کسی من را به اسم دارنده طلای المپیک نمی‌شناسد
سعید محمدپور، کسی که در 19 سالگی قهرمان المپیک شد ولی مانند باقی مدال‌آوران روی دوش مردم نرفت
طرفداری | در المپیک ثانیه‌ها و گرم‌ها تعیین کننده کامیابی یک ورزشکار است. تمام ورزشکاران تلاش خود را می‌کنند تا بهترین نتیجه را در المپیک بگیرند و حتی برخی از آنان روی به دوپینگ می‌آورند. در طول تاریخ المپیک کم نبوده‌اند ورزشکارانی که مدال آن‌ها به علت دوپینگ از آنان پس گرفته شود؛ اما وجود 4 ورزشکار دوپینیگی در یک رقابت المپیکی که رتبه اول تا چهارم را کسب کرده باشند کم سابقه است. این اتفاق در رقابت وزنه برداری دسته 94 کیلوگرم المپیک 2012 لندن رخ داد. جایی که ایلیا ایلین قزاقستانی با ثبت رکورد 185 و 233 کیلوگرم در تک‌ضرب و دوضرب و ثبت رکورد 418 کیلوگرم مجموع توانست ضمن جابه‌جایی رکوردهای جهانی و المپیک، مدال طلای المپیک لندن را بدست آورد و روی سکو قهرمانی برود. الکساندر ایوانوف از روسیه، آناتولی کریچو از مولداوی و آندره دیمانوف از روسیه رتبه‌های دوم تا چهارم را بدست آوردند.
ورزشکار کشورمان سعید محمدپور که تا پیش از آن دوره المپیک، در سال‌های 2011 و 2012 دو دوره قهرمان جوانان جهان شده بود و در سال 2011 برنز رقابت‌های جهانی را در کارنامه داشت، در المپیک 2012 لندن با ثبت رکورد 183 کیلوگرم در تک‌ضرب و 219 کیلوگرم در دوضرب رتبه پنجم را کسب کرد.
اتفاق جالب زمانی رقم خورد که تست دوپینگ نفرات اول تا چهارم این دسته مثبت از آب درآمد تا سعید محمدپور بعد از شش سال صاحب مدال طلای المپیک شود؛ اتفاقی که اگر همان سال 2012 رخ می‌داد مسیر زندگی او جور دیگری رقم می‌خورد و لذت قهرمانی المپیک و ایستادن روی سکو و جاری شدن اشک شوق خانواده‌اش به هنگام دیدن او حین ایستادن او روی سکو قهرمانی و استقبال پرشور هم‌شهریانش در اردبیل به‌هنگام بازگشت او از لندن را تجربه می‌کرد.
سعید محمدپور در همین خصوص در گفت و گویی با خبرآنلاین گفته بود:
- بعد از المپیک کسانی که مدال گرفتند زندگی شان زیرورو شد اما برای تو هیچ اتفاقی رخ نداد. پنجم شده بودی و جوایزی نگرفتی!
هیچی... هیچی... من در این چند سال که وزنه می زنم و افتخاراتی هم کسب کردم اما هیچ جوایزی و پاداشی دریافت نکردم. من تنها یک زمین در اردبیل به من دادند که آن را 30 میلیون فرختم.
- الان هم جایزه آن زمان را هم بدهند راضی هستی؟
اگر جایزه طلا را هم به من بدهند مثل چهار سال گذشته نمی شود. وقتی مدال طلای المپیک را میگری و به کشور بر می گردی؛ همه ارگان ها ازت تجلیل می کنند. استانداری، شرکت های مختلف، دولت و ....... همه پاداش می دهند اما الان چه فایده دارد. الان حتی کسی من را به اسم دارنده طلای المپیک نمی شناسد.
او در این مصاحبه ادامه داد:
زندگی من هیچ شباهتی با قهرمان المپیک ندارد.
من هیچ شباهتی با قهرمان المپیک ندارم. در این مدت بعضی افراد هم خواستند این قهرمانی را کم رنگ جلو دهند و کسب این مقام را شانسی می دانند اما اگر در روز مسابقه همه چیز عادی پیش می رفت من زودتر از این و همان روز مسابقه قهرمان المپیک می شدم.
وزنه‌هایی که من زدم در همه دوره‌های المپیک به جز 2012، مدال داشت
من وزنه های خوبی زده بودم ولی متاسفانه بعضی افراد می خواهند این مساله را کم رنگ کنند. وزنه هایی که من در روز مسابقه زدم به جز همان دوره در همه دوره ای المپیک مدال داشت. خیلی جالبه شما می دانید که ورزش هایی چون وزنه برداری، شنا، دومیدانی و... رشته های رکوردی است و عملکرد ورزشکاران در مسابقات مختلف و المپیک مشخص است. مثلا در دومیدانی بولت رکورد المپیک را چند صدم ثانیه جابجا می کند یا در وزنه برداری حسین رضازاده یک کیلو رکورد المپیک را جابجا ی کند اما آن روز ایلیا 12 کیلوگرم رکورد المپیک را تغییر داد و این خیلی عجیب بود.
این مدال حق من بود.
من در یکضرب 183 و دوضرب 219 زدم. در حرکت دوضرب من وزنه های 224 و 226 را هم زدم اما از دستم افتاد. خود من اگر می توانستم وزنه 226 را بالای سر ببرم 3 کیلو بیشتر از رکورد دوره قبل المپیک وزنه می زدم و می توانستم برای نقره یا برنز رقابت کنم. خیلی جالبه سهراب مرادی در المپیک ریو در مجموع یک کیلو بیشتر از من وزنه زد. سهراب 403 کیلو را در مجموع زد و من 402 کیلو اما به نظر من خدا جای حق نشسته و حق را به کسی داد که حقش بود. شاید این مدال بعد از چهار سال به من رسید ولی این مدال حق من بود.
