برگزیدگان نظرخواهی بزرگ رسانه طرفداری
مربیان، داور و تیم برتر قرن؛ حشمت مهاجرانی، رایکوف، علیرضا فغانی و تیم ملی 1998
بررسی یک به یک پست های تیم منتخب قرن و برگزیدگان این نظرخواهی از روز یکم فروردین 1401 آغاز شد. سامان خدائی به همراه مهدی حدادپور در نوروز 1401 با شما هستند تا نقطه نظرهای کارشناسان درخصوص برگزیدگان را بار دیگر مرور کنند و همچنین در طرفداری مرور تاریخی کوتاهی بر دوران درخشان اساطیر فوتبال ایران داشته باشیم.
این برنامه همواره 9 شب تقدیم شما می شد اما به دلیل تداخل با قرعه کشی جام جهانی، تصمیم گرفتیم برنامه 9 شب 12 فروردین را صبح 13 فروردین تقدیم شما کنیم.
در برنامه دوازدهم از مربیان قرن نام می بریم. جایی که حشمت مهاجرانی و رایکوف اکثریت آرا را به دست آوردند. حشمت مهاجرانی با قاطعیت برنده این نظرخواهی شد اما در بین مربیان خارجی بعد از رایکوف، برانکو ایوانکوویچ و کارلوس کی روش هم رای بالایی را مال خود کردند.
در بخش داور قرن علیرضا فغانی هم یکی از آرای قاطع نظرخواهی را به دست آورد. همچنین نام های زنده یاد محمد صالحی، زنده یاد جعفر نامدار و محمد فنایی را بارها در برنامه ها شنیدیم.
در بخش تیم قرن نیز تیم ملی ایران در جام جهانی 1998 بیشترین رای را به دست آورد.
برنامه دوازدهم برای مربیان قرن، داور قرن و تیم قرن؛ این برنامه را می بینید و همچنین متن آن را در ادامه می خوانید:
یک سلام بهاری دیگر به همه شما عزیزانی که همراه طرفداری بودید، از سال گذشته تا امسال و این 12 روزی که از آغاز قرن جدید هجری خورشیدی گذشته است. خب آقای حدادپور تکلیف تیم منتخب مان مشخص شد اما حکایت همچنان باقیست.
با سلام و عرض و ادب خدمت شما و مخاطبان عزیز رسانه طرفداری؛ بله، روزهای خوب بهار شتابان رسیده است و امروز به بهترین بهترین ها رسیدیم.
بهترین بهترین فوتبالیست ها در این 11 برنامه صحبت کردیم، خیلی کوتاه بگوییم که علی دایی و پرویز قلیچ خانی تا آخرین روزها برای کسب رتبه اول رقابت می کردند و علی پروین و علی کریمی نیز برای کسب رتبه سوم، زنده یاد ناصر حجازی هم با اختلاف کمی در تعقیب این دو نفر بود اما به رتبه سوم نرسید.
اما آیتم اول برنامه برای مربیان قرن است. برنامه امروز سه بخش دارد، مربیان قرن، داور قرن و تیم قرن. برویم آیتم اول را ببینیم
آیتم | عنایت آتشی
البته بهترین مربی ایرانی دو نفر هستند، حشمت مهاجرانی و منصور پورحیدری. کنار این دو نفر پرویز دهداری هم در لیست بهترین مربی قرار می گیرد. بهترین مربی خارجی، زدراکو رایکوف. سالیان تحولی در فوتبال این مملکت به وجود آورد و تغییرات اساسی در شرایط فوتبال حاصل کرد و به عنوان یک مربی سازنده و برتر همیشه مطرح بوده است.
آیتم | محمد صادقی
بدون شک بهترین مربی ایرانی زمان ما حشمت مهاجرانی است. مربی خارجی هم می توانیم رایکوف را نام ببریم. چون خیلی برای فوتبال ملی و هم برای تاج زحمت کشید. آلن راجرز هم بود. ولی من فکر می کنم همان حشمت مهاجرانی و رایکوف بهتر باشد.
آیتم | حمید استیلی
قطعا استاد حشمت مهاجرانی که بهتر از او نداشته ایم. در شرایطی که فقط یک تیم از آسیا و اقیانوسیه صعود می کرد، تیم را به جام جهانی برد.
آیتم | حمید علیدوستی
در زمان ما اوفارل و دیگر مربیان بودند ولی به نظرم اثری که آقای رایکوف در فوتبال ما و تاج گذاشت، نمی شود نادیده گرفت. ناصرخان حجازی کشف آقای رایکوف بود و البته خیلی های دیگر که اسمشان در ذهنم نیست. ایشان واقعا اثرگذار در فوتبال ایران بودند. به راحتی ایشان را انتخاب می کنم.
