محمد یاوری مقابل دوربین طرفداری: جواب پرسپولیسی ها را نمی دهم چون ذات سپاهان اینطور نیست!

محمد یاوری مقابل دوربین طرفداری قرار گرفت.

به گزارش طرفداری، در حاشیه سفر تیم رسانه طرفداری که برای مصاحبه و تهیه گزارش از موزه باشگاه سپاهان به اصفهان انجام شده بود، با برخی پیشکسوتان باشگاه سپاهان هم گفتگوهایی انجام شد که قرار است به مرور تقدیم شما شود.

این بار نوبت محمد یاوری است؛ برادر مرحوم محمود یاوری که جزو پیشکسوتان سپاهان محسوب می شود و بخشی از موزه نیز به او اختصاص داده شده و این پیشکسوت بخشی از افتخارات خود را هم تقدیم سپاهانی ها کرده است.

محمد یاوری همچنین درباره کشف سردار آزمون و صحبت های اخیر محمد رویانیان صحبت کرد.

این بخش جذاب را حتما ببینید...

 

در خدمت محمد یاوری هستیم، در موزه باشگاه سپاهان، پیشکسوت سپاهان و فوتبال ایران. آقای یاوری سلام، خیلی ممنون که اینجا این فرصت را در اختیار رسانه ما و مخاطبان قرار دادید.

سلام دارم خدمت شما، میهمانان عزیز و خوشامد می گویم به بهتر است بگویم گنجینه پر ارزش سپاهان که به نام موزه نامیده می شود ولی به نظر من یک گنجینه پر ارزش است که من هم افتخار عضویت در این گنجینه را از سالها پیش و امروز دارم، در خدمت شما هستم.

در رابطه با عضویت در این گنجینه و موزه ارزشمند گفتید. الان داریم اینجا تصاویر و افتخارات و حتی بیوگرافی و پیراهن شما را می بینیم، چه شد که تصمیم گرفتید این تصاویر را به موزه سپاهان اهدا کنید.

در طی مدیریت دوره جدید آقای ساکت، تصمیم گرفته شد که چنین تشکیلاتی فراهم شود و ارزش گذاری شود به کسانی که از ابتدای شروع باشگاه شاهین و بعد سپاهان و امروز به هرحال در تیم های فوتبال سپاهان یا رده های دیگه زحمت کشیده اند و به عنوان پیشکسوت شناخته میشوند من هم این افتخار را داشتم که نامم در میان این عزیزان باشد و از من دعوت شد غرفه ای داشته باشم اینجا و من هم با کمال میل و افتخار آن چیزهایی که برایم ارزشمند هست و بود را به غرفه ای که به نام خودم بود هدیه کردم و واقعا باعث خوشحالی من است که اینجا سهمی دارم در این گنجینه پر ارزش.

سخت نبود برایتان این ها را اهدا کنید چون گفتید این چیزها ارزشمند بودند برای شما.

همیشه کلا آدم ارزشمندترین چیزهایی که دارد را باید جایی نگه دارد که آنجا هم ارزشمند باشد و هیچ جا برای ما سپاهانی ها ارزشمندتر از این گنجینه و موزه نیست و باعث افتخار هر بازیکن سپاهان است که افتخاراتش را اینجا بیاورد و در معرض دید و نگهداری قرار دهد. من مطمئنم هر مورد دیگری هم داشته باشم هدیه می کنم به این غرفه چون اینجا خانه ماست و جایی است که بعد از این هم بچه های ما هم می توانند به آن افتخار کنند که پدر یا پدربزرگشان اینجا بوده. اگر شما نگاه کنید اینجا عکس مرحوم پدرم هست که هدیه کردم و برایم خیلی با ارزش است. عکس مرحوم برادرم هست و به هرحال سابقه ای که داشتیم، با تیم ملی که کار کرده ایم با سپاهان که بوده ایم و شما همین عکسی که می بینید در ورزشگاه تختی فعلی با سپاهان داشتیم و یکی از روز های به یاد ماندنی من است که به هرحال بوده ام. این شماره ای که می بینید شماره ای بود که در سپاهان داشتم و عاشقش بودم و همیشه با این شماره بازی می کردم و دلیلش هم این بود که یکی از بازیکنان بزرگ دنیا را الگوی خودم داشتم حالا شاید جدیدها یادشان نیاید ولی ولفگانگ اوورات بازیکن تیم ملی آلمان بود که من فوتبالش را خیلی دوست داشتم و به همین دلیل شماره 7-8 یا هر شماره دیگری که درتیم های مختلف سپاهان که بودم، جوانان بزرگسالان و همه اینها، 12 را را خودم انتخاب می کردم و برایم با ارزش بود و به هرحال چیزهای دیگر که می بینید. من18 سال سرمربی تیم های ملی پایه ایران بودم و در این سالها با بازیکنان بزرگی هم ارتباط داشتم و با آنها کار کردم و حالا بعضی ها را می بینید. میلاد سرلک، سردار آزمون.

