چگونه دورتموند صاحب یک سرمربی کاربلد شد؟
ادین ترزیچ؛ دقیق، تیزبین و مهم‌تر از همه عاشق دورتموند
طرفداری | ادین ترزیچ به خاطر چند دقیقه تاخیر عذرخواهی می‌کند اما این مرد 40 ساله کار مهمی داشت. مسابقه سنتی بین کادر مربیگری بروسیا دورتموند و خبرنگاران در کمپ ماربیای اسپانیا که بیش از 15 دقیقه طول کشید.
ترزیچ چهره آرامی دارد اما فشاری که او قبل از شروع مجدد بوندسلیگا باید با آن دست و پنجه نرم کند، قابل توجه است. بروسیا دورتموند پس از نیم فصل اول ناامید کننده‌اش که اغلب در آن با کلیشه ضعیف‌ترین تیم برتر آلمان بودن مطابقت داشت، اکنون در رتبه ششم جدول بوندسلیگا قرار دارد و برای صدرنشینی در مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا نیز تنها دو امتیاز کم آوردند. هر چند عملکرد خوبی در لیگ قهرمانان داشتند اما در بوندسلیگا به ازای هر تساوی شگفت انگیز 2-2 مقابل بایرن مونیخ، پیروزی آسان 3-0 مقابل بوخوم و در هم کوباندن 5-0 اشتوتگارت، یک شکست دیوانه وار 3-2 مقابل کلن برای آن‌ها وجود دارد. درست مانند فصول گذشته. (مترجم: زمان نگارش این یادداشت پیش از شروع بوندسلیگا در سال 2023 است)
ترزیچ به عنوان سرمربی موقت در سال 2021 در اوج شیوع ویروس کرونا، موفق به فتح دی اف بی پوکال در المپیا اشتادیون خالی از تماشاگر شد. اما از زمانی که برای اولین بار قرارداد خود را با دورتموند امضا کرد، به عنوان دستیار سابق لوسین فاوره نه تنها با چالش یافتن ثباتی مانند دوران یورگن کلوپ که در سال 2012 دو گانه داخلی را به دست آورد و تمام مربیان پس از او در این امر ناموفق بوده‌اند، روبهرو است؛ بلکه باید شور و شوق هواداران را نیز بازگرداند. پس از جدایی یورگن کلوپ، در هفت و نیم سال گذشته مجموعه‌ای از تغییرات مدیریتی و تاکتیکی، همچنین تغییر مداوم ترکیب تیم باعث شد‌ه‌اند که هویت فوتبالی باشگاه تضعیف شده و پیوند با دیوار زرد نیز سست شود. حال نگاه تمام دورتموند به هوادار مادام العمری است که سرمربی شده تا سر و صدا‌ها را بازگرداند.
ترزیچ به خوبی می‌داند که مسئولیت‌هایش تنها به نتایج ختم نمی‌شود. او خود می‌گوید: «ما میخواهیم هر بازی را به یک تجربه تبدیل کنیم. این چیزی است که مردم می‌شناسند. این چیزی است که در سال‌های 2010 تا 2013 وجود داشت. زمانی که زمین از انتظار تاب نمی‌آورد و مردم نمی‌توانستند منتظر بازی بعدی بمانند. این اتفاقات بلافاصله پس از اول جولای 2008 (زمان ورود یورگن کلوپ به دورتموند) رخ ندادند. اما از همان موفق بلافاصله می‌توانستید حس کنید که همه چیز در حال بهتر شدن است. آتش جدیدی روشن شده و استادیوم در حال تبدیل شدن به قلعه‌ای است که شرایط طاقت فرسایی را برای هر حریفی ایجاد می‌کند. ما میخواهیم آن فوتبال قدرتمند و پر شور را تکرار کنیم. وقتی تماشاگران احساس می‌کردند که همه ما آماده‌ایم تا همه چیزمان را در زمین برای برنده شدن فدا کنیم. چیزی که حتی اگر نتیجه هم ندهد، هواداران به سادگی از آن نمی‌گذرند. ممکن است یک یا دو تیم بهتر از ما وجود داشته باشند اما هیچ تیم دیگری نخواهد بود که مانند ما برای آن‌ها از خودش مایه بگذارد»
این تصادفی نیست. از هر کسی که هوادار یکی از تیم‌های کلوپ بوده، انتظار دادن چنین بیانیه‌ای می‌رود. ترزیچ که زمانی یک مهاجم آماتور محجوب بود به عنوان کمک مربی تیم جوانان وارد دورتموند شد و با گرفتن مدرک علوم ورزشی‌اش در سال 2010 به گروه اسکوت (استعدادیابی و آنالیز) نیز اضافه شد.
