از آن‌ها استفاده کرده، تنها آن‌ها می‌خواهید که ارتباطی میان باشگاه و آن افراد برقرار شود، چه مربی تناسب اندام باشید و چه پزشک شخصی، تنها برای اینکه به طور دقیق بدانیم بازیکن چه کاری انجام می‌دهد. شما به آنها دستور نمی‌دهید اما می‌خواهید بدانید چه اتفاقی در تمرینات آنها می‌افتد، زیرا ممکن است که روی برنامه روز بعد شما تأثیر بگذارد.

به گفته هارد، که پیش از این 15 سال به عنوان فیزیوتراپ در بورنموث گذرانده، کنترل کیفیت نیز یک مشکل است. در حالی که برخی از مربیان کاملاً مناسب این کار هستند، برخی دیگر کارایی چندانی ندارند. هارد می‌گوید:

برخی از این مربیان کابوس باشگاه‌ها هستند. وقتی با باشگاه‌های دیگر صحبت کرده و نام شخص خاصی را ذکر می‌کنید، می‌بینید که آن‌ها نیز همان مشکلات را داشته‌اند. این بخشی از کار ماست.

دنی سیمپسون، مدافع سابق لسترسیتی می‌گوید که هنگام تعطیلات و یا زمانی که با باشگاهی قرارداد نداشت، از مربیان خصوصی استفاده می‌کرد، اما هرگز در طول فصل چنین کاری نکرده است. او به اتلتیک می‌گوید:

هرگز در این مورد مطمئن نبودم، چرا که هر روز تمرین دارید.

اگر من مربی بودم، از بازیکنانم می‌خواستم تنها در باشگاه تمرین کنند تا بدانم دقیقاً چه کاری انجام می‌دهند. اگر بازیکنی بدون اطلاع من جایی دیگر تمرین اضافه کند و روز بعد خسته به تمرینات بیاید، شاید فکر کنم او شب را مشغول بازی‌های کامپیوتری بوده است. در حالی که واقعاً به سختی تمرین کرده است. به همین دلیل ارتباط میان بازیکن و کادر پزشکی بسیار مهم است.

با این حال بازیکنان گاهی تمرین‌های اضافی خود را مخفی می‌کنند، زیرا این کار خطراتی دارد. اگر آن‌ها در باشگاه مصدوم شوند، باشگاه از آن‌ها مراقبت کرده و حقوقشان را می‌پردازد. اما اگر هنگام تمرین با مربی خصوصی آسیب ببینند، باشگاه سرمایه خود را از دست می‌دهد و مربی خصوصی را مقصر می‌داند.  فیلیپس می‌گوید:

دیواری کوتاه‌تر از مربیان خصوصی وجود ندارد و همیشه آسان‌ترین هدف برای سرزنش هستند. باشگاه همیشه خواهد گفت که «تقصیر ما نیست، تقصیر آن‌هاست.» حتی اگر رابطه خوبی با باشگاه داشته باشید، تا پیش از اینکه مشکلی پیش بیاید، همه چیز خوب است. اما پس از آن از شما می‌پرسند: چه کار کردید؟ و ثابت کردن اینکه مقصر کیست، کار سختی است. این شغل پرریسکی است.

ریسک مالی ناشی از آسیب‌دیدگی در تمرینات خصوصی بسیار بالا است. اگر چه مربیان شخصی اکثر مواقع بیمه مسئولیت دارند، اما این بیمه برای پوشش هزینه‌های فوتبالیست‌های حرفه‌ای که به دلیل آسیب‌دیدگی در تمرین خصوصی، از ترکیب تیم خارج شوند، کافی نیست. این هزینه‌ها می‌تواند به بیش از 500 هزار پوند برسد. فیلیپس پیش‌بینی می‌کند که یک پرونده قضایی بزرگ در آینده نزدیک، مربیانی را که امکانات مجهزی ندارند، از دور خارج خواهد کرد.

دکتر بن روزنبلات، که پیش از این مربی ارشد عملکرد جسمانی فدراسیون فوتبال انگلستان بوده، با تاسیس شرکت 292 Performance، سعی در رفع این مشکلات داشته است. این شرکت تیم‌های حمایت تخصصی شامل مربیان، متخصصان تغذیه، روانشناسان و متخصصان تحلیل داده را به ورزشکاران حرفه‌ای ارائه می‌دهد. حدود 50 درصد از مشتریان آنها از فوتبالیست‌های حرفه‌ای در بوندسلیگا، سری آ، لیگ برتر، لیگ برتر اسکاتلند و چمپیونشیپ است. از جمله کسانی که با آنها کار کرده‌اند می‌توان به رحیم استرلینگ، دنی اینگز، ریکو هنری و کالوین فیلیپس اشاره کرد.

