هلند ایران در همین نزدیکی شماست برای دیدن زیبائیهای آن فقط سه ساعت راه است

هلند ایران در همین نزدیکی شماست برای دیدن زیبائیهای آن فقط سه ساعت راه است.

نام کشور هلند با پرورش گل در جهان شهره شده است و شاید هم بیشتر با نام لاله های نارنجی . ولی نمی دانم این کشور کوچک شرایط پرورش هرگونه گلی را دارد یا خیر ، ولی مطمئنم که در محلات ایران هرگلی را میتوان پرورش داد.

برای دیدن جاذبه های طبیعی استان مرکزی در برنامه ای دو روزه می توانید از زیبائیهای این استان لذت ببرید : کاروانسرای عباسی در روستای دودهک ، معبد باستانی خورهه ، آبگرم محلات ، آتشکده آتشکوه ، شهر زیبای محلات با گلخانه های متنوع و غار چال نخجیر.

برای دیدن این زیبائیها کافیست از شهر تهران در بزرگراه ساوه به سمت ساوه بروید و پس از آن به سمت سلفچگان برانید حدود ۴۵ کیلومتر پس از سلفچگان در روستای دودهک کاروانسرای مهجور و تنهای عباسی را ببینید پس از آن در دو راهی که از جاده سلفچگان- دلیجان جدا میشود به سمت آبگرم محلات بروید پس از ۱۰ کیلومتر مجددا جاده دو شاخه می شود که سمت راست به سوی روستای خورهه میرود و سمت چپ بسوی آبگرم سمت راست را برای دیدن معبد خورهه انتخاب کنید پس از دیدار معبد خورهه بسوی آبگرم برگردید و تنی به آبگرم محلات بزنید پس از آن میتوانید بسوی محلات رفته و آتشکده آتشکوه را در ۱۵ کیلومتری محلات ( بعد از شهر نیمور ) ببینید و پس از آن برای شب مانی و دیدن زیبایی شب سرچشمه ، محلات را انتخاب کنید ، روز دوم زیبائیهای شهر محلات در انتظار شماست . سرچشمه محلات ، میدان چنار ، گلخانه های مدهوش کننده آن و نهایتا لبنیات خوشمزه آن و در آخر دیدار از غار چال نخچیر . اگر فرصتی برای شما باقی ماند آتشکده میل میلونه محلات را نیز از دست ندهید .

▪ کاروانسرای دودهک :

کاروانسرای بزرگ دودهک در روستای دودهک واقع شده است که به گمان من در عین بزرگی از دید مسئولین میراث فرهنگی نیز پوشیده مانده است چرا که نه مسئولی در آن جا مشاهده میشود و نه تابلویی برای معرفی آن . کاروانسرایی که دیگر صدای همهمه بازرگانان و تاجران و مسافرین را نمی شنود و تنها و خاموش در میان کویر مرگ تدریجی خود را می بیند و ظاهرا هیچ مسئولی دل به حال این بیمار در حال احتضار نمی سوزاند . در چهار گوشه کاروانسرا به مانند تمامی دژهای قدیمی چهار برج نگهبانی وجود دارد . کاروانسرا ازمجموع چندین حجره ، اتاق و اصطبل تشکیل شده است . از چهار راه پله دسترسی به پشت بام میسر است با ایستادن بر بام کاروانسرا می توان مناظر زیبای اطراف و پلی قدیمی را در پشت کاروانسرا مشاهده کرد . و اما قصه پر قصه همیشگی که ، در و دیوار کاروانسرا پراز زخم یادگاریهایی بود که بازدیدکنندگان مختلف بر آن به یادگار گذاشته بودند و درون کاروانسرا نیز ذباله دانی آنان شده بود . به هر روی کاروانسرا را با زیباییها و نامردمیهای که بر آن رفته است در سکوت خود رها میکنیم و به سمت معبد خورهه می رویم .

▪ معبد خورهه :

