?راز تکان دهنده ادولف هیتلر قبل از اشغال پاریس...
در ۱۳ ژوئن ۱۹۴۰ میلادی (۲۳ خرداد ۱۳۱۹ هجری شمسی) جلوداران ارتش آلمان نازی وارد پاریس شدند و روز بعد به طور كامل شهر به اشغال ارتش هیتلر درآمد.
هیتلر پیشوای آلمان نازی كه «قرارداد ورسای» را همواره «دیكته ورسای» می‌خواند، می‌خواست به نحوی انتقام‌جویی كرده و آن شكست را جبران كند.
در جنگل «كامپین» (compiegne) «مارشال فوش» سرفرمانده ارتش فرانسه در جنگ اول جهانی، قرارداد تسلیم بدون قید و شرط آلمان را در ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ به افسران ارتش آلمان دیكته كرده بود.
اكنون همان وضعیت در ایستگاه «رتوند» (Rethondes) در جنگل كامپین اما به نفع هیتلر برقرار بود. هیتلر و معاونش مارشال «گورینگ» (Goring) فرمانده نیروی هوایی آلمان و «مارشال كایتل» رئیس ستاد ارتش آلمان (Keitel) قرارداد تسلیم بدون قید و شرط ارتش فرانسه را در ساعت ۶:۲۵ بعدازظهر روز ۲۲ ژوئن ۱۹۴۰ به امضای ژنرال «هان تزی جر» (Huntziger) سرفرمانده ارتش فرانسه رساندند.
در همان زمان «مارشال فیلیپ پتن» به جای «پل رینو» زمام امور فرانسه را با تز همكاری با آلمان و ترك مخاصمه با آن كشور برای حفظ میراث فرهنگی فرانسه به دست گرفته بود. اما شورای مقاومت فرانسه كه مخالف آتش‌بس با آلمان بود، روز تسلیم ارتش فرانسه را به عنوان روز سوگواری و عزای ملی اعلام كرد.
بعد از این واقعه بود كه ارتش آلمان در خیابان شانزه‌لیزه در حضور آدولف هیتلر رژه باشكوهی برگزار كرد و پیشوا از مقبره ناپلئون بناپارت در ساختمان انولید، آرامگاه همان امپراتوری كه در ۱۳۴ سال قبل از آن تاریخ آلمان‌ها را در «ینا» (yena) شكست داده و برلین را اشغال كرده بود، دیدار كرد.
هیتلر از این كه ارتش او، كشور ناپلئون را شكست داده است در پوست خود نمی‌گنجید. مارشال پتن رئیس دولت جدید فرانسه ضمن نطقی كه از طریق رادیو پخش شد، تشكیل دولتی به ریاست خودش را در شهر «ویشی» (vichy) به مردم فرانسه اطلاع داد و اضافه كرد كه دولت مجبور به قبول آتش‌بس در شرایط فعلی بوده است و تكلیف دولت او در این است كه بر پایه شرافت وطن‌پرستی با آلمان‌ها در تماس باشد.
ناگفته نماند كه ژنرال دوگل كه در كابینه پل رینو معاونت وزارت جنگ را بر عهده داشت، در ۱۷ ژوئن ۱۹۴۰ با یك هواپیمای نظامی خاك فرانسه را ترك گفته و به انگلستان رفت. اوریاست «كمیته فرانسه آزاد» را بر عهده داشت.
دوگل ضمن نطقی از رادیو لندن، به ملت فرانسه پیامی فرستاد و ضمن مخالفت با سیاست مارشال پتن اضافه كرد كه فرانسه فقط یك نبرد را باخته ولی هنوز جنگ را نباخته است و فرانسه می‌تواند مانند انگلستان از منابع عظیم ایالات متحده جهت تقویت خود استفاده كند.
این نطق باعث شد كه مخالفان اشغال فرانسه كه «جنبش مقاومت فرانسه» را درون شهرها و مراكز حساس پایه‌ریزی كرده بودند، به جنگ‌های چریكی با اشغالگران بپردازند، به طوری كه در ۶ ژوئن ۱۹۴۴ وقتی جبهه نورماندی به وسیله متفقین گشوده شد و ارتش‌های مخالف رژیم نازیسم در ساحل نورماندی پیاده شدند، جنبش مقاومت فرانسه در داخل كشور جان تازه‌ای گرفت و به عملیات پارتیزانی خود شدت داد.
به طوری كه در ۲۵ آگوست ۱۹۴۴ پاریس از نیروهای متجاوز پاك و ژنرال دوگل وارد پاریس شد و اقدام به تشكیل حكومت موقت كرد. او بود كه جمهوری پنجم را پایه‌گذاری كرد. در پایان جنگ به تاریخ ۱۵ اگوست ۱۹۴۵ محاكمه مارشال پتن رئیس حكومت ویشی به جرم خیانت آغاز شد.
در آن زمان جراید فرانسه درباره پتن مقالاتی تحت عنوان «خدمت یا خیانت» نوشتند و در جمع‌بندی به این نتیجه می‌رسیدند كه به علت قصور و سستی دولت‌های «ادوارد دالادیه» و سپس «پل رینو» در ابتدای جنگ و استعفای آنها یكی پس از دیگری و در نتیجه شكسته شدن دیوار دفاعی فرانسه موسوم به خط «ماژینو»، مارشال فیلیپ پتن را مجبور به اجرای آتش‌بس با آلمان كرد، لذا دادگاه بعد از آن كه او را به اعدام محكوم كرد ولی به علت خدماتش به فرانسه حكم او را به حبس ابد تقلیل داد ولی نخست‌وزیر و وزیر خارجه او به نام پیرلاوال به اعدام محكوم شدند.
