بهزاد داداش زاده در طرفداری: 10 روز از خدمتم مانده بود مرا به یک تیم دادند؛ یزدانی آن سیاوش قدیم نمی شود!

بهزاد داداش زاده، سرمربی داماش رشت و بازیکن اسبق پرسپولیس و استقلال در برنامه ملاقات با چهره ها میهمان رسانه طرفداری بود. برنامه ملاقات با چهره ها با بهزاد داداش زاده طی روزهای آتی تقدیم شما مخاطبان طرفداری می شود اما پیش از آن تماشاگر بخشی کوتاه از گفتگوی سامان خدائی با بهزاد داداش زاده باشید.

در این بخش بهزاد داداش زاده از خدمت سربازی برای بازیکنان فوتبال می گوید. او داستان خودش که چطور 10 روز باقیمانده از خدمت سرنوشت زندگی ورزشی اش را تغییر داد گفت و عقیده دارد نباید فرقی میان مردم عادی و فوتبالیست های مطرح باشد. این بخش از گفتگو را می بینید و می خوانید:

سلام و درود می گویم به مخاطبان رسانه طرفداری. در برنامه ملاقات با چهره ها، بهزاد داداش زاده میهمان رسانه طرفداری بود که این مصاحبه را به صورت مفصل طی روزهای آتی خواهید دید اما قبل از اینکه مصاحبه تقدیم شما شود می خواهیم در مورد یکی از موضوعات روز فوتبال ایران صحبت کنیم. بحثی که داغ شده و مدام می شنویم بحث سربازی بازیکنان است. سیاوش یزدانی و مرادمند که اسم شان را می شنویم و بازیکنان دیگری هم بوده اند مثل احمد زنده روح، علیرضا جهانبخش، سردار آزمون و حتی علیرضا بیرانوند. این اسامی مطرح می شود هر از چندگاهی و خبر هم آمده که سیاوش یزدانی برای معافیت کفالت اقدام کرده است. می خواهیم نظر شما را بپرسیم، به عنوان یکی از پیشکسوتانی که این قضیه سربازی کاملا مسیر ورزش تان را عوض کرد.

من هم سلام عرض می کنم به شما و همکارانتان، برنامه خوب رسانه طرفداری که همیشه صادق بوده و اتفاقات خوب را برای علاقه مندان فوتبال رقم زده، این خیلی جای شکر است و عوامل و مسئولان شما انصافا دنبال حق هستند و برای شان رنگ ها فرقی ندارد و خوشبختانه یا متاسفانه طرفداران ما احساسی هستند و هر بحثی که بخواهید در موردش صحبت کنید جوری خرده می گیرند. من بهزاد دادش زاده، بازیکن تیم ملی بودم، 51 سالم شده و یک ماه دیگر 51 سالم تمام می شود. هم پرسپولیس بازی کرده ام هم استقلال، الان در مورد استقلال صحبت کنم پرسپولیسی ها می آیند به پیج من که چرا در مورد استقلال صحبت کردید و برعکس. اما الان باید واقعیت را گفت، الان دیگر زمان ما نیست و نسل عوض شده.

