مرا به خیر تو امید نیست ، اما شر مرسان

اگر نفعی نمی رسانی لاءقل ضرر هم نزن ، اگر كمكی نمی كنی لاءقل مزاحمت و دردسر هم ایجاد نكن .

آورده اند كه ...

یكی از شعرا پیش امیر دزدان رفت و او را ثنا گفت ، امیر دزدان فرمود تا جامه از وی بركشیدند وازده بیرون كردند . مسكین برهنه در سرما همی رفت ، سگان در قفای او افتادند ، خواست تا سنگی بردارد. زمین یخ بسته بود گفت : این حرامزاده مردمان هستند كه سنگ را بسته و سگ را گشوده اند !

امیر دزدان از غرفه بشیند و بخندید و گفت : ای حكیم از من چیزی بخواه ، گفت : جامهٔ خود را خواهم اگر از روی كرم انعام فرمایی .

امیدوار بود آدمی به خیر كسان

مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان