یکی از بهترین بازی های 10 سال گذشته پرسپولیس: لیگ هفدهم - دور رفت - ورزشگاه آزادی) پرسپولیس 4 ذوب آهن 0
یکی از بازی های مهم پرسپولیس در راه قهرمانی لیگ)
سرمربی ذوب قلعه نویی بود و تیم خفنی بسته بود با بازیکنایی مثل مظاهری، نژادمهدی، گولسیانی، اسماعیلی فر، مهدی پور، حدادی فر، پهلوان، محمدرضا حسینی، تبریزی، کیروش استنلی، ربیع عطایا و ...
اون تیم ذوب به شدت قوی و یکی از رقبای اصلی پرسپولیس برای قهرمانی بود. ذوب آهن آخر فصل بالاتر از استقلال کهکشانی شفر رتبه دوم لیگ رو بدست اورد و تو آسیا هم از گروهش صعود کرد و تو مرحله یک هشتم با ناداوری محض (عدم اخراج تیام در دقیقه اول بازی بخاطر تکل خشن) جلوی استقلال حذف شد.
اون موقع قلعه نویی هنوز به وضع الانش دچار نشده بود و همچنان مربی محسوب میشد که تیماش برای قهرمانی و کسب رتبه های بالا میجنگیدن.
_
پرسپولیس لیگ هفدهم نسبت به سال قبلش ضعیفتر شده بود و دو ستاره اصلی تیم(طارمی و رضاییان) رو نداشت و نوراللهی و عالیشاه هم بخاطر سربازی به تراکتور رفته بودن. شکست سنگین جلو الهلال، تغییر سیستم از 2-4-4 لوزی به خطی که برای تیم برانکو جدید بود، تغییرات مدیریتی و اعلام خبر محرومیت از دو پنجره نقل و انتقالاتی روی روحیه بازیکنا تاثیر منفی گذاشته بود. اما برانکو بدون توجه به مشکلات باشگاه روی کارش تمرکز کرد و آخر فصل تیمش رو با اختلاف زیاد به قهرمانی لیگ رسوند.
_
تو این بازی ربیع خواه و کمال هافبک دفاعی، انصاری دفاع چپ و ماهینی دفاع راست بودن; بازیکنایی که هیچکدوم خلاقیت و توان هجومی بالایی نداشتند. بعد از تغییر سیستم از لوزی به خطی، مسلمان توی پست غیرتخصصی بازی میکرد که باعث افت کیفیتش شده بود.
آدام همتی که الان هیچ خبری ازش نیست یکی از تعویضی های برانکو در این بازی بود!
تو همین بازی داور یه پنالتی مسخره برای ذوب گرفت که نمادی از ناداوری هایی بود که اون فصل علیه پرسپولیس وجود داشت.
با وجود همه این نقص ها و مشکلات، ببینید پرسپولیس برانکو تو این بازی چقدر موقعیت ایجاد کرد! چه بازی چشم نوازی از تیم ارایه شد.
به نحوه ایجاد موقعیت ها هم دقت کنید: به جز گل دوم که حاصل یک کرنر بود، تمامی گل ها روی حرکات ترکیبی و تیمی زده شد.
بازی به حدی یه طرفه بود که قلعه نویی که معمولا بعد از شکست هاش بهانه می آورد، بعد از این بازی به قدرت پرسپولیس اعتراف کرد و قبول کرد که تیمش حرفی برای گفتن نداشته.
_
پی نوشت: اگر در یکی دو سال گذشته از طرف هواداران خودی به گل محمدی انتقادی شده، بخاطر اینه که هواداران پرسپولیس این نمایش هارو در سالهای گذشته دیدن! تیمی که با وجود از دست دادن مهره هاش و تضعیف سالانه، همچین کیفیتی رو ارایه میکرد و مربی وقت تیم به خودش و بازیکنا اجازه غرزدن و بهانه اوردن رو نمیداد. تمام تیم روی موفقیت تمرکز داشتند و نتیجه اش قهرمانی های مقتدرانه و نمایش های ماندگار شد.