مرضِ خودشیفتگی؛ چگونه آقای پرزیدنت آنیلی سرانجام اسباب بازی اش را نابود کرد؟

اختصاصی طرفداری - مسئله اوله گونار سولسشر - منچستریونایتد و همچنین آندره آ آنیلی - یوونتوس، دو مسئله ای بوده که من همواره طی چهار سال گذشته به طور مفصل در رسانه طرفداری به آن پرداخته ام و موکدا در یادداشت های متعدد خود به این مسئله اشاره داشتم که سرنوشت هر دو مسئله، چیزی جز تباهیِ مطلق نخواهد بود.

علی رغم اینکه یادداشت های هر دو مسئله در زمان خود بر خلاف جریان آب بود، اما در نهایت در مسئله سولسشر - منچستریونایتد، بار دیگر مشخص شد که حقیقت همیشه در جهت جریان آب حرکت نمی کند. حالا دومین مسئله نیز برای هواداران ایرانی فوتبال و علی الخصوص یوونتوس، روشن و شفاف شده. " target="_blank" rel="noopener noreferrer">https://www.tarafdari.com/node/1300368">اینجا نزدیک به چهار سال قبل، پیش بینی چنین روزی را کرده بودم، جایی که رگه های اولیه غرور، خودشیفتگی و در یک کلام، دیکتاتوریِِ آندره آ آنیلی، به عنوان نفر اول باشگاه یوونتوس، خودنمایی کرد. از آن یادداشت به بعد، پرزیدنت سابق، هر آنچه در یوونتوس انجام داده همچون یک دیکتاتور و یک انسان دارای بیماریِ خودشیفتگی بوده. از آن یادداشت به بعد، آندره آ آنیلی، حتی یک تصمیم درست نیز برای یوونتوس اتخاذ نکرده و تصمیماتش در حوزه های مختلف غلط اندر غلط بوده.

لجبازی بچه گانه و کودکانه آنیلی با زوجِ انقلابی آنتونیو کونته - جوزپه ماروتا، اولین خشت کجی بود که یوونتوس را تا ثریای امروز، کج نشاند! مسئله واهی، کلاه بردارانه و خیالی «تغییر روش فوتبال» که نزدیک به سه سال هواداران یوونتوس خام آن شده بودند، چیزی جز بهانه برای سرپوش گذاشتن روی دیکتاتوریِ آقای آنیلی نبود. فردی که تصور می کرد، موفقیت های یوونتوس را یک نفره بنا کرده و بدون ستون های اصلی این موفقیت نیز می تواند تک نفره، همه چیز را همچون گذشته اداره کند. روی کار آوردن مربیانی همچون مائوریتزیو ساری و آندره آ پیرلو، بازگشت خنده دار و مضحک دوباره به مکس الگری، همه و همه محصول تصمیم گیری های یک جانبه و بیمار گونه فردی بود که حالا دیگر اسباب بازی اش را به طور کامل نابود کرده.

https://ts13.tarafdari.com/contents/user642728/news/getpaidstock.com-635b8c287c5f2.jpg" width="1024" />

آندره آ آنیلی حالا اما مشخص شده که دیکتاتوری اش، از این تصمیمات نیز فراتر بوده. او نه تنها کیفیت فنی و فوتبالی یوونتوس را نابود کرد، که حالا کل باشگاه را به ورطه سقوط کشانده. دست کاری در نقل و انتقالات، حساب های باشگاه و حتی دستمزدهای بازیکنان در جهت کاذب نشان دادن درآمد های باشگاه در دوران همه گیری، آخرین میخ بر تابوت ریاست او در باشگاه یوونتوس بود. جایی که آقای پرزیدنت مجبور شد در اوج جام جهانی فوتبال، مثل یک ترسو و بزدل، استعفا کند، از بار مسئولیت شانه خالی کند و حالا یوونتوس با 15 امتیاز منفی و 15 امتیاز منفی در راه، فصلی دیوانه وار را ادامه دهد.

اینکه جریمه یوونتوس بیش از اندازه بوده و یا اینکه دیگر باشگاه ها در ایتالیا و سایر نقاط اروپا چنین تخلفات مالی را در دوران همه گیری داشته اند، مسائلی است که می تواند درست باشد و جای بررسی تخصصی دارد اما تفاوتی در اصل قضیه ایجاد نمی کند. این آندره آ آنیلی و حکومت دیکتاتور گونه اش بوده که در نهایت باعث شده یوونتوس در معرض چنین تخلف و چنین جریمه ای قرار گیرد. حتی اگر جریمه یوونتوس در کمیته ملی المپیک ایتالیا بخشیده شود نیز باز هم تفاوتی در وضعیت ایجاد نمی شود. مسئولیت تمام و کمال، متوجه یک فرد است. فردی که بیش از چهار سال است یوونتوس را با اسباب بازی شخصی اش اشتباه گرفته و چنین باشگاه با عظمتی را محل تصمیمات شخصی، کینه های شخصی و مرضِ خودشیفتگی اش کرده.

https://ts13.tarafdari.com/contents/user35197/news/photo_2023-01-21_13-31-08.jpg" width="1020" />

شنبه گذشته، هواداران یوونتوس بار دیگر یک شب بی پناه را پشت سر گذاشتند. شبی که یادآور شب های تلخ 2006 و اتفاقات پس از آن بود. آندره آ آنیلی در شروع کار با خرد جمعی، تصمیمات فنی و به دور از کینه ها و عقده های شخصی، موفق شد دوران تاریخی و موفقیت آمیزی را در کنار دیگر افراد تاثیرگذار به هواداران یوونتوس هدیه دهد. با این حال هر فردی با هر پست و منصبی مادامی که از دایره عقل و منطق خارج شود و به غرور کاذب، خودشیفتگی و خودرأيى روی بیاورد، فارغ از گذشته اش، در نهایت، محکوم به نابودی خواهد بود. هواداران یوونتوس البته پیش از این نشان داده اند که استاد پشت سر گذاشتن شب های بی پناه هستند و فرهنگِ یوونتوس نیز همواره نشان داده می تواند بر تمام این سختی ها غالب شود. این بار اما جان الکان و بقيه، احتمالا فهمیده اند که باید با دقت بیشتری به افراد منصوبشان به عنوان پرزیدنت باشگاه یوونتوس نگاه کنند چرا که چنین باشگاهی، جای این دیکتاتور بازی ها و مسخره بازی ها نیست.