در این عکس پایین سردار آزمون کنار شما ایستاده.

بله اینجا شاید 14 15 سالگی اش است که اولین بار به تیم ملی دعوتش کردم و بعد بردم او را سپاهان و حالا برخی دوستان می گویند اولین بار با ایشان بوده و کشفش کردم. بازیکن که مطرح می شود خیلی ها غوغا می کنند که با آنها بوده ولی به نظر می آید همان دوستانی که می گویند سردار آزمون را در سپاهان با آنها کار کرده همان ها باعث شدند او از سپاهان برود چون حدود یک سال سردار را روی سکوها نشاندند بعد از اینکه آوردمش سپاهان نشاندند او را روی نیمکت بزرگان و این هم باعث ناراحتی اش شد و از سپاهان رفت و من هم که رفته بودم. بازیکنان دیگری هم هستند، سعید آقایی، همه بوده اند اما این ها محصولات سپاهان هستند و برای من افتخار است.

تصویری از شما هست و زنده یاد برادرتان. این تصویر برای چه زمانی است.

این تیم پیشکسوتان اصفهان است که سال 76 یا 77 بود که تیم پیشکسوتان تهران آمده بود اصفهان و من هم آن موقع در پیشکسوتان اصفهان بازی می کردم و این افتخار را داشتم به عنوان یک بازیکن زیر سایه ایشان در آن بازی باشم، خیلی عکس های دیگر هم هست از این بازی و خیلی شب خاطره انگیزی بود که ما در ورزشگاه تختی با تیم تهران بازی کردیم و این عکس هم آن شب گرفته شد.

دقیقا پشت این ویترین افتخارات جناب محمد یاوری، ویترین افتخارات برادشان هست، زنده یاد محمود یاوری قبل از اینکه برویم آنجا و آن ویترین را نگاه کنیم این را می خواهم بپرسم که سپاهان امسال را چطور دیدید.