«این یک زمان پر از شور و اشتیاق برای همه کسانی بود که با باشگاه در ارتباط بودند. هر هوادار و در تمام آلمان، مجذوب آن تیم شده بودند. زمانی که دو قهرمانی به دست آوردیم و به فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2013 رسیدیم، احساس می‌کردیم تمام دنیا ما را دنبال می‌کنند. خوش شانس بودم که یورگن و بازیکنانش را از نزدیک می‌دیدم اما مهم‌تر از آن، من می‌توانستم ژلکو بواش و پیتر کراویتس دو تا بهتر از بهترین کمک مربی‌های جهان را در حال کار کردن، تماشا کنم. من از آن‌ها چیز‌های زیادی یاد گرفتم»
ترزیچ علاوه بر وظایفش در تیم‌های زیر 17، زیر 19 و زیر 23 سال دورتموند، به عنوان یکی از اعضای گروه اسکوت تیم بزرگسال نیز کار می‌کرد. در این مدت او با یک موقعیت سرگرم کننده نیز روبهرو شد. زمانی که خود را به عنوان یک مهماندار جا زد تا بتواند در جلسه تمرینی رئال مادرید که پشت در‌های بسته برگزار می‌شد، شرکت کند. او موفق شد از این طریق متوجه شود که چه کسانی پنالتی زنان آن‌ها هستند. او با کمی دلتنگی در مورد آن دوران می‌گوید: «این شروع سفر من بود» اما تاکید می‌کند که یادآوری دوران گذشته، تنها به خاطر نوستالژی‌اش نیست. «ما یک مزیت بزرگ داریم و آن هم این است که مجبور به اختراع کردن چیز‌های جدید نیستیم. تنها باید آن‌ها را به خاطر بیاوریم»
ترزیچ در 40 کیلومتری شرق دورتموند در مندن بزرگ شد. پسری از مهاجران یوگسلاوی به آلمان که ملقب به گاستر بایتر (کارگران مهمان) بودند. او می‌گوید: «پدرم بوسنیایی و مادرم کروات بود. ما در خانه، یوگسلاویایی صحبت می‌کردیم»
یک روز در اوایل دهه 1990 میلادی، جنگ داخلی او را مجبور کرد اتاق خوابش را خالی کند تا پدر و مادرش اقوامی که از جنگ فرار کرده بودند را پناه دهند. اما همه اقوام او خوش شانس نبودند. عموی او کشته شد و عمو زاده‌هایش نیز اسیر جنگی شدند. خانواده ترزیچ در آن زمان برای افراد آسیب دیده، پول جمع آوری می‌کرد. او درباره چیز‌هایی که از آن دوران به یاد می‌آورد، می‌گوید: «ما برای ساعت‌ها به مخابره‌ها در رادیو گوش می‌دادیم. این تنها راه برای به دست آوردن اخبار بود. من تا حدودی این تجربه را به دست آوردم که جنگ چه بلایی سر آن مردم آورد. از آن پس، ما حتی برای تعطیلات به کشور‌های محل زندگی پدر و مادرم نرفتیم. از آن زمان بود که من در خانه هم شروع به صحبت به زبان آلمانی کردم»
ترزیچ تابعیت دوگانه دارد اما خودش می‌گوید: «ملیت من فوتبال است». او همچنین اعتراف می‌کند یک ذهن آلمانی با علاقه به وقت شناسی و نظم به همراه احساسات و قلبی از بالکان دارد. تماشای بازی کرواسی، آلمان و بوسنی به یک اندازه روی او تاثیر می‌گذارد. او در ادامه می‌گوید: «این‌ها تنها بازی‌هایی هستند که در آن‌ها تعداد بازیکنانی که روی ضربه کرنر دفاع می‌کنند را نمی‌شمارم»