من بهزاد داداش زاده سال 72 سرباز شدم و پیشنهاد خوبی هم داشتم از کویت شخصا رفتم حوزه نظام وظیفه و خیلی کانال زدم حتی از طریق خود علی آقا پروین که بروم یک فصل کویت بازی کنم. خب فوتبالیست عمرش خیلی کوتاه است و الانش هم فوتبالیست هیچ ضمانتی ندارد و ما بیمه نیستیم چه فوتبالیست چه مربیان.، حتی حاضر بودم سند خانه پدرم را گرو بگذارم و بروم و برگردم، باید سربازی را انجام دهیم و چیز مقدسی است که همه باید احترام بگذاریم. فرقی نمی کند چه بهزاد داداش زاده باشد چه نباشد، آدم عادی هم می رود سربازی اش را انجام می دهد، قانون برای همه است. کشور ما کشور خوبی است اما امروز هم در فضای مجازی خواندم. اول جا دارد به ملوان تبریک بگویم که به لیگ برتر آمد و از مازیار زارع ممنونم که سیاوش را قربانی نکرد، سیاوش را تحویل پادگان داد تا خودش تکلیفش را مشخص کند چون دیگر دلش نبود و به سیاوش هم می گویم پسر تو خیلی دلت بخواهد بیایی و در لیگ برتر با ملوان بازی کنی. ملوان چیزی کمتر از استقلال و پرسپولیس ندارد و قدمت تاریخی دارد. دلت نیست یا دوست نداری دیگر نمی توانی سربازی نروی، قانون برای همه است. حالا اینکه کفالت گرفته را در جریانش نیستم و ما هم شنیدیم ارتباطاتی دارد و کسانی هستند که می خواهند کمکش کنند تا این اتفاق بیافتد. ما هم خوشحالیم و آرزو نداریم بازیکن به فنا برود، اگر مازیار یا ملوان می خواستند می توانستند اذیتش کنند و نگهش دارند و یک فصل بازی نکند، چیزی که من چوبش را خوردم، برای یک مربی باشگاه کاری ندارد.

من زمانی که 10 روز مانده بود خدمتم تمام شود... سال 72 رفتم بهمن، دارم قراردادش را، با آقای فیروز کریمی. یک اوپل به من دادند، سوییچش را دادند و سوار شدم، هفت میلیون قیممتش بودند، قرار بود سربازی هم درست کنند. به یکباره آقای عابدینی، مدیرعامل پرسپولیس شد. شخص علی پروین گفت برگرد، من یک روز برمی گردم، من دو دستی رفتم این پول و امکانات را دادم، یک میلیون و دویست با من قرارداد بستند که سربازی ام را درست کنند. شرط اصلی ام سربازی بود و انصافا آقای عابدینی سربازی ام را درست کرد. ما مامور شدیم مقاومت تهران زیر نظر سردار رضایی. بازیکن پرسپولیس بودیم، بازی کردیم یک سال و اتفاقات دربی هم سال 73 دقیقا من 15 روز قبلش آموزشی بودم، من و نیما نکیسا می رفتیم پادگان آموزشی رباط کریم که چقدر به ما مرخصی بد می دادند که بیاییم دربی را بازی کنیم، یعنی در این اندازه سخت بود. سربازی را گذراندیم و سال 74 شد و اواخرش بود و سال 75، نقش جهان مسابقات گذاشتند، 4 تیم دعوت کردند، استقلال، سپاهان، ذوب آهن و مقاومت مشهد. پیام مقاومت مشهد. من هم اولین بار آنجا کاپیتان شدم که بازی اول مان با مقاومت را بازی کردیم، یک هیچ بردیم و بعد پچ پچ شروع شد. مجید جلالی گفت این ها سرباز مقاومت هستند و باید بیایند مقاومت. من ده روز مانده بود خدمتم تمام شود، خود سردار آجورلو مدیرعامل باشگاه ما بود، با سردار یعقوبی که خدا سلامتی بدهد به ایشان، به من گفتند باید ده روز خدمتتان را بیایید چون شما جزو کسانی هستید که به پیام می توانید کمک کنید و این تیم هم مال مردم خراسان است.

