اختلال روانی OCD : از ترامپ و دیوید بکهام تا رپر مشهور

1.  انبار کردن افراطی وسایل ناکارامد

2.  تکرار شمارش اشیا از ترس اشتباه

3. دنبال تایید دیگران بودن

4. تکرار بی صدای یک جمله یا بیت

5. برسی مکرر ( مانند خاموش بودن لامپ)

6. چک کردن فراوان صفحات تکراری

7.  اجتناب از عوامل نگران کننده ( سالن امتحان )

8. چیدن اشیا به روش های خاص و متقارن

اختلال وسواس فکری عملی یک بیماری نستا شایع است. حدود 2.3 درصد افراد به آن مبتلا میشوند. احتمال ابتلا در مردان و زنان به آن برابر است. سن ابتلا در زنان نسبت به مردان بالا تر است. تفاوتی در ابتلا بین نژاد های مختلف وجود ندارد در عین حال زمینه ژنتیکی نیز دارد. اگر پدر و مادر مبتلا باشند احتمال ابتلای فرزند وجود دارد و احتمال تطابق در دوقلو های همسان بالاتر است. در مشاغل مختلف نیز مشاهده میشود.

این اختلال به طرز قابل توجهی روی زندگی بیمار و اطرافیان او اثر می­‌گذارد. هر چند وسواس درمان قطعی ندارد اما اختلال وسواس جبری (OCD) قابل درمان است. درمان توصیه شده بستگی به تأثیر آن بر زندگی شما دارد.

دو درمان اصلی عبارتند از:

درمان روان‌شناختی – معمولاً نوعی درمان است که به شما کمک می‌کند با ترس‌ها و افکار وسواس‌آمیز خود روبرو شوید، بدون اینکه آنها را با اجبار درست کنید.

دارو - معمولاً نوعی داروی ضد افسردگی است که می تواند با تغییر تعادل مواد شیمیایی در مغز شما کمک کند

معمولاً برای OCD نسبتاً خفیف یک دوره درمانی کوتاه توصیه می شود. اگر مبتلا به OCD شدیدتر هستید، ممکن است به دوره طولانی‌تری از درمان و/یا دارو نیاز داشته باشید.

این درمان‌ها می‌توانند بسیار مؤثر باشند، اما مهم است که بدانید ممکن است چندین ماه طول بکشد تا متوجه فواید آن شوید.

درمان OCD معمولا یک نوع  درمان شناختی رفتاری (CBT) با مواجهه و پیشگیری از پاسخ (ERP) است.

این شامل:

1. با درمانگر خود کار کنید تا مشکلات خود را به بخش های جداگانه تقسیم کنید، مانند افکار، احساسات فیزیکی و اعمال.

2. تشویق شما به رویارویی با ترس ها و داشتن افکار وسواسی بدون خنثی کردن آنها با رفتارهای اجباری. ابتدا با موقعیت هایی شروع می کنید که کمترین اضطراب را ایجاد می کنند، قبل از اینکه به سمت افکار دشوارتر بروید

درمان دشوار است و ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما بسیاری از مردم متوجه می شوند که وقتی با وسواس های خود روبرو می شوند، در نهایت اضطراب بهبود می یابد یا از بین می رود.

افراد مبتلا به OCD نسبتاً خفیف معمولاً به حدود 10 ساعت درمان با درمانگر نیاز دارند که بین جلسات تمرین در خانه انجام شود. اگر OCD شدیدتر دارید، ممکن است به یک دوره درمانی طولانی تری نیاز داشته باشید.

اگر درمان روانشناختی به درمان  OCD شماا کمک نکند، یا اگر OCD شما نسبتاً شدید باشد، ممکن است به دارو نیاز داشته باشید.

داروهای اصلی تجویز شده نوعی ضد افسردگی به نام  مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) هستند. SSRI می تواند با افزایش سطح یک ماده شیمیایی به نام سروتونین در مغز به بهبود علائم OCD کمک کند.

ممکن است لازم باشد 12 هفته قبل از اینکه متوجه فوایدی شوید، SSRI مصرف کنید.

اکثر افراد حداقل به مدت یک سال نیاز به درمان دارند. اگر پس از این مدت علائم دردسرساز کمی داشتید یا هیچ علائمی نداشتید، ممکن است بتوانید آن را متوقف کنید، اگرچه برخی از افراد نیاز به مصرف SSRI برای چندین سال دارند.

بدون مشورت با پزشک خود، مصرف SSRI را قطع نکنید زیرا قطع ناگهانی آن می تواند عوارض جانبی ناخوشایندی ایجاد کند. درمان به تدریج متوقف خواهد شد تا احتمال بروز عوارض جانبی کاهش یابد. در صورت بازگشت علائم ممکن است نیاز باشد دوز شما دوباره افزایش یابد

1. احساس آشفتگی، لرزش یا اضطراب

2. احساس یا بیمار بودن

3. اسهال یا یبوست

4. سرگیجه

5. مشکلات خواب  (بی خوابی)

6. سردرد

7. میل جنسی کم

بسیاری از افراد مبتلا به OCD گروه های حمایتی را مفید می دانند، زیرا می توانند:

1. اطمينان خاطر و توصيه هاي مقابله اي را ارائه كنند

2. کاهش احساس انزوا داشته باشند

3. فرصتی برای معاشرت با دیگران داشته باشند

4. ارائه اطلاعات و مشاوره برای اعضای خانواده و دوستان