مارول علیه دیسی: برنده این شطرنج که خواهد بود؟!
در نزد طرفدار های فیلم های کمیک بوکی و ابرقهرمانی، تقابل مارول و دیسی مثل الکلاسیکوی دنیای فوتبال است. در این مسابقه کمپانی تصمیم میگیرد که بر روی کدام کاراکتر ها سرمایه گذاری کند و کدام کاراکتر ها را نادیده بگیرد و فقط در یک اثر از آن ها استفاده کند. همانطور که در مستطیل سبز، زیدان و لوییز انریکه تصمیم میگیرند که رونالدو و مسی را ۹۰ دقیقه بازی دهند، بنزما و سوارز را ۷۰ دقیقه و سرخی روبرتو را ۴۵ دقیقه. از دید کمپانی ها و سازنده ها، پیدا کردن پتانسیل در شخصیت ها برای حضور در یک فیلم سینمایی مانند چیدن ترکیب بر اساس مهارت بازیکنان است. در ادامه به این میپردازیم که تاکتیک های کدام کمپانی جواب میدهد. وارنر یا مارول؟
https://s6.uupload.ir/files/716a30d4-0116-4690-876a-32a5f533dd6e_q4tf.png" />
مارول در حال حاضر مثل یک پیرمرد است، اگرچه که مهربان است، اما بعضی اوقات بی اعصاب و غرغرو میشود. ساده بگویم با اینکه در کل سرگرم کننده است و نمیتوانیم بگوییم که آثارش ضعیف شده اند اما مخاطبان دوست ندارند ببینند که یک کمپانی با این عظمت که روزی فیلم اونجرز ۴ را میساخت به سریالی مثل میس مارول برسد. طوری که هیچکس غیر از ۵ تا هوادار تعصبی به این سریال نمره بالای ۷ ندهند. جالب اینجاست که این پیرمرد حالا به دنبال این است که مانند فلش و کوییک سیلور بدود. این روز ها مارول بیشتر به کمیت آثار فکر میکند تا کیفیت آنها. با این شهرت که مارول دارد، تعداد زیادی هوادار بی منطق که فقط یک سری فیلم از MCU دیده اند و چیزی از کمیک و سینما نمیدانند در میان هواداران پدیدار میشوند. حالا به این هواداران هر آشغالی که تحویل بدهی باز به آن میگویند شاهکار. با این که تعدادی هوادار فهیم مارول، آثار این کمپانی را نقد میکنند، اما مارول با دیدن استقبالی که یکسری دیگر میکنند باز هم فیلم میسازد. اما نکته ی اصلی این نیست که کیفیت فیلم ها پایین آمده و کمیت بالا رفته. شاید فکر کنید که میخواهم بگویم آثار مارول کلیشه ای شده اند. این حرف تا حدودی درست است اما دقیقا به همان اندازه که مارول کلیشه ای شده، این حرف هم کلیشه ای شده. هر کسی که از مارول خوشش نمی آید، در حالی که وانمود میکند یک طرفدار واقعی هنر فیلم سازی است میگوید که مارول کلیشه ای شده. اما این مشکل اصلی نیست. همانطور که گفتم تقابل مارول و دیسی مثل یک شطرنج است. یا بهتر بگویم، مثل یک بازی فوتبال. آیرون من، کاپیتان آمریکا و بلک ویدو سه بازیکن کلیدی مارول کارت قرمز گرفته اند. از شخصیت های اصلی مارول میماند ثور، هالک، اسپایدرمن، هاکای، دکتر استرنج، انت من، کاپیتان مارول، پلنگ سیاه، نگهبانان کهکشان، ایکس من و چهار شگفت انگیز و البته ددپول، مون نایت، پانیشر، دردویل و لوکی. اینطور که به نظر می رسد برای ورود ددپول و فنتستیک فور و ایکس من به MCU باید حد اقل ۲ سال یا ۱ سال صبر کنیم. خشونت دردویل و پانیشر هم مورد پسند دیزنی نیست. کاپیتان مارول هم تبدیل شده به شخصیتی مزخرف و سوپرپاوری که استفاده از او هدفی غیر از فمینیسم ندارد. اینطور که به نظر میرسد مارول علاقه ی زیادی به جایگزین کردن شخصیت های زن به جای نسخه اصلی مذکر آنها دارد. پس به پلنگ سیاه، هاکای و هالک هم نمیتوان امیدی داشت. انت من هم فقط شوخی هایی آبکی و فضایی بچگانه دارد، البته قابل قبول و سرگرم کننده است. این وسط فقط ثور، اسکارلت ویچ،اسپایدرمن، دکتر استرنج و نگهبانان کهکشان و اسکارلت ویچ و مون نایت و لوکی باقی می مانند و امید ما به این ها است. تیمی که بازیکنانش را از دست داده و از آن هایی هم که از دست نداده درست استفاده نمیکند، به سرنوشت خوبی دچار نمی‌شود اما همانطور که گفتم به یک سری از شخصیت ها میتوان امید داشت البته حتی اسکارلت ویچ هم خیلی کلیشه ای شده و به او هم نمیتوان امید زیادی داشت. پس مشکل اصلی کلیشه ای بودن نیست. شما یک فیلم خوب را ده بار هم تماشا می‌کنید و بار دهم هم لذت می‌برید. مارول شخصیت های پر پتانسیلش را از دست داده و از آنهایی هم که دارد به خوبی استفاده نمیکند.