در سال 2012، اسلاون بیلیچ سرمربی وقت تیم ملی کرواسی از کمک و توصیه‌های ادین ترزیچ برای رویارویی با حریف‌شان ایرلند در رقابت‌های یورو 2012 استفاده کرد. ترزیچ خود در این‌باره می‌گوید: «من چند ایده‌ام را برای سیستم بازی به اشتراک گذاشتم. چیز‌هایی مانند پستی که لوکا مودریچ باید در آن بازی می‌کرد. ایرلندی‌ها فضا را برای هافبک شماره 10 به خوبی می‌بستند. بنابراین اگر مودریچ می‌خواست همچنان در جریان بازی حضور داشته باشد، لازم بود تقریباً مانند یک کوارتربک (پستی در فوتبال آمریکایی که بازیکن در آن وظیفه پخش توپ از عقب به جلو را بر عهده دارد) عقب‌تر بیاید» ترزیچ همچنین در توصیه‌هایش به کوتاهی قد مدافعان ایرلندی و عدم تمایل مدافعان کناری‌شان به دفاع کردن، اشاره کرده بود. کرواسی در آن بازی که 3-1 برنده شد، دو تا از گل‌هایش با ضربه سر به ثمر رسیدند. بیلیچ نیز در کنفرانس خبری خود درباره این توصیه‌های ترزیچ صحبت کرد و در همان‌جا از او خواست تا همکاری بیش‌تری با آن‌ها داشته باشد.
زمانی که بیلیچ یک سال بعد پیشنهادی برای هدایت بشیکتاش دریافت کرد، ترزیچ با او به ترکیه رفت. در سال 2015، این زوج همراه با یکدیگر به وست هم رفتند. او در این‌باره می‌گوید: «شما می‌توانید سال‌ها مطالعه کنید و به سخنرانی‌های زیادی گوش دهید اما وقتی مقابل 25 نفر با ملیت‌های مختلف بایستید، اوضاع فرق دارد. شما نمی‌توانید چنین چیزی را یاد بگیرید بلکه باید زندگی‌اش کنید. بسیار سپاسگزارم که توانستم چنین تجربیاتی را در فرهنگ‌های مختلف به دست بیاورم». یافتن راه حل مناسب برای برقراری ارتباط با دیگران، چالش اصلی ترزیچ در این دوران بوده است. «وقتی به آلمانی فکر کنید، به زبان کروات با کادر مربیگری صحبت کنید و با زبان انگلیسی از طریق مترجم ترک با بازیکنان حرف بزنید، چه حد از اطلاعات را می‌توانید به طرف مقابل‌تان انتقال دهید؟ آیا اینکه فقط موضوعات را ذکر کنید، کافی است یا در تخته تاکتیک باید به آن‌ها چیزی نشان دهید یا یک انیمیشن کوچک برای‌شان بسازید؟»
بیلیچ به ترزیچ اجازه می‌داد که چیزی‌های زیادی را امتحان کند تا بفهمد چه چیزی کارآمد است و چه چیزی نه. خودش در این‌باره می‌گوید: «او به من اجازه داد در جلسات تیم صحبت کنم و حتی نویسنده اشباح (کسی که وظیفه‌اش نوشتن متن برای دیگر اشخاص است) دو تا از مصاحبه‌هایش شوم»
