ویژه‌نامه یورو ۲۰۲۴، قسمت دوم: معرفی مدعیان؛ جنگ در خاک آلمان!
|
از ۱۹۶۰ تا ۲۰۲۴، یورو همیشه جایگاه ویژه‌ای در فوتبال داشته است. جدال قدرت‌های اروپایی و گردهمایی ستارگان بزرگ، تعطیلات بی‌رمق تابستانه را طراوت می‌بخشد. بله، حالا دیگر بوی لاله‌های هلندی به مشام می‌رسد، شوالیه‌ها صف کشیده‌اند و عقاب‌ها بال‌هایشان را گشوده‌اند. این شما و این دومین قسمت از ویژه‌نامه یورو ۲۰۲۴ |
وقتی پای رقابت به میان می‌آید، هیچکس میلی به تسلیم‌شدن نخواهد داشت. گاهی این رقابت‌ها به جنگ‌های سفت و سختی منتهی خواهند شد و گاهی با ملایمت کمتر، اما با همان جدیت دنبال می‌شوند.
در فوتبال به عنوان یک پدیده توده‌ای، رقابت عنصر اصلی است؛ اما گاهی این رقابت‌ها به یک جنگ تمام‌عیار بدل میگردد.
شدت و نوع رقابت‌ها در تورنومنت‌های مختلف متفاوت است. در تورنومنت‌های باشگاهی، هر تیم نماینده طرفدارانش است و موفقیت آن تیم ارزش و اعتباری برای هوادارانش تلقی می‌شود. اما در تورنومنت‌های ملی همه‌چیز متفاوت است. در چنین مسابقاتی، هر تیم نماینده تمام مردم کشورش است. بنابراین، مسابقات هیجان و جذابیت دیگری می‌یابند.
حال برای کشورهایی که با برنامه‌های بلندمت لیگ داخلی خود را تقویت کرده‌اند، سطح تیم‌های خود را افزایش داده‌اند و سرمایه‌‌ی بسیاری را صرف پرورش و رشد بازیکنان خود کرده‌اند، موفقیت در رقابت‌های ملی به منزله ثمره این طرح‌ها و برنامه‌ها تلقی می‌شود.
در این بین، تیم‌هایی که سالیان سال برای رشد فوتبال خود تلاش کرده‌اند و به ثبات نسبی دست یافته‌اند، برای قهرمانی در هر رقابتی تقلا می‌کنند.
حال برای مسابقه‌ای چون یورو، که دورهمی ابرقدرت‌های اروپایی است، مدعیان به اصطلاح دندان تیز کرده‌اند. البته، مدعیان علی‌رغم اینکه نقاط قوت خود را دارند، از مشکلاتی نیز رنج می‌برند و صدالبته شایان ذکر است که گاهی تیم‌هایی چون یونان و دانمارک بر همه مدعیان غلبه می‌کنند و به اصطلاح دست رد به تمامی پیشبینی‌ها می‌زنند. به هرحال، فوتبال همیشه غیرقابل پیشبینی است.
آلمان؛ میزبانی مدعی یا میزبانی از مدعی؟
https://ts17.tarafdari.com/contents/user843532/content-image/189873.jpg" />
میزبانی برای هر تیمی مزیتی بزرگ به شمار می‌رود؛ حتی فراتر از حد تصورات. در تورنومنت‌های ملی همه از تیم میزبان انتظارات بالایی دارند. این موضوع به نقش هواداران بازمی‌گردد. هواداران قادر به تزریق انگیزه‌ای مضاعف در تیم هستند و یار دوازدهم هرتیم به شمار می‌روند. حال اگر این تیم میزبان، آلمان باشد؛ همگان توقع قهرمانی خواهند داشت. آلمان علی‌رغم تجربه وضعیتی نامساعد در سال‌های اخیر و دوربودن از شرایطِ یک تیم قهرمان، آلمان هنوز هم مدعی به شمار خواهد می‌رود. همچنان ستارگان بزرگی در ترکیب آلمان حاضر هستند؛ هرچند که ضعف‌هایی نیز وجود دارد. شاید قهرمانی دور از انتظار باشد، اما آلمانی‌ها بی‌توجه به تمامی موارد برای قهرمانی خواهند جنگید.
