مردی که همیشه غیرمتعارف فکر می کند؛ به مناسبت 50 سالگی توماس توخل
"می خواهیم تطبیق ناپذیری دامنه محدود ترکیب هایی را که دیگر وجود ندارند بررسی کنیم. ترکیب هایی که شاید دیگر اهمیتی نداشته باشند..."
توخل در سال 2016 با دانشجویان دانشگاه ویتن هردکه ایده پردازی می کرد. یکی از بسیار نقل قول های باورنکردنی او که ایدئولوژی و اعتقاد قوی فوتبالی او را کاملاً نشان می دهد. او یک انقلابی است، یا به قول کریستف بیرمن، در کلماتی بهتر، یک «قانون شکن». او کمی در مورد تمایل همیشگی توخل به یادگیری و نوآوری در کتاب روشنگرانه خود به نام "هکرهای فوتبال" صحبت می کند و این در مورد توخل نیز صادق است. شخصیت خشن، قوی و توانایی او در مدیریت غرور بازیکن های بزرگ توسط همه شناخته شده است، اما سفر حرفه ای او که وی را به چنین مربی فوق العاده موفق از نظر تاکتیکی تبدیل کرده است، با تماشای تمریناتش نیز جالب تر می شود. این مقاله یک تحلیل تاکتیکی از سبک بازی توماس توخل نیست، زیرا افراد زیادی برای نوشتن چنین تحلیلی مناسب تر از من (اشاره به نویسنده) هستند؛ همچنین مستندی از سفر او به عنوان فوتبالیستی شکست خورده به سوی یک مغز متفکر تاکتیکی نیست، بلکه تلاشی است برای درک فلسفه او از بازی زیبا آن هم از طریق آنچه که در زمین می بینیم و آنچه در پشت صحنه می گذرد. چگونگی نگرش به مسائل مختلف، اجرای آنها و ... است که این موضوع را جذاب می کند.
«استراتژی توماس توخل چیست؟»
پس از دوران موفقیت آمیز توخل در چلسی، این موضوع به یک ننگ فزاینده تبدیل شده است: توماس توخل یک مربی دفاعی است. بایرن مونیخ همیشه باشگاهی بوده که ایده های فوتبالی اش، ریشه در فوتبالی سیال و هجومی دارد. این ما را به نقطه اصلی چنین موضوعی می رساند؛ تقریباً در همه جا شاهد موفقیت توخل بوده ایم. اما، بسیاری می خواهند به درستی بفهمند که می توان از تیم بایرن، تحت عنوان "دویچر ماسترو" چه انتظاری داشت و برای آن، درک اینکه توخل چه نوع مربی است، بسیار مهم جلوه می‌کند. توخل که یکی از بهترین مربیان روی کره زمین است، توانایی ورود به یک باشگاه، تجزیه و تحلیل و شناسایی سبک بازی احتمالی را دارد و آنچه را که برای پیاده سازی در تیم مناسب می‌داند، با موفقیت اجرا می‌کند. این یکی از ویژگی های بزرگ او است و در روزهای اولیه اش در دورتموند به خوبی این مسئله نشان داده شده است. زمانی که او جانشین کلوپ شد، ایده‌آل‌های تاثیرگذار کلوپ هنوز در سیستم توخل بسیار قابل مشاهده بودند. با این حال، در پایان دوران تصدی خود، او از سبک ها و شیوه های زیادی آزمایش و اجرا کرده بود، که قابل توجه ترین آنها این بود که لوکاس پیشک کمی عقب تر آمد تا راه را برای سیستم سه دفاعه باز کند.
|
توماس توخل (ماینتس) و یورگن کلوپ (دورتموند) |
اما هیچ سیستم «مشخص» برای توخل وجود ندارد. 1-3-2-4؟ 2-2-2-4؟ 3-3-4؟ 1-4-2-3؟ 2-5-3؟، کدام یک؟ وی در این باره می گوید:
"سیستم (در هنگام حمله) صرفاً چارچوبی است که فردیت را قادر به انجام وظیفه می کند. این سیستم سفت و سخت نیست، بلکه فقط به عنوان یک راهنما مورد استفاده قرار می گیرد."
از نظر او، سیستم های پایه، ارتباط خود را در طول یک بازی مدرن از دست دادند. برنامه بازی برای توخل کمتر با یک سیستم یا چارچوب سر کار دارد. آمادگی تاکتیکی توخل قبل از هر بازی تقریباً به تیم حریف متکی است. اعتقاد راسخ او این است که سبک بازی تیمش متناسب برای مقابله با حریف باشد، آن هم به گونه ای که او صلاح می داند. شایان ذکر است که او با چه دقتی برای هر بازی برنامه ریزی می کند. توخل یکی از معتقدان اولیه به تحلیل آماری بود. او تاکید زیادی بر ارزیابی آماری عملکرد تیمش داشت. برای او، به همان اندازه مهم است که تیمی را که با آنها در تقابل است نیز بخوبی بشناسد. اگر آنها (حریف) 1-3-2-4 بازی کنند، توخل با 1-4-1-4 به مصاف حریف می رود.