روزنبلات متوجه شد که باشگاه‌ها از نبود نظارت و کیفیت کافی هنگام استفاده بازیکنان از کمک‌های خارج از باشگاه ناراضی هستند. او همچنین احساس کرد که بسیاری از مربیان بیشتر به دنبال تبلیغ خود هستند تا برآورده کردن نیازهای بازیکنان. هدف او با 292 Performance ارائه حمایت‌های بلندمدت و متمرکز بر بازیکنان است. این شرکت به‌ویژه با همکاری نزدیک با ایجنت‌ها، باشگاه‌ها و دیگر افراد دخیل در پیشرفت ورزشکاران، سعی دارد تا رویکردی همه‌جانبه برای پیشرفت آنها فراهم کند.

کمپانی 292 Performance در طول فصل از بازیکنان حمایت می‌کند، اما نوع کمک به شرایط هر بازیکن بستگی دارد. ستارگانی مانند جود بلینگام و دکلان رایس بیشتر روی ریکاوری خود تمرکز دارند، در حالی که برخی دیگر تنها روی ورود به ترکیب اصلی یا انتقال به تیمی جدید تلاش می‌کنند.

روزنبلات می‌گوید:

ما داده‌ها را جمع‌آوری می‌کنیم اما هرگز به بازیکن نمی‌گوییم که باید استراحت کند یا تمرینات بیشتری انجام دهد. مسئولیت باشگاه این است که آنها را برای بازی بعدی آماده کند؛ مسئولیت ما این است که از بازیکنان در بلند مدت مراقبت کنیم.

این شرکت با باشگاه‌ها هماهنگ کار می‌کند و بدون اطلاع باشگاه با بازیکنان همکاری نمی‌کند. هدف روزنبلات و همکارانش ایجاد استانداردی در این صنعت است، اما نمی‌توانند خدماتی مانند بیمه باشگاه‌های لیگ برتری ارائه دهند.

بازیکنان به دلایل مختلف با کمپانی 292 Performance کار می‌کنند؛ از جمله تنوع در تمرینات یا نیاز به استراحت ذهنی دور از محیط باشگاه.

کلاینمن توضیح می‌دهد که هرچند بازیکنانی مانند رونالدو الهام‌بخش دیگران هستند، اما پس از انتقال یک بازیکن از آکادمی به تیم اول، تمرکز بازیکن و رشد فردی او به وضوح کاهش می‌یابد. او می‌گوید:

وقتی به تیم اصلی نرسیده‌اند، بازیکنان روزانه پنج یا شش ساعت تمرین می‌کنند. بعد از آن، انگار که روزانه دو ساعت تمرین می‌کنند و تمرکز کمی بر رشد فردی، مهارت‌های فنی و توسعه شخصی دارند.

ناتان پالمر، مربی شخصی و پسرخاله کول پالمر، با این نظر موافق است. او از زمانی که کول ۱۵ ساله بود به رشد او کمک می‌کند. ناتان در مصاحبه‌ای با گاتزتا دلو اسپورت می‌گوید:

در یک باشگاه، تمرکز روی کل تیم است، نه تنها یک بازیکن. پس اگر تمرکز روی خودتان باشد نه تیم، از تمرین‌های فردی خیلی بیشتر از تمرینات تیمی بهره خواهید برد.

در ویدیویی که سال گذشته در اینستاگرام منتشر شد، کول پالمر گفت

هنگام تمرین با ناتان، چیزهای زیادی را بهبود دادم که دیگران در زمین متوجه آن نمی‌شوند. چیزهایی مانند قدرت و تقویت هسته مرکزی بدن. حتی اگر این تمرینات تنها چند بار در هفته باشد، می‌توانید نتایج آن را ببینید. برای بازیکنان جوانی که می‌خواهند به ورزشکار حرفه‌ای تبدیل شوند، توصیه‌ای دارم این است که شاید خیلی سریع نتایج را نبینید، اما کار در باشگاه و تمرینات خارج از زمین برای پیشرفت عملکرد شما در زمین بسیار مهم است.

تمرکز بر پیشرفت شخصی است. بسیاری مربیان از پلتفرم‌هایی مانند اینستاگرام استفاده می‌کنند تا به بازیکنان پیام روشنی بدهند: اگر می‌خواهید بیشترین بهره را از دوران حرفه‌ای کوتاه خود ببرید، باید روی خود سرمایه‌گذاری کنید.

کلایمن درمورد دلایل تمرینات اضافی بازیکنان می‌گوید:

اگرچه در گفتگو با بازیکنان از تحلیل ویدئوها و داده‌ها استفاده می‌شود، اما بیشتر نکاتی که به بازیکنان گفته می‌شود باید در آن پیشرفت کنند، در تمرینات عملی نمی‌شود. پس بازیکنان احساس می‌کنند که باید تمریناتی اضافی انجام دهند تا برتری رقابتی پیدا کرده و آمار خود را بهبود ببخشند.

نام‌ها و تصاویر بازیکنان بدون رضایت آنها در این یادداشت منتشر نمی‌شود. با این حال یکی از بازیکنان فعلی لیگ برتر که با روزنبلات کار می‌کند و بیش از ۲۰۰ بازی و ۵۰ گل در کارنامه او دیده می‌شود، می‌گوید که هر چه در دوران حرفه‌ای خود پیشرفت می‌کرد، متوجه شد که باید «روش‌های متفاوتی در پیش بگیرد» تا بتواند مدت طولانی در بالاترین سطح بازی کند. او می‌گوید:

چالش‌های مربوط به آمادگی جسمانی در فوتبال بالاخره به سراغت می‌آیند، به‌ویژه اگر چندین مصدومیت تحربه کرده باشی. می‌دانستم که باید بهتر از بدنم مراقبت کنم و تمریناتم را مدیریت کنم. آن زمان بود که تصمیم گرفتم با بن و تیم ۲۹۲ Performance همکاری کنم.

چرا یک بازیکن باید بخواهد کارها را به شیوه‌ای متفاوت از آنچه در باشگاه انجام می‌شود، پیش ببرد؟ آیا این ناشی از بی‌اعتمادی به کادر فنی است یا حداقل اینکه به روش‌های آنها اعتماد ندارد؟

فیزیوتراپ سابقی که با اتلتیک مصاحبه کرده، اعتقاد دارد برخی از بازیکنان احساس می‌کنند که به اندازه کافی چالش کشیده نمی‌شوند. او می‌گوید:

اگر تمرینات فردی که به آن‌ها داده شده، برایشان کافی نباشد، آن وقت خودشان تمرینات اضافی انجام می‌دهند. این لزوماً ربطی به اعتماد ندارد، بلکه آن‌ها احساس می‌کنند که می‌توانند تمرینات بیشتری انجام دهند یا می‌خواهند روی برخی مسائل خاص مانند قدرت بدنی کار کنند.

برخی دیگر معتقدند که اعتماد عامل مهمی است. کلایمن می‌گوید که فوتبال اغلب به کادر فنی پول کمی می‌دهد، چون می‌دانند که افراد زیادی آماده کار در این حوزه هستند. او می‌گوید:

بهترین مربیان معمولاً در باشگاه‌های فوتبال کار نمی‌کنند چون حقوق کمتری نسبت به بخش خصوصی دارند. باشگاه‌ها به مربیان، کادر پزشکی و اعضای تیم عملکرد ورزشی حقوق کمی می‌دهند چون فکر می‌کنند که می‌توانند آن‌ها را به راحتی جایگزین کنند. همه می‌خواهند در فوتبال کار کنند و باشگاه‌ها احساس می‌کنند که در واقع به این افراد لطف می‌کنند. واضح است که در نهایت بهترین‌ها از این وضعیت خسته می‌شوند.

فیلیپس هم بخشی از این دیدگاه را درست می‌داند. او اضافه می‌کند:

مردم پر حتا حاضر به شدت مشتاقند تا وارد عرصه فوتبال شوند، به ویژه فوتبال انگلیس، به طوری که حاضرند با حقوق بسیار کم در این حوزه فعالیت کنند. بسیاری از آن‌ها همه مدارک لازم را دارند اما تجربه کافی ندارند. معمولاً افرادی را مسئول بازیکنان گران‌قیمت می‌کنند که تجربه کافی برای بهبود عملکرد آنها را ندارند و گاهی کارهایی که درست نیست را انجام می‌دهند من در هیچ صنعتی ندیدم که فردی با حقوق ۲۵ هزار پوند در سال مسئول بهبود عملکرد کسی باشد که ۲۰ تا ۳۰ میلیون پوند ارزش دارد و شاید هنوز با چنین قیمتی هم، نامی بزرگ در فوتبال نباشد.

به عقیده روزنبلات، یکی از عوامل مهم این است که بازیکنان به دنبال ثبات و سازگاری در صنعتی هستند که هر دو مورد به ندرت در آن پیدا می‌شود.

یک بازیکن در طول دوران حرفه‌ای‌اش ممکن است با مربیان و کادر فنی مختلفی کار کند، اما آنها به ثبات در تمرینات شخصی‌شان نیاز دارند تا بهترین عملکرد را برای تیم ارائه دهند. گاهی اوقات، مشکل اعتماد یا تضادهای شخصیتی باعث می‌شود که بازیکنان به دنبال فرصت‌های جدید بگردند.

فیلیپس می‌گوید که باشگاه‌ها در حال حاضر می‌خواهند که بازیکنان از مربیان شناخته‌شده و مورد اعتماد استفاده کنند، زیرا نمی‌توانند جلوی همکاری بازیکنان با مربیان شخصی‌ خود را بگیرند. او نگران استراحت ناکافی بازیکنان است، زیرا با وجود اینکه در زمینه تجهیزات و دانش پزشکی پیشرفت‌هایی صورت گرفته ، مصدومیت‌ها بیشتر شده‌اند.

استیو هارد معتقد است که تشکیل تیم‌های پشتیبانی شخصی برای بازیکنان یک روند ادامه‌دار است و مهم‌ترین نکته، هماهنگی و همکاری بین کادر پزشکی باشگاه و کادر شخصی بازیکنان است.

یادداشت سارا شفرد از وب‌سایت اتلتیک با اندکی دخل و تصرف