نقاط قوت: بازگشت تونی کروس و تجربه او برای این تیم مفید خواهد بود. تونی به خوبی می‌تواند نبض بازی را در دست بگیرد و به بازی مانشافت نظم ببخشد. سه هافبک تهاجمی فوق العاده نیز در دسترس یولیان ناگلزمان هستند؛ توماس مولر، فلوریان ویرتز و جمال موسیالا. دست ناگلزمان برای انتخابِ هافبکی که شرایط مدنظر او را داشته باشند، باز است. خط هافبک آلمان می‌تواند نقطه قوت آنها باشد. از طرفی ترکیب آنها نیز بیشتر از بازیکنان باتجربه تشکیل شده است. به جز الکساندر پاوولویچ، جمال موسیالا، فلوریان ویرتز و مکسیمیلیان بایر، باقی بازیکنان ژرمن‌ها بالای ۲۳ سال و باتجربه هستند. ناگلزمان به نتیجه‌گراترین شکل ممکن بازیکنان خود را انتخاب کرده است.
نقاط ضعف: خط دفاع آنها متزلزل بوده است. رودیگر در جام‌جهانی ۲۰۲۲ مورد انتقاد قرار گرفت، نیکو اشلوتربک تجربه‌ی زیادی در چنین بازی‌هایی ندارد و یوناتان تاه نیز کاملاً قابل اطمینان نیست. شاید دعوت مت هوملز باتوجه به تجربه بالا و فرم خوب او، راه‌حلی موثر واقع می‌شد.
از طرفی آنها در خط حمله به کای هاورتز اتکا خواهند کرد. او در آرسنال فصل خوبی گذراند، اما مشخص نیست که تا چه اندازه برای تیم ناگلزمان موثر واقع خواهد شد.
اما مهم‌ترین نقطه ضعف آنها، جنجال آفرینی است. آلمانی‌ها در جام‌جهانی قطر بسیار حاشیه‌ساز شدند. در چنین شرایطی ناگلزمان حتی باوجود نبوغ بالا، به چالش جدی کشیده خواهد شد.
فراموش نکنید که در تیم‌های ملی مدیریت و یکپارچه‌سازی اولویت بالایی دارد. تجربه ناموفق هانسی فلیک نکات مهمی به ناگلزمان خواهد آموخت.
انگلیس؛ صورت فلکی سه‌شیرها را می‌بینید؟
https://ts17.tarafdari.com/contents/user843532/content-image/skysports-euro-2024-england_6575440.jpg" />
تیم ملی انگلیس اگر در پستی ستاره نداشته باشد، قطعاً یک فوق ستاره دارد! انگلیسی‌ها نشان داده‌اند که در نسل‌سازی و پرورش ستاره‌ها توانایی بالایی دارند، اما در بهره‌گیری از آنها خیر. آنها در یورو ۲۰۲۰ فاصله زیادی با کسب جام نداشتند، اما به نایب قهرمانی بسنده کردند. تیم ملی انگلیس در این یورو بسیار تحت فشار است و هواداران علاقه‌ای ندارند تا یک ناکامی دیگر به کارنامه آنها اضافه شود. ناکامی آنها در جام‌جهانی قطر نیز مزید بر علت است. اهمیت این یورو هم برای ساوتگیت و هم برای برخی بازیکنان تیم بسیار است. حالا با ترکیبی متشکل از بازیکنان جوان و باتجربه، سه شیرها راهی آلمان خواهند شد. جالب اینجاست که کریستال‌پالاس بیشترین نماینده را در ترکیب سه شیرها دارد. ابرچی ازه، آدام وارتون، مارک گوئهی و دین هندرسون نمایندگان پالاس در آلمان هستند.
