سیستم 4 دفاعه روبرتو دی زربی چگونه کار می کند؟/ تخته تاکتیک

من باید از شما عذرخواهی کنم. آخرین باری که تاکتیک های برایتون تجزیه و تحلیل شد، آنها همچنان از سیستم سه دفاعه استفاده می کردند و از این مسئله شاکی بودند، اما اکنون، آنها به سیستم چهار نفره در خط دفاع پایبند هستند (اشاره به مقاله ای دیگر در مورد سیستم سه دفاعه دزربی که توسط همین سایت کار شد). اصول دی دزربی نسبت به دوره سه دفاعه تغییر نکرده است، بنابراین من معتقدم مقاله قبل نیز ارزش خواندن را را دارد.

این روزها می گویند سیستم ها مهم نیستند. با این حال، چرا دی زربی سیستم تیمش را از سه دفاعه به چهار دفاعه تغییر داد. پس باید دلایلی وجود داشته باشد. از این رو در این مقاله قصد داریم تاکتیک های دقیق برایتون با دفاع چهار نفره را مورد تحلیل قرار داده و به تفاوت آن با خط دفاعی سه نفره نیز پرداخته شود.

"ساخت بازی"

بازیسازی از عقب یکی از مهم ترین مراحل و اصول بازی تیم برایتون و دی زربی است. ایده اصلی این مسئله، وادار کردن حریفان به پرس آنها و ایجاد فضای بین خطوط برای بهره مندی از آن است. با این حال، اگر تیم حریف اقدامی برای پرس از بالا نکند، چه خواهند کرد؟ در این فصل، تاکتیک های ساخت بازی بر اساس پرسینگ تیم های حریف تحلیل می شود.

"پرسینگ خط اول حریف"

«این آرایش در هنگام ساخت بازی می باشد»

https://s6.uupload.ir/files/1-1-1536x1152_o3qd.png" />

مهمترین چیز این است که مدافعان میانی هرگز قبل از پرس بازیکنان حریف بر روی بازیکنان صاحب توپ، دست به هیچ گونه اقدامی با توپ نمی زنند. آنها تا زمان اعمال فشار توسط حریف، توپ را نزد خود نگه می دارند. علاوه بر این، بازی با دفاع میانی دیگر نیز یکی از محرک‌های بازیکنان حریف برای شروع پرس است. به هر حال هر دو مدافع میانی سعی می کنند تیم مقابل را مجبور به پرس و سپس خط اول پرس حریف را بشکنند.

دو هافبک دفاعی به نام‌های الکسیس مک آلیستر و مویسس کایسدو در پشت خط اول حریف حضور دارند. هنگامی که یکی از مدافعان میانی می تواند با موفقیت مهاجم حریف را از موقعیت خود خارج کند، عمدتاً کایسدو بین مهاجمان حریف قرار می گیرد تا یک گزینه پاس در دسترس را برای مدافعان ارائه دهد و توپ را دریافت کند. عقب آمدن کایسدو در لحظه مناسب بسیار حیاتی است، به خصوص زمانی که یکی از بازیکنان حریف در خط دوم او را هدفی برای مهار وی قرار می دهد. به این موضوع بعدا پرداخته خواهد شد.

در این حالت فقط مهاجمان حریف پرس می کنند و هافبک ها روی دفاع به عنوان خط دوم تیم تمرکز می کنند. بنابراین کایسدو می تواند بچرخد و رو به جلو حرکت کند. از آنجایی که هافبک‌های حریف سعی می‌کنند فاصله بین خود را کم کنند، کار برای کایسدو دشوار است. در نتیجه، او اغلب با یکی از مدافعان کناری یا با آدام لالانا که جلوی خط دوم حریف قرار گرفته است، بازی می‌کند.

https://s6.uupload.ir/files/2-1-1536x1152_q711.png" />

"پرس از سوی حریف توسط خط اول و دوم"

با این حال، اگر بازیکنان حریف سعی کنند از بالا پرس کنند، در بسیاری از موارد، هافبک ها نیز برای اعمال فشار بر روی هافبک های دفاعی برایتون بالا می روند. در این صورت، حرکت هافبک های دفاعی که درقسمت قبل ذکر شد، حیاتی می شود.