حشمت خان مهاجرانی با اختلاف زیاد مرز 100 رای را رد کرد و از وسط های پروژه معلوم شد که بهترین مربی قرن است. در حالی که پرویز دهداری در تعقیبش بود، حسن آقای حبیبی، علی پروین و حتی منصور پورحیدری و امیر قلعه نویی رای خوبی داشتند و آن سمت ماجرا نیز رایکوف فقید انتظار نداشتیم و فکر می کردیم رقابت بین برانکو و کی روش باشد اما رایکوف گوی سبقت را ربود، رایکوف اول شد، برانکو دوم و کی روش سوم.
صحبت از مرحوم رایکوف شد، بد نیست یادی کنیم از زنده یاد مربی فقید، فرانک اوفارل که در اواسط اسنفدماه به رحمت خدا رفت، از مربیان تاثیرگذار و صاحب اعتبار فوتبال ایران بود. از حشمت الله مهاجرانی عزیز بگوییم، استاد گرامی فوتبال، کسی که با حضورش تیم ملی جوانان ایران برای اولین بار قهرمان آسیا شد. این قهرمانی را در سال 74 تکرار کرد، در سال 75 و 76. چهار بار با تیم ملی جوانان قهرمان شد. با تیم ملی بزرگسالان در جام ملت ها قهرمان شد، با تیم ملی بزرگسالان در المپیک مونترال برای اولین بار به دور دوم مسابقات صعود کرد، تیم ملی را برای اولین بار به جام جهانی برد و در جام جهانی نیز حضور نسبتا آبرومندی با تیم ملی فوتبال کشورمان داشت. این جایگاه حق استاد حشمت الله مهاجرانی عزیز است.
و در خصوص رایکوف فقید؟ فکرش را می کردید که از برانکو و کی روش بیشتر رای بیاورد؟
من فکر نمی کردم. ولی به هر حال رایکوف سرفصل یک تحول عمده در فوتبال ایران بود، نسل جدیدی را به تیم ملی و باشگاه تاج معرفی کرد. غلامحسین مظلومی، حسن روشن و خیلی های دیگر. ناصر حجازی در تاج و تیم ملی به بالاترین حد کمال رسیدند و بد نیست که امروز از مردی یاد کنیم که 14 سال پیش به رحمت خدا رفت و غیر از اعتبارش در مربیگری، یک حسن دیگر هم داشت و آن هم اینکه زودتر از تمام خارجی های ورزش ایران، زبان فارسی را یاد گرفت، در کمتر از یک ماه، حتی تا سطحی ترین عبارات و کلماتی که ورد زبان بچه های تاج و تیم ملی بود را یاد گرفت.
آیتم دوم برای داور قرن را می بینیم.
آیتم | بیژن حیدری
این انتخاب خیلی ساده است. علیرضا فغانی. ان شاءالله ایشان را در فینال جام جهانی بعدی ببینیم.
اما اینجا می توانستید خودتان را هم انتخاب کنید...
اصلا، من در حد و اندازه آقای فغانی نیستم.
اینکه از شکسته نفسی شما است، داور بسیار فوق العاده ای هستید.
نه خواهش می کنم، دیگر باید قبول کنیم ایشان بهترین هستند.
آیتم | ابراهیم صادقی
علیرضا فغانی. کیفیت بالایی دارد و به نظرم می تواند در این جایگاه باشد.
علیرضا فغانی در دوران شما نیز داوری کرده و او را از نزدیک دیده اید. او جذبه ای داشت که بازیکنان کمتر به او اعتراض می کردند. آیا شما نیز تحت تاثیر او قرار گرفتید؟
باتوجه به اینکه خودش فوتبال بازی کرده بود، درک بهتری از بازی داشت. به همین دلیل بازیکنان نمی توانستند او را تحت تاثیر قرار دهند. پس می توانست بفهمد بازیکن دارد شیطنت می کند. از همان جوانی هم خوب قضاوت کرد.
علیرضا فغانی با اختلاف اول شد، انتظار هم می رفت. بالاخره در جام جهانی در آن سطح بالا قضاوت کرده بود. اما خب دو نام دیگر هم مطرح شد، زنده یاد محمد صالحی و زنده یاد جعفر نامدار.