هنگام حضور در لیگ برتر، ترزیچ در جلسات بین مربیان و کادرشان پس از بازی‌ها که به صرف یک نوشیدنی برگزار می‌شد، شرکت می‌کرد. «اکثر اوقات در همان حین که مربی ها هنوز مشغول انجام کنفرانس مطبوعاتی خود بودند، ما دستیاران از قبل در اتاق حضور داشتیم. به طور ناگهانی درباره مشکلات رختکن تیم‌هایی مانند منچسترسیتی، منچستریونایتد، چلسی و همچنین تیم‌هایی مانند کریستال پالاس یا وست بروم، چیز‌هایی می‌شنیدیم. شما به آن‌ها گوش می‌دهید و سعی می‌کنید بفهمید چه چیز آن می‌تواند به درد شما بخورد. شما می‌بینید که مربیانی مانند یورگن کلوپ یا ژوزه مورینیو چگونه مقابل دوربین‌ها با مسائل مختلف برخورد می‌کنند. این خیلی برای من مهم بود. شما بعد از یک پیروزی و اینکه می‌دیدید حریف‌تان نزدیک به اخراج است، خوشحال می‌شدید... لحظاتی که هیچ‌گاه فراموش‌شان نخواهید کرد. برخی از آن جلسات باعث ایجاد دوستی‌هایی نیز شدند که هنوز پابرجا هستند»
پس از اخراج بیلیچ از وست هم در سال 2017، ترزیچ به دورتموند بازگشت تا به عنوان دستیار لوسین فاوره مشغول به کار شود و زمانی که سرمربی سوئیسی در دسامبر 2020 اخراج شد، مسئولیت هدایت تیم را بر عهده گرفت. پس از آن، برای یک سال به عنوان مدیر فنی در کادر مدیریتی که روشی برای جلوگیری از علاقه دیگر باشگاه‌ها بود، مشغول به کار شد. جذابیت و تسلط او بر انگلیسی، علاقه باشگاه‌های زیادی را به خود جلب کرده بود، از جمله یک تیم آبی پوش در انگلیس. اما ترزیچ در وستفالن ماند و در ابتدای این فصل نیز جایگزین مارکو روزه شد.
ترزیچ بلافاصله پس از اتمام بازی‌ها با تیمش صحبت نمی‌کند. خود در این‌باره می‌گوید که بیش از حد احساساتی است و بلافاصله پس از پایان مسابقه فکر می‌کند یا خیلی بهتر یا خیلی بدتر از آنچه که بودند، هستند. او نیاز به گذراندن یک شب دارد که ابتدا بخوابد. قبل از بازی‌ها نیز، زمانی که تصمیم‌ها گرفته شده و تمامی سناریو‌ها در نظر گرفته شده است، او در بهترین حالت خود قرار دارد. سناریو‌هایی از این قبیل که چه اتفاقی می‌افتد اگر یک اخراجی بدهیم؟ اگر حریف سیستم بازی خود را تغییر دهد، چطور؟ ترزیچ از قبل به این موارد فکر می‌کند. اما مشکل این است که قبل از بازی، فکر کردن را متوقف می‌کند. لااقل از عصر قبل از بازی بعدی، این‌کار را می‌کند. «من مانند موبایلم هستم. باید به پریز وصل شم و شارژ بشم. در غیر این صورت، باتری‌ام تمام می‌شود»
یکی دیگر از چیز‌هایی که ترزیچ باید بیاموزد، جدای از برآورده کردن انتظارات بالایی که از زمان یورگن کلوپ شکل گرفته‌اند، پرداختن به تاثیرات استراتژی نقل و انتقالاتی روی ساختار باشگاه است. بروسیا دورتموند به راحتی دومین باشگاه برتر آلمان از نظر گردش مالی و محبوبیت به حساب می‌آید اما نمی‌توانند از نظر حقوقی که به بازیکنان‌شان می‌دهند با بایرن مونیخ یا دیگر باشگاه‌های بزرگ اروپایی رقابت کنند. بنابراین آن‌ها مجبورند روی بازیکنانی که سطح پایین‌تری دارند یا جوانانی با پتانسیل بالا مانند ارلینگ هالند، جیدون سانچو و جود بلینگام تمرکز کنند. کسانی که بخش زیادی از حرفه خود را در جای دیگری می‌گذرانند. اما آیا ترزیچ به عنوان کسی که قبلاً روی سکو‌ها دورتموند را تشویق می‌کرده، می‌تواند درک کند تشویق بازیکنانی که بروسیا دورتموند را به عنوان یک پله برای خود می‌بینند، برای هواداران چقدر سخت است؟