https://s6.uupload.ir/files/3-1-1536x1152_3orh.png" />

با وجود اینکه کایسدو توسط حریف یارگیری شده است، اما همیشه فضایی در مقابل او وجود دارد. با این حال، اگر او سعی کند توپ را در حالت توفق دریافت کند، حریف می تواند جلو بیاید و پاس را قطع کند یا حداقل منجر به برخورد فیزیکی شود. بنابراین برای جلوگیری از این وضعیت، دریافت پاس با حرکت به سمت توپ یا دور بودن از بازیکن یارگیر برای کنترل توپ، آن هم تحت فشار بالای حریف بسیار مهم است. پس از دریافت توپ، او می تواند به یکی از مدافعان میانی، مدافعان کناری یا مک آلیستر در کنار او بازی را بسپارد. با تکرار این کار می توان توپ را با وجود فشار بالا نگه داشت و از زمان بیشتری برای یافتن بازیکن یدکی استفاده کرد که بتواند خط دوم حریف را بشکند.

علاوه بر این، حضور لالانا نیز مهم است. به عنوان یک شماره 10، او خود را در بین خطوط قرار می دهد و بسته به موقعیت، گزینه پاس بیشتری را برای هم تیمی صاحب توپ خود ارائه می دهد. مثبت تمام این نکات، حضور او می تواند روی هافبک های حریف تأثیر بگذارد. از آنجایی که او مرتباً به طرف عقب حرکت می کند، برای مدافعان حریف دشوار است که لالانا را مارک کنند. در نتیجه یکی از هافبک های حریف باید او را هدف قرار دهد وگرنه می تواند توپ را در بین خطوط دریافت کند. بنابراین یکی از هافبک های حریف خط دوم را ترک می کند تا به سراغ او رود. این باعث می شود خط هافبک حریف دچار محدودیت بسیار از لحاظ نفری شود. در نتیجه، فضای بزرگی در مناطق وسیعی از زمین وجود خواهد داشت که مدافع کناری می‌تواند توپ را دریافت کرده و رو به جلو حرکت کند.

https://s6.uupload.ir/files/4-1-1536x1152_hbww.png" />

"نه به پرس روی مدافعان وسط صاحب توپ"

تا اینجا نحوه پیشبرد توپ با دعوت از حریف برای اعمال فشار مورد تحلیل قرار گرفت. با این حال، همه تیم ها مقابل برایتون به پرسینگ سنگین نمی آورند. در این مورد، پیدا کردن فضای بین خطوط دشوار است. با این حال، در مقابل، مدافع میانی صاحب توپ تحت فشار نیست و می تواند در هر کجا که می خواهد بازی کند. بنابراین، آنها سعی می کنند از فضای پشت خط دفاع حریف استفاده کنند.

https://s6.uupload.ir/files/5-1-1536x1152_1xuy.png" />

اولین گزینه، بازی در پشت دفاع حریف با حرکت مورب وینگر تیم است. از آنجایی که لالانا یا مهاجم نوک اغلب برای ارائه یک لاین یا مسیر پاس به عقب برمی‌گردند، وینگرها باید عرض و عمق را حفظ کنند تا مدافعان حریف را میخکوب خود کنند. بنابراین، هنگام بازی بلند در پشت دفاع حریف، وینگرها هدف دریافت توپ هستند. علاوه بر این، اگر وینگر توسط مدافع کناری مارک شود، فضای زیادی برای استفاده از مدافع کناری وجود خواهد داشت. به محض اینکه وینگر حرکات مورب را انجام داد و مدافع کناری را از موقعیت خود خارج کرد، مدافع کناری نیز با شکستن خط دوم حریف برای دریافت توپ به سمت بالا حرکت می کند. 

"سومین حمله نهایی"

هدف اصلی آنها حمله سریع پس از شکست دادن برنامه پرس حریف است. بنابراین، حمله در برابر بلاک دفاعی عمیق حریف اولین انتخاب نیست، اما به لطف وینگرهای با استعداد یعنی کائورو میتوما و سولی مارچ، نمی تواند گزینه خیلی بدی باشد. هر دو وینگر در مقابله با مدافعان کناری حریف و از پیش برداشتن آنها عالی هستند. بنابراین با وجود ساختار و شکل بازی آنها در یک سوم پایانی، وینگرها از نواحی عرضی و فورواردها و مدافعان کناری با حرکات مستقیم از ناحیه میانی بهره می برند.

https://s6.uupload.ir/files/6-1-1536x1152_66qt.png" />

اساساً بازی در عرض و اجازه دادن به وینگر برای مقابله با مدافع کناری حریف، راه اصلی ایجاد موقعیت است. برای حمایت از وینگر ها، مدافعان کناری که در مناطق داخلی قرار می گیرند، اغلب به کانال ها می روند تا با وینگر ها موقعیت 2V1 ایجاد کنند.