نقاط قوت: ستارگان! هر یک از بازیکنانِ انگلستان در خط هافبک و خط حمله می‌توانند جریان بازی را عوض کنند و تفاوت‌ها را رقم بزنند. جود بلینگام؛ ستاره رئال‌مادرید، کول پالمر؛ ستاره چلسی، فیل فودن؛ ستاره منچسترسیتی، هری کین؛ ستاره بایرن‌مونیخ و... همه و همه می‌توانند خطرهای بسیاری خلق کنند. همچنین انگلستان فعلی ترکیبی از کهنه‌کاران و جوان جویای نام است. بازیکنان سه شیرها نسبت به یوروی قبلی بالغ‌تر شده‌اند و نقاط ضعف خود را برطرف کرده‌اند. حال دیگر بوکایو ساکا، ستاره‌ی آرسنال، آن جوانِ بی‌تجربه نیست و در کنار او کول پالمر، پدیده‌ی جدید انگلستان نیز عضو جدیدی از ترکیب اصلی سه شیرها است.
نقاط ضعف: بازهم ستارگان! حضور ستارگان علی‌رغم اینکا مزایایی دارد، موجب مشکلاتی نیز خواهد شد. در تیم ملی این امکان وجود ندارد که تیم ملی حول محور بازیکن خاصی چرخد و نقش بازیکن‌ها باید محدودتر شود. در این بین حفظ آزادی‌عمل این ستاره‌های بزرگ یا محدودکردن نقش آنها به سیستم تیم، چالشی برای گرت ساوتگیت است.
از طرفی بازیکنان انگلیس در لحظات حساس ناموفق بوده‌اند. هیچ‌یک از ستارگان انگلیس در مواقع مهم دادرس گرت ساوتگیت نبوده‌اند و از طرفی نیز موقعیت‌های مهمی را از دست داده‌اند؛ مثل بازی با فرانسه (پنالتی خراب‌کردن هری کین) و فینال یورو.
اما حواشی مختلفی نیز در کمینِ رختکن انگلستان است. خط‌زدن بازیکنانی چون جک گریلیش، جیمز مدیسون، جرد برنتویت و... انتقاداتی را به همراه داشته است؛ حتی در رختکن و میان بازیکنان. گرت ساوتگیت باید رختکن را با واقعیت‌های فعلی مواجه کند و حواشیِ مرتبط به این مورد را کنار بزند.
همچنین حواشی دیگری نیز در انتظار آنها خواهد بود. جدیدترین آنها به بوکایو ساکا مربوط می‌شود. وقتی بوکایو ساکا در یورو ۲۰۲۰ پنالتی خود، که آخرین پنالتی تیمش بود را خراب کرد؛ تیغ تیز انتقادات گریبان‌گیر او شد. به فاصله ۴ سال، با شکست سه شیرها در مقابل ایسلند، ساکا دوباره در رسانه‌ها مقصر اصلی شناخته شد. گرت ساوتگیت و کادر او باید این بازیکن را از لحاظ روانی آماده کنند؛ چرا که این‌چنین حاشیه‌هایی می‌توانند بر بازیکنان تاثیر بگذارند.
فرانسه؛ سرود قهرمانی را زمزمه کن!
https://ts17.tarafdari.com/contents/user843532/content-image/goal_-_blank_web_-_facebook.jpg" />
فرانسه با نایب قهرمانی در جام‌جهانی ۲۰۲۲، قهرمانی در جام‌جهانی ۲۰۱۸ و نایب قهرمانی در یورو ۲۰۱۶ سرحال‌ترین و باثبات‌ترین تیم در رده‌ملی است. آنها با بداقبالی در یورو ۲۰۲۰ حذف شدند، اما همچنان قدرت و ثبات خود را حفظ کردند. با گذر زمان نه تنها ستارگان تیم ملی فرانسه کم نشد، بلکه بیشتر و بیشتر هم شد تا در کنار انگلیس پرمهره‌ترین تیم این دوره از رقابت‌ها باشند. در حال‌حاضر فرانسه یکی از قوی‌ترین تیم‌های ملی در جهان است و دوران خوبی را تحت هدایت دیدیه دشان پشت سر می‌گذارد. دشان به خوبی تغییر نسل را در این تیم انجام داده و فعلاً بهترین گزینه برای هدایت این تیم است، اما این یورو و جام‌جهانی آینده نقش بسزایی در آینده او دارند؛ به خصوص باتوجه به اینکه زین‌الدین زیدان سودای جایگاه او را دارد.