اگر اجازه دهید حرفی در دلم مانده و این موقعیت خوبی است این حرف را بگویم. ما همه سپاهانی بودیم، همان زمان هم ولی به نظرم اگر آن موقع کسی آن لطفی که به همه شده و به او نشده، او از همه سپاهانی تر است و من در این سالهایی که بازیکن سپاهان بودم چون برادرم سرمربی تیم بودند همیشه سعی می کردند شبهه ایجاد نشود و این شانس کمتر به من داده می شد ولی من همیشه به سپاهان وفادار بودم و این برایم خیلی ارزشمند است. در خصوص سوالی که شما فرمودید ما از این قصه ها زیاد داشته ایم در فوتبال یک وقت هایی ما قهرمان شدیم یک وقت هایی دیگران. اگر نگاه کنید این گنجینه ارزشمند پر از جام های مختلفی است که باشگاه سپاهان و قبلش شاهین گرفته است. پس جام ها جایشان در موزه هاست، اما اینکه چطور این جام ها بدست می آید مهم است. امسال تیمی که اول شد اصلا روشی که جام را بدست آوردند حتی برای خودشان هم خیلی دلچسب نیست اگر شما مصاحبه بازیکنان این تیم را چند شب پیش با یکی از بخش های سایت ها نگاه کنید خودشان می گویند دل چسب شان نبوده چون خودشان می بینند چطور این جام را بدست آورده اند و ما چطور از دست داده ایم به هر حال ممکن است تیم های بزرگ، قهرمانان بزرگ و آدم های بزرگ هم یک وقت هایی دچار خلا در تصمیم گیری هایشان شوند. ما میدان را به آنها دادیم مقداری به دلیل اینکه حالا بازی ملوان را همه می بینند ولی در طول فصل بعضی امتیازاتی که از دست می رود تاثیرگذار است حالا حساسیت بازی ملوان خیلی زیاد شد اما به نظر می آید که واقعا تیم ما امسال شایسته قهرمانی بود کما اینکه سال پیش هم با محرم شایسته قهرمانی بودیم ولی متاسفانه در فوتبال ایران همه چیز در آن زمین سبز تعیین کننده نیست و خیلی مسائل بیرون تکلیف داده می شود. مثلا شما ببینید برای اولین بار در فوتبال دنیا یک داور با لباس داوری در جشن قهرمانی یک تیم شرکت می کند. این اصلا در هیچ جای دنیا نیست. حتی قوانین فیفا می گوید داور با لباس داوری مصاحبه هم نباید کند چون داور یعنی قاضی، قاضی یعنی بی طرف یعنی کسی که فقط قانون را ملاک می کند این یعنی چه که یک داور در جشن قهرمانی یک تیم شرکت می کند و شادی و پایکوبی می کند. این یعنی وابستگی همه جوره دارد به این تیم. حالا همین داور کمک داور بازی ما با تراکتور است و دو موقعیت صد در صدی که می شد پنالتی شود را چشم پوشی می کند و پرچم نمی زند و حالا اه می فهمیم از چند اتفاق معلوم پی ببریم به چند اتفاق مجهول. چند مسئله کنار هم بگذاریم به یک نتیجه می رسیم. اینها موثر بوده در اینکه ما قهرمانی را از دست دادیم اما به هر حال این اتفاقات در فوتبال زیاد بوده بعضی ها می گویند چرا ما جام حذفی 4-2 به پرسپولیس باختیم خب قبلا هم ما 4 گل به پرسپولیس زده بودیم و این تاریخ است که تکرار می شود و چیز عجیبی نیست. بایرن مونیخ هم می آید 7 گل از تیمی دیگر می خورد آیا این از شایستگی قهرمانی شان کم می کند یا از ارزش های تکنیکی و تاکتیکی که داشته، هم زمان محرم هم امسال تیمی بودیم که از نظر تاکتیکی از همه تیم ها بهتر فوتبال بازی می کردیم. باشگاه هرکاری می توانست و در حد حرفه ای برای ما انجام داد اما امان از وقتی که اختیار باشگاه، سرمربی و همه دست 12 یا 15  بازیکن. و اتفاقات بیرون زمین، خیلی اتفاقات امسال افتاد و شما ببینید پروتکلی تنظیم می شود شب بازی با مس، بازی آخر ما که نتایج بازی پرسپولیس و نساجی در ورزشگاه مس اعلام نشود چون تاثیر می گذارد روی روحیه بازیکنان سپاهان ولی دقیقه 2 که گل می زنند همان دقیقه 2 بلندگوی استادیوم اعلام می کند پرسپولیس گل زدهپس بنابراین روحیه برای سپاهان نمی ماند. این اتفاقاتی که افتاده و سر هم که می کنیم می بینیم این تیم قهرمان شده و خب برود قهرمان شود حالا چرا ما را انقدر زحمت می دهید و این اتفاقات افتاده. شما گل هایی که دروازه بانی که در جام جهانی بازی می کند در تیم نساجی، گلهایی که می خورد یا مدافعی که کاپیتان این تیم است، ما در رده های نونهالان می گوییم اگر توپی بلند آمد تیر دو، مدافع نباید برگردان بزند و باید با وسط سرش به کرنر بزند. شما ببینید کاپیتان نساجی روی گل اول چطوری توپی که دارد می رود اوت و مهاجم نیست را برمی گردادند به شش قدم و همان بازیکنی که دو اخطار می گیرد ویک پاس گل هم می دهد برای پرسپولیس از زمین می رود بیرون. ما یک سرفصل جدید داریم در کلاس مربیگری باز می کنیم که اسمش را می گویم، عنوان اصلی اش راه های گلزنی است. حالا باید سرفصل جدیدی باز کنیم به عنوان راه های گل خوردن یعنی چگونه گل بخوریم و آموزش دهیم که تیم هایی که می خواهند گل بخورند اینطور گل بخورند. مثل گل دومی که مدافع نساجی زد و پاس می دهد به امیری و این چیزها را اصلا در قانون فوتبال نداریم که یک مدافع در عرض زمین خودش پاس دهد.

