دکتر زادمهر در گفتگو با طرفداری: پزشک که نه، فقط یک توپ جمع کن سر تمرینات می آمد!
دکتر زادمهر، مرد دوست داشتنی و دندانپزشک حاذق فوتبال ایران که مدتی است در آمریکا به سر می برد، روز چهارشنبه برای شرکت در مراسم جشن فارغ التحصیلی دخترش عازم سفر به شهر فیلادلفیا است و در همین راستا با او تماس گرفتیم تا ضمن تبریک روز پزشک، گفتگویی نیز با او انجام دهیم.
به گزارش طرفداری، تبریک ما به دکتر، با صحبت های جالبی از او همراه بود که توجه شما را به خواندن آن ها جلب می کنم:
دکتر عزیز سلام، امیدواریم حالتان خوب باشد. روز پزشک را به شما تبریک می گوییم.
تشکر می کنم، شما لطف دارید. من روزهایی را به یاد می آورم که بحث پزشکی در فوتبال ایران از دیرباز محدود بود و خوشحالم که این روزها علم پزشکی همراه فوتبال و سایر ورزش ها شده و ورزشکار ها با امید و اعتماد بیشتری فعالیت های ورزشی خود را انجام می دهند.
مگر در گذشته چطور بود؟
از دوران اولیه حضورم در پرسپولیس بگویم. پرسپولیس که یکی از 2 تیم معتبر و پیشرفته فوتبال در دهه پنجاه بود، در تمرینات خود اصلا پزشک نداشت و در تمرینات ما تنها یک محمد نامی بود که توپ جمع کن تیم محسوب می شد و کادر لجستیکی تیم در حین تمرین به حضور همین محمد توپ جمع کن محدود می شد.
یعنی واقعا پزشکی با تیم نداشتید؟
در تمرینات که خیر اما در بازیها، یک آقایی بود به نام دکتر خالصی که پایین تر از بولینگ یک داروخانه داشت و به فوتبال علاقه مند بود. او در سفرها و بازیهای تیم همراه ما بود و کیف پزشکی او محدود به چند مسکن، بی حس کننده، باند، قرص و چسب می شد. همین را هم که ما داشتیم خیلی ها نداشتند و خیلی اوقات پزشک ما به کمک بازیکنان مصدوم تیم های دیگر هم می رفت.
تیم ملی فوتبال چطور؟
نه تیم ملی به خصوص در بازیهای رسمی پزشک داشت و از اولین های این عرصه می توان به مرحوم دکتر تقی زرکش اشاره کرد که با علاقه مندی همواره در خدمت تیم ملی فوتبال کشورمان بود.
شما هم ظاهرا جزو اولین کسانی هستید که دوره طب ورزشی را گذرانده اید؟
بله من 35 سال قبل این دوره را گذرانده ام، آن هم زمانی که طب ورزشی اصلا در ایران شاخه مجزا و منحصر به فردی نبود و کماکان تا همین 25 سال قبل هم علم پزشکی در فوتبال جای خود را باز نکرده بود و برخی از مصدومیت های منجر به معلولیت در فوتبال ایران مثل مصدومیت محمد پارسای عزیز در شرایطی اتفاق افتاد که اصلا پزشکی در ورزشگاه حضور نداشت.
فارغ التحصیلی دخترتان را هم تبریک می گویم.
بله ممنونم دخترم بعد از پایان تحصیلات دندانپزشکی در دانشگاهی در شهر فیلادلفیا، حالا تخصص ارتودنسی را هم در این دانشگاه گرفته و ما عازم شهر فیلادلفیا هستیم تا در مراسم فارغ التحصیلی دخترم شرکت کنیم.
تا کی در این کشور می مانید؟
کمی کار دارم، البته خیلی دوست دارم زودتر برگردم اما باید کارهایم را انجام دهم و بعد به کشورم برگردم.