نکته جالب توجه لیست تیم ملی فرانسه، بازگشت انگولو کانته است. دعوت از او غیرمنتظره بود، اما کانته در صدد اثبات مجدد خود و رهبری خط هافبک تیمش است.
نقاط قوت: قطعاً ثبات آنها. تیم ملی فرانسه در طی این سال‌ها همیشه در اوج مانده و به افتخارات گوناگونی دست پیدا کرده است.
خروس‌ها همچنین تیمی بسیار منجسم و متحد دارند. دیدیه دشان در مدیریت ستاره‌ها عالی عمل کرده است و وظایف آنها را به اجرای نقش‌شان محدود کرده است.
از طرفی او محور اصلی حملات را کیلیان امباپه، کاپیتان تیم قرار داده است و امباپه تنها بازیکنی است که آزادی‌عمل کافی دارد.
نقاط ضعف: تیم ملی فرانسه علی‌رغم اینکه بسیار بی‌نقص به نظر می‌رسد، در بطن خود مشکلاتی نیز دارد.
اولین موردی که توسط هواداران بیان می‌شود، وابستگی شدید تیم به کیلیان امباپه است. امباپه به عنوان یک ستاره کلاس جهانی و کاپیتان تیم، امید خروس‌ها در خط حمله است؛ اما شرایط فرانسه بدون او چگونه خواهد بود؟ برخی بازی دوستانه با کانادا را توصیف این شرایط می‌دانند، اما آنتوان گریژمان، اولویه ژیرو و... نیز می‌توانند رهبران خط حمله فرانسه باشند.
از طرفی اعطای کاپیتانی به کیلیان امباپه از زمان اعلام رسمی تا به حال حاشیه‌ساز بوده است. فارغ از مخالفت برخی بازیکنان، صحیح است که بهترین بازیکن تیم می‌تواند کاپیتان تیم باشد؛ اما آیا کیلیان امباپه در لحظات حساس می‌توانند هم‌تیمی‌هایش را تهییج و رهبری کند؟ پاسخ این سوال بعدها مشخص خواهد شد.
اما موارد دیگری نیز وجود دارند. یکی از آنها پست فولبک راست است. ژول کونده در دفعات مختلف در این پست به میدان رفته است، اما او علاقه زیادی به بازی در پست فولبک ندارد و از طرفی فاقد ویژگی‌های هجومی لازم نیز هست. بنجامین پاوار توان بازی در این پست را دارد، اما دیدیه دشان او را به عنوان مدافع وسط به میدان فرستاده است. آخرین گزینه جاناتان کلاوس است که گزینه‌ی مطمئنی نیست.
پرتغال؛ صلح و جنگ در باطن!
https://ts17.tarafdari.com/contents/user843532/content-image/r1238143_1296x729_16-9.jpg" />
پرتغال به رهبری رونالدو در لیگ ملت‌ها و یورو ۲۰۱۶ به عنوان قهرمانی دست یافت، اما ناکامی آنها در دو دوره‌ی اخیر جام‌جهانی قابل تامل است. با اخراج فرناندو سانتوش و استخدام روبرتو مارتینز، تیم ملی پرتغال رهبری جدید را روی نیمکت خود دید. روبرتو مارتینز پیش‌تر با تیم ملی بلژیک به مدال برنز جام‌جهانی دست یافته بود، اما تیم آنها در جام‌جهانی ۲۰۲۲ از گروه خود صعود نکرد. تیم روبرتو مارتینز در دور مقدماتی یورو بسیار عالی کار کرد و گل‌های بسیاری نیز به ثمر رساند. علی‌رغم عملکردِ نه چندان خوب در بازی‌های دوستانه اخیر، هنوز بسیاری، از جمله ژوزه مورینیو، پرتغال را شانس قهرمانی می‌دانند. راه‌یابی زودهنگام بازیکنان مستعد موجب شد تا تیم ملی پرتغال میزبان نسلی جدید، آن هم با رهبری پپه و کریستیانو رونالدو، باشد. تیم ملی پرتغال از بسیاری از لیگ‌های جهان مثل لیگ پرتغال، لیگ برتر انگلیس، لالیگا و حتی لیگ عربستان نمایندگان مختلفی دارد تا عمق ترکیب آنها بسیار خوب باشد. حال باید دید که آیا نقش پپه و رونالدو، دو کهنه سرباز پرتغال و نمایندگانِ تیمِ قهرمانِ یورو ۲۰۱۶، محوری خواهد بود یا حضور آنها صرفاً به منظور مدیریت تیم است.