نمی شود اینها از فشار بازی باشد.

اصلا، چه فشاری، آنها که برایشان فرقی نمی کرد آنها نه اوت می شدند نه قهرمان می شدند نه سهمیه می گرفتند می توانستند خیلی راحت تر از این بازی کنند ولی همه چیز تنظیم و مهندسی شده بود که ما اول نشویم.

پس اینکه سپاهان قهرمان نشد...

بخشی از آن به خودمان مربوط است و بخشی از آنهاست.

یعنی دست های پشت پرده یا مهندسی کردن.

دیگر پرده را ریخته بودند و پرده ای نبود وقتی اینطور گل می خورند پرده ای نیست دیگر مثلا بازی گل گهر با پرسپولیس را ببینید. آن دروازه بانی که فکر می کنم 5 میلیارد، 10 میلیارد از گل گهر می گیرد و جزو گلرهای مطرح کشور است چجور همه را دو ضرب می گیرد و در چه جهتی دو ضربش برمی گردد و چه توپی را گل می خورد، گل آخر. اینها چیزهایی است که نمی شود اثبات کنی از لحاظ قانونی ولی یک عمری ما در فوتبال داریم و زندگی می کنیم و می فهمیم قوانین فوتبال یک بیسی دارد. شما برای دفع توپ یک مدافع باید توپ را از دروازه دور کند مهاجم به دروازه نزدیک کند، حالا ببینید این اتفاق افتاده روی دو گل اول یا نه، دیگر همه می فهمند. یک وقتی مردم به خصوص در کشور ما دو هفته ای یک بار فوتبال می دیدند، خیلی ها می توانستند کارشناس باشند و مردم ندانند برخی چیزها را ولی مردم در هفته 10 15 فوتبال می بینند. به روز ترین بازی را در دقیقه می بینند و دیگر نمی شود من کارشناس یا پیشکسوت یا منی که فوتبال را فکر می کنم متوجه هستم اینها را نبینم که آقای حقیقی چه شکلی پشت مدافع خودش شیرجه می زند، اصلا نیازی نیست آنجا برود وقتی می رود آنجا یعنی سنگر را خالی می کند یعنی دروازه را، نمی گویم همه این ها عمدی است ولی وقتی همه اینها را سر هم می کنی می بینی که ما نباید قهرمان می شدیم.

قبل از اینکه سوال بعد را بپرسم، الان در حال حاضر به چه کاری مشغول هستید.

من همیشه سرباز سپاهان بوده، هستم و خواهم بود چون خانه ماست. لطفی که مدیریت باشگاه به همه ما کسانی که فکر می کنند می توانیم کار کنیم به هر حال تخصص داریم در هر زمینه ای که فکر می کنم و کمیته فنی استفاده می کنیم. من یک مسئولیتی در کمیته استعدادیابی دارم، ما 5 منطقه استعدادیابی در کشور داریم، شمال جنوب غرب شرق و مرکز. من سر استعدادیاب منطقه شمال هستم و 12 پایگاه است. ما 75 پایگاه داشتیم الان کم کرده ایم و به 38 پایگاه فعال رسانده ایم که بازیکن معرفی می کنند البته تکیه اصلی ما اصفهان است و من هم مسئول شمالم و استان های تهران، البرز، گیلان، مازندران و گلستان زیر نظر من است که 12 پایگاه دارد و شما می دانید امروز در فوتبال ایران بیشتر از استان مازندران بازیکن مطرح داریم. ما استعدادهای خیلی خوبی آنجا داریم که امیدواریم بتوانیم اینها را اینده با قوانین سپاهان، از لحاظ حرفه ای و بستن قرارداد حرفه ای بازیکن برای مان بماند.

یک جورهایی منطقه خوش آب و هوا به شما رسیده است.

