دی ان ای ترکی در میان مردم ترکیه
ترک های اولیه در شرق آسیا زندگی می کردند و اولین بار در سلسله چینی تانگ به عنوان ترک ثبت شده‌اند. این ترک‌ها به طور کلی مختلط بودند، اما همچنان عمدتاً آسیای شرقی بودند و از منطقه غربی چین-مغولستان-آلتایی سرچشمه می‌گرفتند. آنها همچنین به یک زبان آسیای شرقی، ترکی، که شبیه به مغولی، کره ای و برخی دیگر از زبان های چینی شمالی است صحبت می کردند. با گذشت زمان آنها همراه با سلجوقیان، ممالیک‌ها، مغول‌ها و عثمانی‌ها به غرب کوچ کردند و جمعیت‌های بومی غرب آسیا را در خود ادغام کردند. به نظر می رسد غرب ترکیه، بخش های نزدیک به استانبول و یونان دارای بالاترین ترکیب آسیای شرقی است. در طول دوره عثمانی، بسیاری از ترک‌ها به منطقه بالکان مهاجرت کردند، اما از زمان فروپاشی امپراتوری عثمانی، جابجایی جمعیت زیادی بین اسلاوها، ارمنی‌ها، یونانی‌ها، عرب‌ها و ترک‌ها صورت گرفت. اکنون DNA ترکیه آناتولی 15 تا 30 درصد DNA شرق آسیا را در هر دو طرف مادری و پدری دارد. برخی از مطالعات ژنتیکی روی ترک‌های عثمانی حدود 25% DNA مادری آسیای شرقی و 50% DNA پدری آسیای شرقی در آنها یافتند. «DNA شرق آسیا» شامل هاپلوگروه‌های C N O Q است (و گاهی اوقات R از آنجایی که از شرق آسیا نیز سرچشمه می‌گیرد). اینها همان هاپلوگروپ‌های مشترک با چینی‌ها، کره‌ای‌ها، ژاپنی‌ها، مغول‌ها و غیره هستند. ترک‌های آسیای مرکزی بین 50 تا 100 درصد DNA آسیای شرقی در خود دارند.