نقاط قوت: پرتغالی‌ها خط حمله بسیار خوبی دارند. برونو فرناندز به عنوان یک هافبک تهاجمی خلاق توانسته موقعیت‌های بسیاری برای هم‌تیمی‌هایش خلق کند و خط حمله آتشین پرتغال که میزبان ستارگانی چون رافائل لیائو؛ وینگر تکنیکی میلان، برناردو سیلوا؛ وینگر/هافبک تهاجمی منچسترسیتی، پدرو نتو؛ ستاره فصل ولورهمپتون و در نهایت کریستیانو رونالدو؛ اقای گل لیگ عربستان، است؛ خطری جدی برای حریفان در نظر گرفته می‌شود.
در خط هافبک نیز با اضافه‌شدن ویتینیا و حضور روبن نوس، ژائو پالینیا و برونو فرناندز، خط هافبک پرتغال به ثبات نسبی رسیده است تا کمبودی در میانه میدان حس نشود.
نقاط ضعف: در بحث دفاع پرتغال ایراداتی دارد. آنها در خط دفاع روبن دیاز را دارند، اما اینکه زوج او چه کسی خواهد بود هنوز یک معما است. گونسالو ایناسیو و آنتونیو سیلوا جوانان مستعدی هستند، اما تجربه کافی و لازم را ندارند. از طرفی پپه ۴۱ ساله نیز علی‌رغم داشتن تجربیات زیاد، توان بازی برای مدت طولانی را ندارد.
مشکلات پرتغال در خط دفاع اما همچنان ادامه دارد. برای پست فولبک راست، آنها سه گزینه دارند؛ نلسون سمدو، دیوگو دالو و ژائو کانسلو. نلسون سمدو و دیوگو دالو گزینه‌های مطمئنی به شمار نمی‌روند، بنابراین این پست متعلق به ژائو کانسلو خواهد بود. اما در صورت مصدومیت یا محرومیت نونو مندش، تنها فولبک چپ تخصصی آنها، شرایط بسیار دشوار خواهد شد.
و یکی از مشکلات مهم پرتغال در بحث دفاعی، به پست دروازه‌بان باز میگردد. دیوگو کوستا گلر باکیفیتی است، اما هنوز درباره صلاحیت او اختلاف نظرهایی وجود دارد. او در برخی مواقع، مثل بازی با مراکش در جام‌جهانی، ضعیف ظاهر شده است. در سمت دیگر نه ژوزه سا و نه روی پاتریسیو گزینه‌های آماده‌ای نیستند.
بنابراین، روبرتو مارتینز برای تشکیل خط دفاعی مستحکم در تیم پرتغال با چالش‌هایی روبه‌رو است. باید دید که او در اردوهای تمرینی چه برنامه‌هایی داشته است.
کرواسی؛ دنیای شطرنجی کروات‌ها
https://ts17.tarafdari.com/contents/user843532/content-image/20240304_163114193_ios-1024x683.jpeg" />
کرواسی از آن دست تیم‌هایی است که روی کاغذ هیچ‌گاه مدعی در نظر گرفته نمی‌شود، اما در عمل چرا. آنها حتی باوجود عملکرد ضعیف در بازی‌های گروهی و مقدماتی، در مسابقات حذفی بسیار شکست‌ناپذیر ظاهر می‌شوند. کرواسی در دو جام‌جهانی اخیر به مقام‌های دوم و سوم دست یافت و در این مسیر تیم‌های بزرگ بسیاری را حذف کرد. البته، آنها با اقتدار پیروز رقابت‌ها نمی‌شوند؛ اما سبک نتیجه‌گرای آنها بسیار موثر واقع شده است. به هرحال، برای کشوری کم‌جمعیت که ستاره‌های بسیاری ندارد، اجرای فوتبال هجومی بسیار دشوار است. با این‌حال، تیم کرواسی عاری از ستاره نیست. آنها لوکا مودریچ، هافبکِ کلاس جهانی رئال‌مادرید را دارند که رهبرِ این نسل از تیم کرواسی بوده است. همچنین کروات‌ها ستاره‌های مختلفی مثل دومینیک لیواکوویچ، یوشکو گواردیول و... را نیز معرفی کرده‌اند. به هر جهت، فوتبال از دیدِ شطرنجی کروات‌ها چهره‌ی دیگری دارد.