ترزیچ در این‌باره می‌گوید: «تا حدی متوجه آن شده‌ام اما اگر هواداران‌مان بفهمند که در زمین، پیراهن و استادیوم‌مان به ارزش‌هایشان پایبندیم، مشکلی با آن ندارند. البته عاشق کسانی که تصمیم می‌گیرند برای همیشه با ما بمانند هستم اما باید درک کنیم وقتی کسی را در 16 یا 17 سالگی به اینجا می‌آوریم، یک باشگاه دیگر سعی می‌کند 3 یا 4 سال بعد او را به خدمت بگیرد»
ترزیچ همچنین می‌گوید مهم است جنبه‌های مثبتی که دورتموند را به عنوان یکی از مطلوب‌ترین مقاصد برای اعجوبه‌های جوان نشان می‌دهد، حفظ کنیم. «ما جود را داریم، جیمی باینو گیتنس را داریم، ما جیدون را داشتیم. آیا 10 یا 15 سال پیش می‌توانستید تصور کنید استعدادهای برتر انگلیسی در اینجا بازی کنند؟ کار آسانی برای متقاعد کردن این بازیکنان که به ما در این سفر ملحق شوند داریم زیرا دیده‌اند که این برای بقیه جواب داده است. این چیزی نیست که همین‌طوری به ما اهدا شده باشد. همچنین جز آژاکس و شاید دو باشگاه پرتغالی، ما از معدود باشگاه‌های حاضر در لیگ قهرمانان اروپا هستیم که بازیکنان زیر 21 سال از ارکان مهم ترکیب‌مان هستند. این یک موقعیت منحصر به فرد است».
وضعیت اقتصادی دورتموند دستخوش تغییرات نخواهد شد مگر آنکه سرمایه گذاران خارجی به سمت این باشگاه بیایند، اتفاقی که ممکن است هیچ‌گاه رخ ندهد. اما ترزیچ اصرار دارد این پیشرفت تدریجی، می‌تواند نتیجه بدهد. «من معقتدم باید روی حفظ این بچه‌ها برای یک فصل بیش‌تر کار کنیم. در اولین فصلم (به عنوان سرمربی موقت) می‌توانستم از جیدون، جود و ارلینگ در ترکیب استفاده کنم اما این تنها سالی بود که هر سه آن‌ها با هم در اینجا بودند. همچنین به دلیل شیوع ویروس کرونا و استادیوم‌های خالی از تماشاگر، ملاحظات مالی نیز وجود داشت. اما اگر بتوانیم به نقطه‌ای برسیم که چنین مثلثی را برای دو یا سه سال در باشگاه نگه داریم، شاید بتوانیم این چرخه را بشکنیم و آن را پشت سر بگذاریم. شاید در مرحله یک چهارم نهایی مقابل منچسترسیتی حذف نشویم و به نیمه نهایی برسیم، سپس امکان دارد این فکر در ذهن بازیکنان بیافتد که برای رسیدن به آنچه می‌خواهند، لازم نیست اینجا را ترک کنند»
«ما هم خواسته‌ای مانند بازیکنان داریم و آن هم رسیدن به حداکثر موفقیت است. در حال حاضر ما از معدود باشگاه‌هایی هستیم که می‌تواند دو راه پیش روی بازیکنانش بگذارد. شما می‌توانید مانند ارلینگ یا جیدون باشد که به دنبال برداشتن قدم بعدی در حرفه‌شان بودند یا مانند مارکو رویس و لوکاس پیشچک باشید که حرفه‌شان را بر پایه و اساس دورتموند بنا کردند»
