وای این شب چقدر تاریک است؛ به بهانه عدم برگزاری جام جهانی در تابستان
بلاشک هرکس در هر ازمنه و امکنه ای که بخواهد از جرایم یقه سفید فوتبال صحبت کند نحوه اعطای میزبانی جام جهانی 2022 به قطر همان کشور باز اسلامی و همیشه موفق در امور بین المللی در نظر گواردیولا را به عنوان شاهد و گواه می آورد.
سپ پلاتر رشوه خوار سوییسی یقه سفید، دنیای عرب را سزاوار جام جهانی می دانست منتها در نظرش دیوانه های فوتبال سزاوار تماشای درخشش ستارگانشان در شبهای تابستان نبودند انگار نه انگار که هرچهار سال یکبار درست در چنین شبهایی همه گفته اند بازهم تابستان، بازهم فوتبال. میلیون ها انسان تا سرحد مرگ پا به پای تیم ملیشان جنگیده اند. «چه قدر سخت است انسانی بمیرد در حالی که به کشورش خدمتی نکرده است» این جمله ی معروف آبراهام لینکلن برای فوتبالی ها یک معنا بیشتر نداشت چه قدر سخت است انسانی بمیرد بی آنکه تیم ملی کشورش را تشویق نکرده باشد آنهم صبح تا شب،بی وقفه و نفس گیر در تابستان جام جهانی. حال آنها فکر میکنند فوتبال به سرقت رفته است و لازم است در کرانه خلیج فارس در سرزمینی که هیچ تابستانی را با جام جهانی نگذرانده است جست و جویش کنند.کسی چه میداند شاید روزی یک هولیگان آرژانتینی سارقین را یافت محکمه خیابانی تشکیل داد و آنها را تقاص کرد البته اگر آرژانتین قهرمان نشود.
تابستان امسال سهمی در تصاویر جام جهانی نخواهد داشت و این سنت از سوی قطری ها شکسته شد گویی نرم نرمک باید نام قطر را به عنوان سنت شکن فوتبال نوشت در 2 دسامبر 2010 بدل به نخستین کشوری شد که جام جهانی را به خاورمیانه می آورد هشت روز بعد بنیاد قطر به عنوان اسپانسر بر روی پیراهن بارسلونا در نظر گرفته شد و این موضوع پایانی بود بر سنت این باشگاه که برای پیراهن تیم هیچ حامی مالی قبول نمیکرد. با این حال یک انسان هر اندازه سنت ستیز باشد بعید است از عدم برگزاری جام جهانی در تابستان خوشش آید. پابلو نرودا درست گفته است «به آرامی آغاز به مردن میکنی اگر برده ی عادات خود شوی، اگر همیشه از یک راه تکراری بروی اگر روزمرگی را تغییر ندهی، اگر رنگ های متفاوت به تن نکنی» منتها فوتبال همان چيزی است که روزمرگی ما را تغییر می‌دهد برای آنکه راه تکراری نرویم به جام جهانی تابستانی نیاز داریم درست این زمان است که جام جهانی میخواهیم تا نفس بکشیم.
زمانی ماتیاس سامر گفت ما نیازمند شور و اشتیاق هستیم و کارل هاینس رومینیگه گفت ما نیازمند صبر و حوصله هستیم. حال ما عقلباختگان فوتبال در این تابستان نیازمند چه هستیم؟ شور و اشتیاق یا صبر و حوصله؟ در کنار آن دو گواردیولا گفته بود ما به زمان نیاز داریم. دستکم بیایید به خودمان بگوییم راهی بود از ما تا گل هیچ.
آری همدرد، تابستان میرود و پاییز می آید تو به دوحه خواهی رفت فوتبال را باز پس گیر و به خانه برگرد تا دوباره زندگی فوتبالیمان ادامه یابد.
علی اصغر ریاحی