نقاط قوت: انسجام بسیار خوب و عملکرد بسیار عالی در خط دفاع. بازیکنان تیم ملی کرواسی هماهنگی بسیار بالایی دارند. تیم آنها بیش از اینکه به ستاره‌ها متکی باشد، به هماهنگی میان بازیکنان متکی است. هر یک از بازیکنان کرواسی بهترین عملکرد ممکن را به نمایش می‌گذارند و بسیار جنگنده و پرتلاش بازی می‌کنند.
اما تیم زلاتکو دالیچ در دفاع نیز بسیار عالی عمل می‌کند. ویدا، یوشکو گواردیول و یوسیپ استانیشیچ، ستارگان خط دفاع کرواسی، عملکردی فراتر از حد تصورات به نمایش گذاشتند.
در پشت سر آنها نیز دومنیک لیواکوویچ، گلر بلندقامت فنرباحچه قرار دارد که با درخشش در جام‌جهانی قطر توانایی‌های خود را اثبات کرد. او رفلکس‌های سریعی دارد، در تک‌به‌تک‌ها عالی عمل می‌کند و پنالتی‌گیر خوبی نیز هست. حضور او موهبتی برای تیم کرواسی است.
خط هافبک نیز سومین نقطه قوت کروات‌ها است. سه ستاره در خط هافبک کرواسی توپ می‌زنند؛ مارسلو بروزوویچ، متئو کواچیچ و لوکا مودریچ. مارسلو بروزوویچ به خاطر سبک بازی خود، که مبتنی بر دوندگی زیاد است، شناخته می‌شود. متئو کواچیچ نیز علی‌رغم گذراندن فصلی نه چندان خوب در منچسترسیتی، همواره بازیکنی تاثیرگذار به شمار می‌رود و لوکا مودریچ نیز کارگردان تیم در خط هافبک است.
نقاط ضعف: فقدان ستاره در خط حمله، بزرگترین نقطه ضعف کروات‌ها است. نه آنته بودیمیر، نه آندری کراماریچ و نه برونو پتکوویچ، هیچ‌کدام مهاجمی زهردار به حساب نمی‌آیند. کرواسی وینگرهای زیادی نیز ندارد و معدود وینگرهای تیم نیز قابل اتکا نیستند. ایوان پرشیچ، ستاره سابق بایرن‌مونیخ و اینترمیلان، از فرم خوب خود فاصله گرفته است. مارکو پیکا و مارکو پاشالیچ نیز ستاره به شمار نمی‌آیند. بنابراین، احتمالاً کروات‌ها برای گلزنی با مشکلات بزرگی مواجه شوند.
اسپانیا؛ ماتادورها تسلیم نمی‌شوند!
https://ts17.tarafdari.com/contents/user843532/content-image/1677881210.0.jpg" />
اسپانیا در طی این سال‌های اخیر با تغییر و تحولات بسیاری روبه‌رو شد. نیمکت اسپانیا در این مدت میزبان نام‌های مختلفی بود. خولین لوپتگی، لوییز انریکه و... سرمربیان مطرحی بودند که به این منصب دست یافتند، اما ناکام بودند. اسپانیا پس از قهرمانی در دو دوره پیاپی یورو (۲۰۰۸ و ۲۰۱۲) و قهرمانی در جام‌جهانی (۲۰۱۰)، شرایط نامساعدی دارد.
با این‌حال، اسپانیا همواره به عنوان یک مدعی در نظر گرفته می‌شود. آنها همچنان تیم پرستاره‌ای دارند؛ به طوری که نتوان آنها را نادیده گرفت.
حالا آنها با سرمربی جدیدی به یورو ۲۰۲۴ می‌آیند. لوییز دلافوئنته، سرمربی رده‌های پایه اسپانیا به تیم اصلی راه یافته است تا دنباله‌روی سیاستِ جدیدِ فدراسیون‌های فوتبال باشد.
