به نظر شما این چند فصل لیگ ایتالیا و سری آ تونسته پیشرفت کنه و امیدواری در دل فوتبالی ها ایجاد کنه یا نسیمی در میان جنگلی خاکستر شده، که فقط لحظه ای خاکستر روی ذغال کم سو را کنار زده؟ (نظراتی که دارید رو حتما لطف کنید دلایلش رو هم بگید ) ممنون
امسال سری آ ایتالیا تونسته خوب پیشرفت کنه، البته که این روال از چند سال قبل و باتغییرات قوانین فوتبالی گسترده از جمله نقل و انتقالات بازیکنان خارجی و کم کردن درصد مالیات ها و ... رو میتونم اصلی ترین دلایلی میتونه باشه که به مقصد خوبی برای ستاره های حرفه ای فوتباله جهان که شاید بجز قرارداد، اسپانسرینگ و پول هایی که الویت اول ایجنت های بدون روح و بی تفاوت آنهاست، اما ستارگان فوتبال خود خوب میدانند که خوش اقبال هستند پس از مدت ها فرصتی برای تحقق بخشیدن به رویاهایی که در دوران کودکی یا نوجوانی خود پیدا کرده اند و با اولین نگاه به موزه و قدم زدن در تالارهایی مزین به انواع جام ها مهم جدید و جام هایی به قدمت خوده فوتبال قدیمی ، انواع مدال ها، پوستر، پیراهن ها و مجسمه هایی از اسطورهایی که روزی با نگاه به پوسترهای آنها به خواب می رفتند و رویای ستاره شدن خود را روزی با همین پیراهن در همین ورزشگاه ها میدیدن .
البته دوره پاندومی کرونا ضرر خیلی زیادی به تیم پر از ستاره مثل یووه زد که سودای قهرمانی اروپا رو داشتن و بعد از چند سال آزمون و خطا بلاخره به دوران اوجش مثل دهه های قبل رسیده بود که سیاست های غلط مدیریتی اونم در ابتدای دوره کرونا و به راه انداختن جنگ قدرت چندین مدیر سطح اول لیگ های اروپایی مثل آنیلی و پرز، ادوروود و ... که همه از مدیران اصلی رده بالای لیگ قهرمانان و دارای پست های مدیرکلی یوفا بودن، باعث شد در پشت پرده جنگ کاملا علنی میان یوفا و باشگاه های فوق صورت بگیره که در نتیجه عقب گرد چند ساله تیم های اصلی سوپر لیگه نافرجام، رو در پی داشت رئال بازیکنی نگرفت، بارسا برند و اسطوره خودش رو نتونست حتی با قرارداد رایگان در اختیار بگیره و در نهایت یووه از سوی نهادهای نظارتی برای جرائم مالی پیش پا افتاده که در تیم های بزرگ اروپایی با جرایم نقدی حل میشود حکم عجیب کسر 15 امتیازی دریافت میکند.( توجه داشته باشید میلان در کالچوپولی به همراه 12 تیم دیگر شامل اینگونه حکمی شدن و مطمئناً هیچ تیم متخلف دیگری برای این گونه مسائل مالی شاید حتی به تذکر ساده از سوی لیگ مربوطه اش محکوم شود)
فوتبال اما به دور از سیاست هایش که هر روز بیشتر خاری در چشم هوادارن است، هنوز هم فوتبال است، هنوز جادوی خود را دارد و شاید بی توجه به پشت پرده و اعمال قدرت و ... باز هم بتوان مثل دهه های قبل تیم های ایتالیایی با آن غرور مخصوص ایتالیایی ها دوباره در اروپا حکمرانی کنند.
البته امیدوار نمیتوانیم باشیم با توجه به جامعه پیر و پابه سن گذاشته ایتالیا باز هم شاهد تیم های اصیل ایتالیایی و آن شکوه و عظمت با تک ستاره هایی از کشور خارجی که خود عاشق فرهنگ و تعصب باشگاه و مردمان ایتالیایی میشدند و تا انتهای فوتبال خود با افتخار پیراهن تیم خود را همچون طرفداری که گویی در ایتالیا و فلان شهر و تنها آشنا با یک نام برای عشق ورزیدن برایش مقدر شده، بر تن میکنند و می جنگندن با تیم های لیگ هایی که در آن تیم های پر ستاره هم، حسرت داشتن همچین بازیکنانی شاید هیچوقت با پول و کسب قهرمانی ها پر نخواهد شد.
...:::(( به یاد و احترام دوران طلایی بازیکنان با اصالتی همچون مالدینی ها، دل پیرو ها ، توتی ها ، بوفون ها، زانتی ها و هزاران نام دیگر که همه و همه بزرگ و جاودانه اند )) :::...