«شیطنت های توخل: نگاهی متفاوت به بازی»
در ماینتس، او از بازیکنانش می‌خواست قبل از هر بازی، برای ارائه بهترین سیستم، به وی کمک کنند. حتی تا جایی پیش می‌رود که تیم دوم (تیم آماتور ها)، برنامه بازی حریفان تیم اول را اجرا می کردند تا به بازیکنان ایده ای را منتقل کنند که با چه چیزی روبرو می‌شوند. سپس او به زودی این عمل را کنار گذاشت و گفت که ثابت شد این عمل ناکارآمد است. حتی در آن زمان، او و دستیارش آرنو میشلز و بنجامین وبر، تحلیلگر ویدئو، بازی‌های حریفان را آنالیز و با توجه به سبک بازی حریف، برنامه‌ای برای رویارویی با آنها طراحی می‌کردند.
|
از سمت راست: توماس توخل، بنجامین وبر (تحلیلگر ویدیو)، ژولت لو، آرنو میشلز |
روزهای ماینتس موقعیتی «انقلابی» را برای او به ارمغان آورد. او در طول دوره کاری خود، چند باور یا عقیده از پیش موجود را زیر پا گذاشت. در حالی که اکثر باشگاه‌های بزرگ در طول سال ها یک ترکیب ثابت داشتند (مانند 1-3-2-4 در بایرن مونیخ)، ترکیب تیم توخل مرتباً سوسو (کنایه از ثابت نبودن) می‌زد. تقریباً همه در تیم ماینتس، از تیم اول گرفته تا جوانان، همگی به طور منظم شانس خود را برای حضور در بوندسلیگا به دست می آوردند و با آنها، او موفقیت بی‌نظیری را به چشم دید. یکی از تمرین‌های معروف توخل در ماینتس، بررسی‌های روان‌شناختی او بود که بازیکنانش تحت آن قرار می گرفتند. این شروع مهارت های فوق العاده او در مدیریت افراد بود. توخل احساس می کرد که باید همه چیز را بداند. از انگیزه های بازیکنانش گرفته تا چیزی که باعث می شود آنها شروع به نوشتن روی کاغذ کنند. هدف او این بود که بازیکنان بدانند او دنبال چه چیزی است تا از آنها احساسی راحت و شرایط بسیار بهتری برای تعامل اجتماعی ایجاد کند. او می خواست بداند چه کسی نیاز به تشویق دارد، چه کسی نیاز به گفتگوی شخصی دارد، چه کسی نیاز به آموزش دارد، همه این کار ها برای به حداکثر رساندن نتایج در زمین بود.
او حتی تا آنجا پیش رفت که خودش را آزمایش کرد، یک "خلاق با تفکر امنیتی" و به تیمش جنبه های شخصیتی خود را که باید روی آنها کار کند، گفت. او مردی کنترل کننده و مقتدر بود. او شخصیتی کمال گرایانه داشت و می‌توانست فریفته شود، اما با این وجود سرشار از شور و اشتیاق بود، فردی که به دنبال ایده پردازی است. توخل با فضای داخل زمین ارتباط زیادی دارد. او همیشه به بازیکنانش می‌گوید «به فضا احترام بگذار» که به نظر چنین موضوعی غیرعادی می‌آید، اما ایده او این نبود. او به نوعی کمال گرا باقی می ماند و از کوچکترین جزئیات مراقبت می کرد. او یک مسابقه فوتبال را در مقیاسی بسیار دقیق درک می کرد و وظیفه خود را بر آن می گذاشت که حتی بر روی آن جنبه ها تمرکز کند. برای این مرد آلمانی، سانتیمتر به سانتیمتر زمین می تواند تفاوت ایجاد کند.
|
واقعاً در مغز یک مرد تاکتیکی انقلابی، با چنین تمرین‌های مفصلی درباره تفسیر فضا در هنگام حمله، چه می‌گذرد؟ |
«سبک بازی و تمرین زیر نظر توماس توخل»
توخل می گوید که یک سبک بازی وجود دارد. یک موضوع قابل توجه. تیم های او بر روی یک بازی مبتنی بر مالکیت توپ تمرکز می کنند. اما برخلاف «مرگ هزاران پاس» تیم های پپ، تیم‌های توخل اغلب در خط دفاعی پاس‌های سریع انجام می‌دهند تا مالکیت توپ را حفظ کنند و در همان لحظه ای که فضای خوبی ایجاد می شود، یک پاس رو به جلو از طرف مدافعان میانی یا مدافع کناری که سمت جلو حرکت کرده است، باعث می شود توپ گرد فوتبال، راه خود را به سمت حمله پیدا کند که حاصل همه این ها، مجموعه ای از یک کار هماهنگ جمعی است. گویی بازیکنان می دانند چه کاری باید انجام و چه زمانی صورت بگیرد؛ گویی تمام سکانس های ممکن در یک را بازی تمرین کرده بودند اما با این وجود، هیچ گونه تمرینی در این زمینه وجود نداشت. توخل گفت که در تمرینات، تیم های او تقریباً به طور انحصاری روی دفاع تمرکز می کند؛ پس چگونه تیم های توخل درخشش و پیشرفتی چنین داشته اند؟
اگر بخواهیم از هر گل یا موقعیت که توسط تیم‌های توخل تا به امروز ایجاد شده استفاده کنیم، به سختی می‌توان تیم هایی را پیدا کرد که شباهت زیادی در این مسئله با تیم هایش داشته باشند و کلید اصلی این تفاوت چنین است که لحظات گل و موقعیت های خطرناک، بارها از عقب زمین شروع می شوند.