معبد خورهه که بر اساس نظر باستان شناس آلمانی هرتسفلد معبد دیونیوس ( خدای شراب ) تشخیص داده شده بود و هم اکنون این نظریه مردود اعلام شده است در روستای زیبایی به اسم خورهه واقع شده است . از این معبد تنها دو ستون سنگی به ارتفاع ۶ متر با حجاریهای زیبا در بالای آن باقی مانده است که خوشبختانه هم اکنون سازمان میراث فرهنگی در حال حفاری و کشف رمز و رموز این معبد قدیمی است که به گفته باستان شناسان حاضر در منطقه خانه ای ییلاقی برای اشراف دوره سلوکیان بوده است و نه معبد دیونیوس . در دوره ایلخانیان بر روی خرابه های این معبد گورستانی برای مسلمانان ساخته شده است . با حفاریهای انجام شده ، دیگر دیوارها و کف این بنا از دل خاک بیرون آورده شده است تا خاطرات زیبای ۲۰۰۰ و اندی ساله این معبد دوباره زنده شود . برای حفاری بیشتر اجبارا اسکلت های گورستان دوره ایلخانی( حدود ۶۰۰ سال پیش ) از این ناحیه به گورستان مجاور منتقل میگردد تا دیگر زوایای تاریک این معبد و یا خانه اشرافی روشن شود . در کنار این معبد برکه ای قرار دارد که نصاویر مزارع آفتابگردان مجاور درون آب آن جلوه ای دیدنی دارد . برکه ای که از آب دو چشمه زیر سطحی تغذیه میشود . نمک و املاح موجود در خاک جلوه های زیبایی در اطراف این برکه ایجاد کرده است . دیدن گلهای آفتابگردان اطراف و قدم زدن درون این مزارع و عکاسی از آنها لذتی است که اکیدا آن را از دست ندهید . کمی بالاتر در کنار رودخانه به گفته باستان شناسان سنگ نوشته هایی نیز وجود دارد ، اما هر چه جستیم چیزی یافت نشد ؟!

▪ آبگرم محلات :

پارادوکسی جالب در آبگرم محلات خواید دید ، هتلی سه ستاره با امکانات جالب و کامل ، اما برعکس استخرهایی کثیف با امکاناتی در حد عهد دقیانوس . چندین استخر و وان از آبگرم در منطقه ساخته شده است اما متاسفانه اکثر آنها بسیار ابتدایی و مانند حمامهای قدیمی است که به علت عدم رسیدگی و نگهداری ، در وضعیتی اسفناک قرار دارند که هر گردشگری را از بازگشت دوباره به این مکان منع میکند . ولی برای کسی که برای اولین بار به آنجا رفته است و سختی مسیر را تحمل کرده است تنی به آب زدن خالی از لطف نیست .

▪ آتشکده آتشکوه :

این آتشکده در ۱۰ کیلومتری شهر نیمور در نزدیکی محلات قرار دارد که طبق معمول بدلیل موجود نبودن هیچگونه تابلوی مشخصی برای یافتن آن باید دست به دامان ساکنین نیمور بشوید تا آدرس دقیق آن را به شما بدهند . این آتشکده در ۱۰ کیلومتری جاده نیمور به دلیجان قرار دارد تنها یک تابلوی سبزرنگ بسیار کوچک قبل از کارخانه های سنگ بری نشانه این آتشکده است . جاده ای آسفالته که شما را تا دهکده آتشکوه می رساند دهکده ای کوچک و زیبا با چند خانه قدیمی و سنتی که شاید ساکنانش آگاه نباشند که ثروت بزرگی به نام آتشکده آتشکوه چسبیده به ده آنها در نزدیکی آنها قرار دارد. آتشکده به مانند تمامی آتشکده های نیاکانمان ، بنای چهار طاقی است که چندین ستون آن را سرپا نگاه میداشته است اما اکنون تنها ستونهای آن باقی مانده است که ظاهرا میراث فرهنگی در آنجا نیز در حال ترمیم و مرمت است . زیبایی غروب آفتاب را در کنار آتشکده دیدن و سفر در طول زمان به ۲۰۰۰ سال قبل و تصور اینکه ایرانیان باستان در دل تاریکی کویر و در کنار آتش پاک در این مکان با خدای خویش راز و نیاز می کرده اند خود لذتی است دیگر که بستگی به تخیل شما دارد و بس .

● محلات :

شهری کوچک و زیبا با آب و هوائی کوهستانی در دل کویر استان مرکزی . تمامی مناطق اطراف شهر خشک و بیابانی است اما شهر محلات با داشتن چند چشمه ، بزرگ بهشتی است در میان کویر . شاید اگر اسم این شهر را "چنارستان" و یا "چناران" مینامیدند بهتر بود چرا که دو طرف تمامی کوچه ها و خیابانهای محلات را چنارهائی پیر در آغوش گرفته اند که شاید عمر برخی از آنها بالای صد سال باشد . شهر تقریبا به دو قسمت تقسیم شده است و شاید هم در گذشته این شهر دو قسمت سفلی و علیا داشته است . در قسمت علیای شهر ، سرچشمه باغی است بسیار دیدنی با چشمه ای با آبدهی بالا و آبی شیرین و زلال که آشامیدنی نیز هست . اگر این باغ را با پارک جمشیدیه تهران مقایسه کنیم چیزی به گزاف نگفته ایم با این تفاوت که عمر درختان سرچشمه شاید چندین برابر عمر درختان پارک جمشیدیه باشد . جای دیگر دیدنی محلات علیا میدان چنار است ، میدانی که دایره مرکز آن را درخت چناری با قطری در حدود ۵ متر تشکیل داده است ( البته مقداری هم با سیمان پایه آن را مرمت کرده و بر قطر آن افزوده اند ) . پس از دیدن محلات علیا به دیدن بهشت گلهای محلات در قسمت سفلی شهر بروید . گلخانه ها با گلهای دیوانه کننده در انتظار حس زیبایی پرست شماست . هر گلخانه بنا به تخصص خود در زمینه ای فعالیت میکند هر گلی را که بخواهید می توانید در این شهر بیابید از کاکتوسهای بیابانهای مکزیک و آمریکا گرفته تا گلهای شمعدانی ایرانی . دیدار از گلخانه ایران کاکتوس را ازدست ندهید انواع و اقسام کاکتوسهای آمریکایی را می توانید در این گلخانه ببینید از جمله کاکتوس " صندلی مادرزن " و " زبان مادر شوهر " . اگر گلی برای نگهداری در تهران خریداری کردید حتما روش نگهداری آن را نیز بپرسید . برای دیدن گلهای دیگر باید به همه گلخانه های شهر سرک بکشید ولی مطمئنا برای دیدن تمامی گلخانه بیشتر از یک روز زمان نیاز خواهید داشت .