راه دیگر بازی در پشت خط دفاعی حریف است. این مسئله در قسمت قبل در مورد زمانی که تیم حریف بر روی مدافعان وسط صاحب توپ فشار نمی آورد، بحث شد. در اینجا ساختار نیز مشابه است، اما در یک سوم پایانی، نه تنها وینگرها، بلکه مدافعان کناری یا دو فوروارد نیز پشت خط دفاعی حریف را مورد هدف قرار می دهند و به سوی آن حرکت می کنند. این حرکات می تواند موثر باشد زیرا برای مدافعان حریف دشوار است که بازیکنانی را که مدام در حال حرکت هستند مارک کنند. آنها می توانند با فرار یک مهاجم مقابله کنند زیرا همیشه می توانند روی او متمرکز باشند. با این حال، اگر بازیکنانی که باید توسط هافبک‌های حریف مهار ‌شوند، از عقب زمین به سوی پشت خط دفاعی فرار کنند، این یک کار سخت برای مدافعان تیم مقابل است زیرا آنها از موقعیت تدافعی خود خارج می شوند.

https://s6.uupload.ir/files/7-1-1536x1152_3yvn.png" />

در مجموع، حمله در برابر بلاک های دفاعی عمیق وضعیت مطلوبی برای برایتون ی زربی نیست، اما به لطف کیفیت وینگرها، آنها می توانستند تا موقعیت های این چنینی موقعیت ایجاد کنند.

"تفاوت سیستم سه دفاعه و چهار دفاعه در برایتون دی زربی"

با این حال، چرا دی زربی یک دفاع چهار نفره را به حضور سه مرد تدافعی در عقب زمین ترجیح می دهد؟ احتمالاً دو دلیل وجود دارد. برای اینکه آنها بازی از عقب را آغاز کنند، عمدتاً از حرکاتی استفاده می کردند که هافبک ها یا حتی مهاجمان برای دریافت توپ، آن هم زمانی که تیمشان تحت پرس شدید حریف است به عقب برگردند. در این مورد، وینگرهایی که عرض و عمق را برای مشغول کردن مدافعان حریف حفظ کنند، بسیار مهم هستند. با داشتن سه دفاع، این کار بر عهده وینگ بک ها بود، اما برای آنها سخت است که به تنهایی مناطق وسیعی از زمین را پوشش دهند. این به این دلیل است که اگر مدافعان یا هافبک‌های دفاعی به شدت تحت فشار حریف قرار می‌گیرند و می‌خواهند خود را از مخمصه فشار خارج کنند، باید حرکت به عقب را ترجیح دهند. با این حال، اگر وینگ ‌بک‌ها این کار را انجام دهند، هیچ‌کس نمی‌تواند عرض و عمق را برای مشغول کردن مدافعان حریف حفظ کند. با وجود یک دفاع چهار نفره، مدافعان کناری و وینگرها در مناطق عرض زمین حضور دارند، بنابراین حضور دو بازیکن برای انجام دو وظیفه گفته شده امکان پذیر می شود.

علاوه بر این، بازیکنانی که سعی می کنند مدافعان حریف را درگیر خود کنند، باید توانایی تهدید و مقابله با آنها را داشته باشند. در غیر این صورت، مدافعان کناری حریف می توانند برای پیوستن به پرسینگ با کنار گذاشتن مهاجمان گام بردارند. از این منظر، وجود کائورو میتوما یکی دیگر از دلایل وجود دفاع چهار نفره است. او توانایی بسیار زیادی در عبور از مدافعان کناری حریف و استفاده از فضای پشت خط دفاعی آنها دارد. توانایی پرویس استوپینان برای بازی در کناره ها به عنوان دفاع، به کارگیری میتوما به عنوان وینگر را تبدیل به بهترین گزینه ممکن می کند.

در مجموع، اقدام دی زربی برای بهبود کیفیت وینگرها به او کمک کرد تا از یک دفاع چهار نفره به عنوان سیستم پایه تیمش استفاده کند و این یکی از مهمترین تصمیمات برایتون در این فصل بود. با تشکر از شما برای خواندن این مقاله.

ترجمه از سایت Football Bunseki

تاریخ مقاله: 19 می 2023