سیاستی که امروزه در فوتبال ملی گسترش پیدا کرده است، استفاده از سرمربی تیم‌های پایه است. تیم ملی قطر مثال خوبی است. فلیکس سانچز، سرمربی سابق آنها در تمامی رده‌های پایه قطر مربیگری کرده و ناظرِ رشدِ نسل جدید قطر بود. او سپس همراه با بازیکنانِ نسلِ جدید به سمت سرمربیگری تیم ملی بزرگسالان منصوب شد و در نهایت با این تیم به قهرمانی جام ملت‌ها دست یافت.
فدراسیون فوتبال اسپانیا نیز این سیاست را در پیش گرفته، اما موفقیت آن به عملکرد آنها در این یورو بستگی دارد.
نقاط قوت: خط هافبک تیم ملی اسپانیا از بالانس و تجربه کافی برخوردار است. آنها در این پست از چندتن از بهترین بازیکنان بهره می‌برند. رودری، هافبک منچسترسیتی، یکی از بهترین هافبک دفاعی‌های دنیا است. در کنار او مارتین زوبیمندی، هافبک دفاعی باتجربه سوسیه‌داد قرار دارد. در یک خط جلوتر و در پست هافبک وسط، پدری، ستاره‌ی جوان بارسلونا آماده‌ی بازی است و میکل مرینو، از دیگر ستارگان سوسیه‌داد نیز همراه او خواهد بود. آنها همچنین الکس بائنا و فرمین لوپز جوان را در اختیار دارند که به ترتیب در ویارئال و بارسلونا بازی می‌کنند.
آنها همچنین در پست فولبک/وینگ‌بک دو ستاره‌ی آماده دارند. در سمت راست دنی کارواخال، بازیکن رئال‌مادرید حضور دارد که فصل درخشانی را سپری کرد و در فینال UCL گلزنی کرد. در سمت چپ الکس گریمالدو، وینگ‌بک بایرلورکوزن آماده بازی است. او در این فصل یکی از تاثیرگذارترین مدافعان کناری اروپا بود و بایرلورکوزن قهرمان شد.
تیم ملی اسپانیا نقاط قوت دیگری نیز دارد. تعدادی از بازیکنان آنها از جمله پدری، الکس بائنا، نیکو ویلیامز و فران تورس، سابقه همکاری با لوییز دلافوئنته را در تیم زیر ۱۹ سال اسپانیا دارند.
نقاط ضعف: در خط حمله، اسپانیا بدون فوق ستاره است. آلوارو موراتا فصل خیلی خوبی را سپری نکرده و دیگر نمی‌توان به طور کامل به او اطمینان کرد. این در حالی است که خوسلو نیز علی‌رغم فصل نسبتاً خوب در رئال‌مادرید، سابقه زیادی در رده‌ی ملی ندارد و از طرفی فاصله زیادی تا عنوان "فوق ستاره" دارد. آیوزه پرز نیز که اولین بازی خود را در ماه ژوئن انجام داد، قابل اتکا نیست.
البته آنها در پست وینگر ستارگان مختلفی از جمله میکل اویارزابال، دنی اولمو، لامینه یامال و نیکو ویلیامز را در اختیار دارند. به نظر می‌رسد اسپانیا برای تهدید دروازه‌ی حریفان بیشتر به دو وینگر دریبل‌زن و سرعتی خود، یعنی لامینه یامال و نیکو ویلیامز، متکی باشند.
دومین نقص اسپانیا در خط دفاع نمایان می‌شود. آیمریک لاپورت که رهبر خط دفاع اسپانیا عنوان می‌شد، در النصر عربستان عملکرد قابل قبولی نداشته است. ناچو، دیگر مدافع باتجربه اسپانیا نیز از روزهای اوج خود دور شده است. دنی ویویان و رابین لو نورمان به عنوان دیگر مدافعان اسپانیا، عملکرد مطلوبی در مسابقات لالیگا داشته‌اند؛ اما باتوجه به تجربه کمتر، گزینه‌های کاملاً مطمئنی نیستند.