من خیلی تلاش کردم این ده روز را یک جوری نروم که تمام شود. خب کارت پایان خدمتم را نمی دادند که آقای یعقوبی به من گفت شما شش ماه اینجا بمان من کارت پایان خدمت را به شما می دهم. به هرحال صداقت خیلی چیز خوبی است که انصافا دیگر کاری از دست آقای عابدینی برنمی آمد. چرا، چون تمام نیروهای فوتبالیست مطرح شان را باشگاه پیام مشهد جمع کرده بود آنجا. نیما نکیسا، من، وحید خداوردی، علی نوری، رضا، تیم کهکشانی و بی نظیری شده بود و ما هم گفتیم یا علی و نیم فصل می مانیم. سر سه ماه کارت پایان خدمت مرا دادند. یک پولی هم آقای یعقوبی به من داد که خدا به ایشان سلامتی بدهد. پولی که نسبت به پرسپولیس به من داد بیشتر بود و من نیم فصل که تمام شد قرار شد برگردم. با بچه ها مثل یک خانواده شده بودیم و طرفداران خیلی با ما دوست شده بودند و می گفتند نیم فصل بمانید، تو بروی تیم می پاشد. گفتم به هرحال من هم تعهد دارم به پرسپولیس. خدا بیامرز استانکو هم روی من حساب کرده بود برای باشگاه های آسیا که بعد خودم شخصا زنگ زدم به آقای عابدینی که نیم فصل اجازه دهید بمانم چون اینجا عادت کرده ام به هرحال زندگی ام اینجاست و مشکلاتم اینجا تازه حل شده  به جای من خداداد عزیزی رفت جام باشگاه های آسیا. بعد که فصل تمام شد آمدم پرسپولیس دیدم دیگر پرسپولیس مرا نمی خواهد، به همین راحتی سر ده روز کل سرنوشت فوتبال من عوض شد. یعنی از پرسپولیس جدا شدم و رفتم ذوب آهن، دو سال بعد رفتم یونان و بعد از یونان رفتم استقلال. یعنی ببینید قصه سربازی را. اول اینکه تیم های نظامی هم به هرحال لیگ برتری هستند ولی زمان ما انقدر که رسانه توجه می کند نبود، توجه فقط برای پرسپولیس و استقلال بود. الان همین بازی ملوان و پیکان را رسانه شهرباران داشت مستقیم پخش می کرد. الان انقدر رسانه ما قوی شده که بازیکن اگر می خواهد خودش را نشان دهد در همه تیم ها می تواند.

اتفاقا سیاوش یزدانی اگر می خواست فوتبال بازی کند در ملوان می توانست اقتدارش را نشان دهد. مطمئن باش اگر سیاوش برگردد استقلال آن سیاوش قدیم نمی شود. همانجور که خود من مصاحبه کردم اگر مرادمند و یزدانی می رفتند ملوان و بازی می کردند، ملوان آسیب می دید. بهترین کار را کردند چون آن تیم یکدست بود، ملوان یکدست بود و همه یکدل بودند، دو بازیکن از تیمی بزرگ به تیم بزرگی دیگر آمده بودند ولی در یک لول پایینتر. نگاه ها فرق می کند. به نظر من آقای مازیار کار بزرگی کرد و این دو را نگه داشت و خوبی اش این است که من شنیده ام خیلی محترمانه خیلی حرفه ای در اختیار پادگان گذاشت و گفت خواهشی که دارم اذیتش نکنید. فوتبالیست است و قابل احترام است. چه کسی می آید این حرفها را بزند و این کار را بکند؟ خیلی از مربیان فوتبالیست ها را نابود می کنند. به نظر من این برای سیاوش باید درسی شود که نسل جدید هم بدانند باید به قانون سربازی احترام بگذارند. باید وظیفه خودشان بدانند که به سربازی بروند. همه ما رفته ایم و هر کس بگوید نه دروغ می گوید. همه رفته ایم سربازی و این دینی است که ما جوانان و امثال ما داریم. من جوان بودم دیگر، الان  هم دو پسر دارم، باید بروند سربازی و نمی شود فرق گذاشت، فرق بگذاریم اتفاقات دیگری برای سیاوش می افتد و امیدوارم سیاوش هم بتواند آنطور که دوست دارد به خواسته اش برسد ولی باید احترام قانون مملکت ما را حفظ کند و اهدافش را به نمایش بگذارد.