عجیب است رویارویی با چلسی و اولین دیدار این دو تیم در یک بازی رسمی، نتیجه‌اش نشان دهنده کارنامه ترزیچ در این فصل نیست. همه چیز بستگی به عملکرد او در بوندسلیگا دارد. حضور در بین چهار تیم برتر، بسیار ضروری است. عدم کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا به وضعیت مالی دورتموند، ضربه سختی وارد خواهد کرد. اما نتایج خوب در این فصل لیگ قهرمانان اروپا، باعث ایجاد خوش‌بینی زیادی در مورد گذر از مرحله یک هشتم نهایی شده است. برای ترزیچ، این یک دیدار احساسی با گراهام پاتر خواهد بود. این دو با یکدیگر در یک دوره مربیگری برای گرفتن مدرک فوق لیسانس‌شان در سال 2018 که توسط اتحادیه فوتبال انگلیس برگزار می‌شد، حضور داشتند. ترزیچ در این‌باره می‌گوید: «من گراهام را به خوبی می‌شناسم و واقعاً او را دوست دارم. برای موفقیتش در هر مسابقه دعا می‌کنم البته به جز در دو بازی که مقابل ما قرار گرفته‌اند».
جیمی کرگر زمانی گفته بود که لیورپول برای نفع خود، بیش از حد تاکتیکی شده است. آیا می‌توان چنین چیزی را برای دورتموند هم گفت؟ وقتی که دیگر تیم‌های بوندسلیگا گگن پرسینگ را به عنوان علامت تجاری خود کپی کردند یا آنقدر در بازی‌ها عقب نشستند که از انتقال‌های سریع توپ جلوگیری کنند، بروسیا دورتموند به این موضوع با توماس توخل و لوسین فاوره که با کمک آن‌ها سبک پیچیده‌تری از مالکیت توپ را به نمایش گذاشت و همچنین امضای قرارداد با برخی بازیکنان مناسب این سبک، واکنش نشان داد. سیاست نقل و انتقالاتی آن‌ها، بازیکنان جوان و خارجی مانند جیووانی رینا آمریکایی را هدف قرار داد که خلاقیت تیم را افزایش می‌دهند. ترزیچ و مارکو روزه سعی کردند شدت و سرعت تیم را بالاتر ببرند اما جای تعجب دارد که آیا تیم فعلی، دارای چنین توانایی هست؟
ترزیچ می‌گوید این برداشت ساده انگارانه‌ای است که خواسته‌های مختلف یک تیم تهاجمی را نادیده می‌گیرد. «ما هیچکس را به این خاطر که بازیکن خوبی است از باشگاه جدا نمی‌کنیم. اما چیزی که نباید اتفاق بیافتد این است که بازیکنان مشابه زیادی در پست‌های یکسان داشته باشیم. به عنوان مربی، من یک تیم متنوع و انعطاف پذیر را دوست دارم. نه تنها از نظر تاکتیکی، بلکه از نظر ویژگی‌های بازیکنان نیز همین طور است. شما باید بتوانید در یک بازی، آماده هر چیزی باشید. گاهی اوقات حضور بازیکنی که پا به توپ خوبی دارد و می‌تواند به راحتی در فضاهای تنگ حرکت کند، اهمیت بیش‌تری دارد. اما گاهی اوقات به بازیکنانی نیاز دارید که دید خوبی در زمین داشته باشند و بتوانند فوراً عمق دفاع حریف را ببیند. نه برای اینکه توپ را صرفاً به بازیکنی بدهند که آماده دویدن است، بلکه توپ را به بازیکنی برسانند که آماده استفاده از آن باشد. ترجیح من داشتن تنوع در هر پست است تا برای هر مشکل یک راه حل داشته باشیم».
