بیش از یک‌ میلیون آفریقایی در کف اقیانوس اطلس دفن شده اند

این‌ها آمریکایی یا برزیلی نبودند، بلکه مردان و زنان یوروبا، فولانی، ایگبو و ماندیکا بودند که توسط تاجرانِ برده‌ اروپایی به دریا پرتاب شدند.

در دوران برده داری و استعمار تقریباً از سال 1526 تا 1867، حدود 12.5 میلیون برده از آفریقا صادر شدند و 10.7 میلیون به قاره آمریکا رسیدند. تجارت برده از راه اقیانوس اطلس احتمالاً پرهزینه ترین مهاجرت در تمام مهاجرت های جهانی بوده است. اولین آفریقایی هایی که مجبور به کار در دنیای جدید شدند در آغاز قرن شانزدهم از اروپا رفتند، نه از آفریقا. اولین سفر برده مستقیم از آفریقا به قاره آمریکا احتمالاً در سال 1526 انجام شد. حجم برده‌هایی که از آفریقا برده می‌شدند در دهه 1690 به 30000 نفر در سال و یک قرن بعد به 85000 نفر در سال رسید. بیش از هشت نفر از هر ده آفریقایی که مجبور به تجارت برده بودند، بین سال‌های 1700 و 1850 از اقیانوس اطلس وارد قاره جدید شدند. در دهه 1821 تا 1830 بیش از 80000 نفر در سال آفریقا را با کشتی‌های حمل برده ترک می‌کردند. بیش از یک میلیون نفر دیگر - یک دهم حجم حمل شده در دوران تجارت برده - در بیست سال آینده وارد شدند. تا سال 1820، تقریباً چهار آفریقایی به ازای هر اروپایی از اقیانوس اطلس عبور کرده بودند. از هر پنج زنی که از اقیانوس اطلس عبور کردند، چهار نفر از آفریقا بودند. اکثر آفریقایی‌های برده‌شده به مستعمرات امریکای شمالی انگلیس بین سال‌های 1720 و 1780 وارد شدند. آفریقایی‌هایی که به برزیل منتقل می‌شدند اکثراً از آنگولا آمده بودند. آفریقایی ها عمدتاً از غرب آفریقا به آمریکای شمالی، از جمله دریای کارائیب منتقل می شدند. بیش از 90 درصد از آفریقایی های برده شده به کارائیب و آمریکای جنوبی وارد شدند. تنها حدود 6 درصد از اسرای آفریقایی مستقیماً به مستعمرات آمریکایی بریتانیا فرستاده شدند. با این حال، تا سال 1825، یک چهارم آفریقایی ها وارد شده به دنیای جدید ساکن ایالات متحده بودند. راه دریایی برای بردگان آفریقایی خطرناک و وحشتناک بود. جنسیت ها از هم جدا میشدند. مردان، زنان و کودکان برهنه و نزدیک به هم قرار می گرفتند و مردان برای مدت طولانی در زنجیر بودند. حدود 12 درصد از کسانی که سوار کشتی شدند از این سفر جان سالم به در نبردند و اجساد آنها به دریا ریخته میشد.