خیلی هم خوش آب و هوا نیست.

شرجی بودنش اذیت می کند.

هر بار می روم آنجا 10 ساعت در مسیرم و برایم سخت است ولی عاشق کارم هستم و وقتی می روم آنجا آن استعداد ها را می بینم می گویم خدایا این کشور چقدر استعداد دارد. در خود اصفهان هم هست منتهی باید ما فعالیت مان را در اصفهان بیشتر کنیم.

با این همه استعدادها حق فوتبال ما این جایگاه هست یا خیر.

ببینید به عنوان یک سپاهانی می خواهم بگویم و به عنوان یک کسی که ملی فکر می کند چون 18 سال سرمربیگری تیم ملی مان این مسئله را ایجاد می کند که به همه کشور علاقمند باشد، متاسفانه دو باشگاه پرسپولیس و استقلال خلاف آن همه علاقمندی که دارند نتوانستند جواب این همه علاقه و جایگاه شان را بدهند. من واقعا دلم برای هواداران این دو تیم می سوزد برای اینکه استقلال از جام باشگاه های آسیا حذف می شود خیلی ها فکر می کنند سپاهانی ها خوشحالند اما نه ما دلمان می خواهد تیم های بزرگ مان آنجا باشند ولی روش های غلطی که به کار رفته واقعا باعث یک مقداری بعضی وقت ها مدیران این دو باشگاه باعث پایین آمدن آبروی فوتبال ما شدند نه طرفداران و بازیکنان شان، مدیران شان. شما نگاه کنید سپاهان هیچ وقت در فیفا پرونده مالیاتی یا بدهی ندارد، ذوب آهن، فولاد ندارند. اینها دولتی هستند آنها هم دولتی هستند. آنها نمی توانند بگویند ما دولتی هستیم فقط، چرا انقدر مشکلات مالی دارند شما بین اس سی و اف سی می دانید خیلی تفاوت هست. سپاهان اس سی، پرسپولیس اف، این یعنی چه یعنی پرسپولیس فوتبال کلاب. اینجا سپاهان اس سی یعنی سپاهان اسپورت کلاب و ما حدود 25 تا 28 تیم داریم این می شود باشگاه آنها تیم هستند فقط و این همه علاقمند نمی توانستند 5 تیم اضافه کنند و مدارس فوتبال شان را مثل سپاهان، ذوب آهن و فولاد فعال کنند. این مشکل کجاست از آن جایی است که مدیران می آیند جایی برای خودشان پیدا کنند، شهرت و مسائلی و بروند. شما نگاه کنید بعد از 10 سال مدیرعامل قبلی پرسپولیس اعلام می کند آن آب های آلوده کار سپاهان نبوده. من نه آن روز برای آن حرف ارزش داشت نه حالا این اعتراف چون ذات سپاهانی اینطور نیست. اینطور نیست که حریف مان را ضعیف کنیم که ببریم. حالا جای دیگر این اتفاقات می افتد من نمی دانم ولی شاهین و سپاهان این قضایا را نداشتند. تیم های ملی مان هم نمی دانم براساس چه چیزی است که کادر جدید می آید و نمی توانم روی آن نظر دهم حتما تصمیمی گرفته اند و به این شکل ولی واقعا در خصوص انتخاب سرمربی تیم ملی امید باعث دلسرد شدن خیلی از مربیان سازنده کشور شد و من احترام خاصی برای عنایتی قائلم اما فکر می کنم کسی باید سرمربی شود که سالها زحمت کشیده باشد و همه مربیان علاقمند و گمنام، مثل همین باشگاه خودمان مربیانی داریم که سالها قهرمان ایران شده اند با تیم هایشان حالا یا این مربیان لایق بوده اند که تیم هایشان قهرمان شده یا بازیکنان شان. چرا آنها دعوت نمی شوند و من احترام خاصی برای رضا عنایتی قائلم اما اگر به من پیشنهاد می دادند و جای عنایتی بودم، قبول نمی کردم و می گفتم بروم رزومه ای درست کنم و بیایم نه اینکه بیایم در تیم ملی و رزومه برای خودم درست کنم. آخرین جمله، تیم ملی جای آزمودن نیست جای آزموده هاست. من دلیلم این است.