همانطور که او می گوید، حملات در فوتبال، ناشی از الگوهای بسیار متفاوتی می باشد که بسته به حریف متغیر است؛ با این حال، او حتماً نقاط ضعف برنامه تاکتیکی حریف را به بازیکنانش نشان می دهد که چگونه می توانند از آنها بهره ببرند. او با استفاده از تحلیل ویدیو، به بازیکنانش نشان می دهد که چگونه فضای ایجاد شده و الگوهایی را که می توانند، در یک بازی پیاده و تفسیر کنند. اما تحت نظر او، به ندرت این موضوع تمرین می شود.
استحکام دفاعی تیم های او، بیانگر میزان زمان صرف شده در تمریناتی است که زیر نظر او انجام می شود. وقتی در مورد توخل و نحوه بازی دفاعی او صحبت می کنیم، این بحث نباید به چلسی محدود شود. در حالی که به طور برجسته، چنین موضوعی در چلسی دیده می شد، اما در حقیقت، تیم هایی همچون پاری سن ژرمن و دورتموند که تحت هدایت وی بوده اند، سبک مشخصی در خط دفاع داشت. فرقی ندارد که خط دفاعی سه نفره یا چهار نفره باشد، زیرا برای مدافعان کناری او معمول است که در هنگام مالکیت توپ رو به جلو حرکت کنند. هنگامی که تیم هایش بازی را با آرایش 1-4-1-4 آغاز می کنند، در هنگام مالکیت توپ به 5-3-2 و در زمان دفاع، به 2-3-5 تبدیل می شود. مسئله رایج در تیم های او، حضور بازیکنان در موقعیت ها و پست های مختلف و خاص می باشد که این نشان دهنده تعهد او به فوتبالی سیال و در عین حال انعطاف‌پذیر است.
|
توماس توخل در تمرینات چلسی و آموزش به بازیکنان |
«توخل و بایرن مونیخ - شروعی جدید»
|
توماس توخل در اولین کنفرانس مطبوعاتی خود با این باشگاه در کنار اولیور کان و حسن صالح حمیدزیچ به هواداران بایرن مونیح معرفی شد |
به هر حال، منحصر به فرد بودن توخل به عنوان مربی تا حد زیادی به سفرهای او در سراسر اروپا نسبت داده می شود. تجربه، بزرگترین معلم یک فرد است و توخل نه تنها جام های متعددی کسب کرده، بلکه تجارب فراوانی نیز به دست آورده است. از بزرگ شدن در "مدرسه تاکتیک های سوابیایی" همانند بسیاری از مربیان تاثیر گذار آلمان تا دو بار جانشینی یورگن کلوپ، همگی گویای این است که توماس توخل یک مربی برتر است. سرمربی که از جنبه های انسانی، مدیریتی و تاکتیکی، می تواند برای رقبای خود در فوتبال اروپا دردسر ساز شود. هنگام ورود گواردیولا به بوندسلیگا، ماینتس تحت هدایت توخل جزو محدود تیم هایی بود که فوتبالی شجاع و هجومی را در برابر مستر تاکتیک فوتبال اروپا و قهرمان آلمان به نمایش همگان می گذاشت. پاریسی ها را برای اولین بار به فینال اروپا رساند و چلسی را در طی شش ماه، از یک تیم نه چندان آماده برای رقابت به تیمی جاه طلب و جنگنجو تبدیل کرد که توانست رقیب خود در لیگ برتر انگلیس را در پورتو، به زانو در آورد. وستفالن را غرق فوتبال سیال و روان خود کرده بود که همانند دورتموند "آقای معمولی"، تیم ها را در دیگ جوشان زرد و سیاه، به اعماق جهنم می برد. حال او ماموریتی بسیار سخت و در باواریا دارد؛ در زادگاهش. باید دید او بار دیگر می تواند یکی از بزرگترین تیم های جهان را به جام نقره ای لیگ قهرمانان اروپا برساند یا خیر؛ اودو لاتک، دتمار کرامر، ژنرال هیتسفلد، یوپ هاینکس و هانسی فلیک منتظر شما هستند آقای توخل!
https://s6.uupload.ir/files/tuchelmain_43q1.jpg" />
- ترجمه از سایت Bavarian Football Works به همراه اضافاتی از مترجم و با تشکر از حمید شهریاری
