آواز دیلمان _ بنان

چنان در قید مهرت پای بندم

که گویی آهوی سر در کمندم

گهی بر درد بی درمان بگریم

گهی بر حال بی سامان بخندم

نه مجنونم که دل بردارم از دوست

مده گر عاقلی بیهوده پندم

عجب از عقل کسانی که مرا پند دهند

برو ای خواجه که عاشق نبود پندپذیر