https://s6.uupload.ir/files/5696854b-28b6-49f6-ad15-0e92c5eacf80_qi4g.jpeg" />
و اما دیسی...
حتی با وضعیت کنونی فیلم و سریال های مارول باز هم وضعیت کلی مارول در سینما بهتر از دیسی است. اما از سال ۲۰۱۹ تا حالا شرایط کمی فرق کرده. دیسی در سینما مانند یک مرد جوان است، اما آنقدر ها هم خام نیست. از ۲۰۱۹ تا حالا فیلم و سریال های موفقی از دیسی ساخته شده اند. جوکر، جوخه انتحار جیمز گان، شزم، بتمن، اسنایدرکات، واچمن، پیس میکر. در بین این آثار شاید فقط لیگ عدالت زک اسنایدر با آثار ابرقهرمانی متفاوت نبود. اما به دلیل اینکه از نسخه جاس ویدون بهتر بود مورد استقبال هواداران واقع شد. جوکر، فیلمی بود که نیاز بود ببینیم. سویساید اسکواد و پیس میکر جیمز گان آثاری بسیار موفق بودند. سزم برخلاف شوخی های آبکی مارول واقعا آدم را میخنداند و بتمن تم جدیدی از دنیای این شخصیت به نمایش میگذارد و واچمن ها سریال خاص در سبک دنیای واچمن مور است که توانسته به یکی از بهترین سریال های کمیک بوکی تبدیل شود. همه این ها نشان میدهد که دیسی انتخاب های درستی داشته. درست است که بتمن و سوپرمن در DCEU ناموفق بودند اما این تازه شروع کار است و این جوان تا پیری فاصله زیادی دارد. اما چطور دیسی از پتانسیل شخصیت ها درست استفاده میکند. شزم برخلاف فیلم های تینیجری جدید مارول مثل سریال میس مارول و سه گانه تام هالند، واقعا چیزی است که یک نوجوان و یا کودک دوست دارد ببیند و حتی یک بزرگسال هم میتواند از این فیلم لذت ببرد، در حالی که حتی یک کودک ۱۰ ساله پس از دیدن اسپایدرمن هوم کامینگ و میس مارول مسموم میشود:/ اما نکته دوم، شخصیت هارلی کویین با بازی مارگو رابی. این شخصیت محبوبیت و پتانسیل بالایی دارد و دیسی در بین حدود ۱۰ فیلم DCEU سه فیلم را به این شخصیت اختصاص داده. اما اگر میخواست طبق روال کمیک ها پیش برود و به همان میزان به هارلی اهمیت بدهد شاید او فقط در یک فیلم حضور پیدا میکرد. اما با این وجود، هنوز دنیای دیسی به یک ریبوت احتیاج دارد و چندین عنصر اصلی یا بهتر است بگویم شخصیت اصلی را به درستی نشان نداده. مثل جوکر، بتمن و سوپرمن.
نتیجه کلی:
اگر هر دو کمپانی به همین شکل پیش بروند، میتوان گفت که دیسی میتواند آینده ی بهتری یا حد اقل کمی بهتر از مارول داشته باشد. اما دیسی توانسته در سال های اخیر کمی از کلیشه های ژانر خودش فاصله بگیرد، اما مارول دنیایش را گسترش داده و همان تم اصلی را حفظ کرده که باعث کلیشه ای شدنش شده، این موضوع در کنار از دست رفتن پتانسیل های شخصیت ها باعث ضعف این روز های مارول شده و اگر مارول از پتانسیل های هدررفته ی شخصیت هایش مثل هالک استفاده میکرد شاید وضعیتش خیلی بهتر بود.
?????????? کاری از اتحاد پروفسور ??????????
https://s6.uupload.ir/files/55d5ddf3-7808-4876-9272-8b8a38485164_aq9.png" />
