شعری زیبا و نوستالژیک از سریال ماندگار امام علی (داود میر باقری)

یکی از سریال های ماندگار تلویزیون ، سریال امام علی بود که در اوایل دهه 70 تولید و در اواسط دهه 70 از تلویزیون پخش شد. یکی از شخصیت های جذاب این سریال ولید ابن عقبه بود که با دستیار و شرابدار خود ابو زبید که شاعر هم بود، در کنار کار فرمانروایی کوفه به عیش و نوش می پرداخت. یکی از بهترین سکانس های این سریال، شادخواری ولید و همراهی این شادخواری با قطعه غمگین و تاثیر گذار ابوزبید می باشد که شبیه اشعار زمان جاهلیت اعراب و همچنین شاعر بزرگ عرب در قرون بعدی ابونواس می باشد.

پُر کن ز آب توبه سوز حیاتت پیاله ام ساقی
بِکُش عقلم،

چه حاصل گر سلیمان تخت دارم، باد بر دست، چیره بر خورشید

              مرا گر نوح عمری باشدم

      فرجام خاک است

پُرکن ز اشک دختر تاکت پیاله ام ساقی
بِکُش مهرم،

چه حاصل گر رُباید دل زِ من، ایمان زِ من، مَه چهره ای
                             مرا گر دختر دریا عروسی باشد

                     و بر بام افلاک بستری
                    آغوش خاک است

پُرکن پیاله ام ساقی، بده آن زَهر مینا را، زبان بند خرد را
بِکُش علمم،

که من عالم به مرگ خویش می باشم
رهایم کن، رهایم کن، که من رنجور درد دانش خویشم