ترزیچ همچنین در ادامه می‌گوید که فوتبال اغلب با عباراتی بسیار پیچیده توصیف می‌شود. برای او تنها سه راه برای بازی با مالکیت توپ وجود دارد. «ما می‌توانیم پشت سر آن‌ها قرار بگیریم، می‌توانیم از میانه زمین بازی کنیم یا می‌توانیم در جناحین حرکت کنیم. این می‌تواند یک دنباله نیز باشد. اولین هدف ما این است که در سریع‌ترین زمان ممکن در پشت سر آن‌ها قرار بگیریم و اگر موفق نشدیم، سعی می‌کنیم از روبهرو کارمان را انجام دهیم و اگر باز هم موفق نشدیم، از کناره‌ها به کارمان ادامه می‌دهیم. بازی در عمق به حریف آسیب می‌زند اما حمله از سمت جناحین، آن‌ها را خسته می‌کند. اگر بتوانیم از این طریق کارمان را انجام دهیم، فضا برای بازی از میانه زمین نیز ایجاد می‌شود و سپس می‌توانیم به پشت سرشان برسیم. برای تمامی این مراحل به بازیکنانی با ویژگی‌های مناسب نیاز داریم».
هنگامی که صحبت از ثبات و ذهنیت می‌شود، ترزیچ کمی خجالت می‌کشد. دو کلمه‌ای که هر زمان دورتموند در افت بر سر می‌برد، مطرح می‌شوند. اما او به عنوان فردی که نمی‌تواند تنبلی و افرادی که پتانسیل‌هایشان را برآورده نمی‌کنند را تحمل کند، قبول دارد که تیمش باید سریع‌تر شود. «ما باید بسیاری از چیزها و رفتار‌ها را تغییر دهیم. من و کادرم برای این آماده هستیم. ما تلاش می‌کنیم و به این کار ادامه خواهیم داد».
محافظت ترزیچ از تیم مقابل انتقاد‌های خورنده در مورد عدم انعطاف پذیری‌شان نیز بخشی از این پروژه بازسازی است. «ما می‌دانیم در برخی بازی‌ها عملکرد ضعیفی داشتیم اما نباید لحظات خوبی را که قبلاً داشته‌ایم، فراموش کنیم. مقابله با شکست‌ها؛ این کار من است زیرا هیچکس دیگری نیست که چنین کاری را انجام دهد».
این یک پایان طبیعی برای چنین مکالمه جذابی بود. ترزیچ از روی میزش بلند شد و خداحافظی می‌کند. اما یک ثانیه صبر کنید، یک سوال مهم در این بین وجود دارد که پاسخ آن داده نشده است. بازی مقابل خبرنگاران چطور پیش رفت؟ (اشاره به کنفرانس خبری ترزیچ)
«4-0 به نفع ما»، او با لبخند بزرگی به ما نگاه می‌کند، گویی که هر نبردی و هر نوع پیروزی کوچکی برای هدایت دورتموند به سمت آینده‌ای درخشان‌تر، اهمیت دارد.
عنوان یادداشت: Edin" target="_blank" rel="noopener noreferrer">https://theathletic.com/4106245/2023/01/20/edin-terzic-dortmund-head-coach/">Edin Terzic, the lifelong Dortmund fan turned head coach trying to bring back the noise
سایت: " target="_blank" rel="noopener noreferrer">https://theathletic.com/3378838/2022/06/28/sebastien-haller-borussia-dortmund/">: The Athletic
نویسنده: رافائل هونگشتاین