لبنیات محلات خصوصا ماست موسیر آن را حتما مزه کنید در ضمن نانهای تفتان محلی را نیز از یاد نبرید .

▪ غار چال نخجیر :

غاری که در دل کوههای کنار جاده دلیجان به مشهد اردهال قرار گرفته است به گفته مسئولان و نوشته های بازدیدکنندگان دریاچه ای زیبا در عمق ۵۰ متری غار قرار دارد که امکان قایق رانی بر روی آن نیز وجود دارد ، اما با توجه به دقیق و برنامه دار بودن ما ایرانیان و همچنین از آنجا که به وقت و برنامه ریزی دیگران بسیار اهمیت می دهیم اولا : هیچگونه تابلویی برای پیدا کردن غار در جاده وجود ندارد و برای پیدا کردن مسیر فرعی غار آنقدر باید بگردید تا خسته شوید و از خیر دیدن غار بگذرید و یا مثل ما سماجت بکنید و بالاخره مسیر آسفالته فرعی که در سمت چپ جاده ( دلیجان به مشهد اردهال ) قرار دارد را پیدا کنید . دوما : پس از آنکه به در غار رسیدید مطمئن باشید با در بسته مواجه خواهید شد و از گفته یک گردشگر قبلی خواهید فهمید که برای دیدن غار باید نامه از سازمان میراث فرهنگی و یا فرمانداری بیاورید ( مطمئنا دیدن رئیس جمهور از دیدن غار چال نخجیر ساده تر است ) از آنجا که ما پر رو تشریف داریم و برای دیدن غار نزدیک ۳۵۰ کیلومتر راه آمده ایم می ایستیم تا مسافران دو اتوبوسی که قبل از ما بدون هیچگونه نامه ای و فقط بدلیل آشنا بودن با دو نفر مسئول غار توانسته اند به درون بروند ازغار بیرون بیایند و با کلی خواهش و تمنا که " باباجان ما خودمون کوهنوردیم " بتوانیم داخل غار شویم و پس از پنج دقیقه پیاده روی درون غار به گروه قبلی می رسیم که در حال خارج شدن هستند برای دیدن دریاچه از ما اصرار و از مسئول با ادب و نزاکت! غار انکار که : " همین که اجازه دادم تا اینجا بیائید داخل ، ممنون باشید " به هر روی دست از پا درازتر به دلیل مهربانی! مسئولین غار و فامیل نبودن ما با آنها بدون دیدن زیبائیهای غار ، از غار بیرون می آییم .

لذا از گردشگران عزیز ملتمسانه تقاضا دارم برای رونق گرفتن این غار به آنجا نروند مگر آنکه با مسئولین غار آشنا باشند و یا با نامه ای ثقیل و با اطمینان به دیدن غار چال نخجیر بروند .

▪ ختم کلام :

برای دیدن زیبائیهای طبیعی استان مرکزی شاید فصل بهار و خصوصا اردیبهشت بهترین فصل باشد اما مطمئنا در آن فصل باغهای انار بین جاده ، مزارع آفتابگردان و باغات میوه پربار را نمی بینید ، اما اوایل مهر ماه که هوا رو به خنکی می رود دیدار از مناطق کویری و گرم بهترین فصل است خصوصا که گلخانه های محلات تقریبا تمام فصل هستند .

و تکرار درد دل همیشگی که عمده دلیل فرار توریستهای خارجی از ایران است : کثیفی سرویسهای بهداشتی بین جاده ای و داخل شهری ، کمبود سرویس های بهداشتی ، پر ذباله بودن مناطقی که مردم با فرهنگ! به آن جا رفته اند ، و عدم پاسخگو بودن مسئولین غار چال نخجیر !؟