شعری از نظامی ✍
به نام خدا
درود بر شما
از نظامی گنجوی داریم :
"سخن بسیار داری اندکی کن /// یکی را صد مکن ، صد را یکی کن"
این شعر بر وزن مفاعیلن/ مفاعیلن/ فعولن هستش که در هر دو مصراع همین وزن رعایت شده و خبری از اختیارات شاعری و تغییر اوزان شعر نیست
از آرایه های ادبی که در این بیت به کار رفته می توان به تضاد (بین بسیار و اندک / مکن و کن) ، مراعات النظیر یا تناسب (یک و صد) ، واژه آرایی (یک و صد (کن واژه آرایی محسوب نمیشه چون ردیف هستش)) اشاره کرد .
این شعر به خوبی به این نکته اشاره دارد که زبان می تواند دشمن اصلی انسان باشد و باید به قدر نیاز و درست ، سخن گفت و پر حرفی کنش خوبی نیست و به قولی ، زبان سرخ ، سر سبز می دهد بر باد ! و تاکید شاعر بر این هستش که کار درست این می باشد که مطالب خویش را کوتاه کنیم ، زیرا هرچی سخنانمون بیشتر بشه ، اشتباهاتمون هم بیشتر خواهد شد .