خب در مورد فغانی زیاد گفته و شنیده شده است. حقش هم بوده است به خاطر اعتباری که به فوتبال ایران بخشید. اما یادی کنیم از جعفر نامدار و محمد صالحی، فوتبالیست سابق شاهین، بازیکن سابق تهرانجوان، حتی جعفر نامدار در تیم ملی فوتبال ما هم بازی کرده است و این امتیازی است که بر همه داوران فوتبال ما داشته است. بعضا داوران ما در فوتبال باشگاهی بازی کرده بودند، محمد صالحی، محمد ریاحی، جعفر نامدار، منوچهر نظری، این ها بازیکنانی بودند که اعتبار مضاعفی با داوری در سطح اول فوتبال ایران پیدا کردند. ان شالله که روح درگذشتان شاد باشد و فغانی و سایر داورانی که در این انتخابات رای خوبی داشتند، همیشه سالم و عادل و قاضی باشند.
ان شالله که فغانی فینال جام جهانی را قضاوت کند و یک غروری برای فوتبال ما باشد.
ان شاالله که اینطور باشد، برایت آرزوی رسیدن به جام جهانی داریم، علیرضای عزیز، با شخصیت، با کلاس، گل و همیشه سلامت باشی.
در برنامه اول نگفتیم اما علیرضا فغانی هم یکی از کسانی بود که گفت من نمی توانم میان این همه بازیکن و بزرگ انتخاب کنم وگرنه خیلی دوست داشتیم که نام او در میان رای دهندگان باشد.
آیتم پایانی را ببینیم.
آیتم | داریوش مصطفوی
تیم را که دیگر خودتان می دانید، تیم سال 1998. 40 میلیون آدم به خیابان ها ریختند. برای انقلاب 7-8 یا 10 میلیون بیشتر به خیابان ها نریختند ولی برای آن مسابقه 40 میلیون. یک کار کنید ما را بگیرند!
آیتم | مهدی دادرس
تیم ملی ایران در سال 98. چون تیم خاطره انگیزی است ممکن است تیم های دیگر ما هم خوب بوده باشند ولی آن تیم یک نما و نمایش خاص خودش را داشت، خاطره انگیز بود و واقعا حماسه شد. نه حماسه هایی که هر روز می گویند، دیگر معنای حماسه را لوس کرده اند ولی آن حماسه واقعا حماسه شد و یک ملت شاد شد. یک ملت دلش می خواست تیم برود جام جهانی.
یکی ازبزرگترین شادی ها بود.
یکی آن یکی هم برد با آمریکا ولی این چیزی دیگر بود. ملت شاد بودند و جامعه قلبش یک دل بود. با یک دلی تیم به جام جهانی رفت.
در بخش برترین ها، فقط انتظار نداشتیم که رایکوف سرمربی قرن بشود، اما علیرضا فغانی را انتظار داشتیم و خب تیم 98 را نیز انتظار داشتیم. من فکر می کنم شاید تیم های قوی تری نیز داشتیم، مثلا تیم 78 البته نه تیم ملی جام جهانی، بلکه آن نسلی که آن موقع بود و سه دوره پشت سر هم قهرمان شدند و یک تیم هم از قاره آسیا به جام جهانی می رفت، شاید بهتر بود، نمی دانم. خیلی ها به اینجا آمدند و این نظر را داشتند که آن تیم قدرتمندترین تیم تاریخ ایران بوده است. اما تیم 98 خیلی یک جورایی دوست داشتنی برای مردم است. شما یک بار دیگر بخواهید رای بدهید به کدام یک رای می دهید؟
من یک بار دیگر بخواهم رای بدهم به تیم جام ملت های 1996 رای می دهم اما تیم 96 و 98 از هم جدا نیستند. ببینید چرا تیم 98 انتخاب می شود؟ در سال 1376 یک اتفاق تازه رخ می دهد، فوتبال ایران در یک شرایط سخت به جام جهانی صعود می کند، یکی دو ماه پشت سر هم مسابقات برگزار می شود، تیم ملی فراز و نشیب داشت، جامعه با تیم ملی همراه شد، شاید اگر تیم ملی به آن سختی به جام جهانی نمی رفت، فوتبال اینقدر وارد خانواده ها نمی شد. خانواده هایی که مثل نسل دهه 60 خیلی نزدیک به فوتبال نبودند، همدل و همراه فوتبال شدند، فوتبال به خانه مردم آمد. از تلویزیون در قلب مردم جای گرفت. مردم برای اولین بار قهرمانان شان را بالاتر از هنرپیشه ها دوست داشتند. آن تیم به جام جهانی رفت، بازیکنان محبوبی داشت از جمله عابدزاده، در جام جهانی توانست در یک میدان حساس و حماسی آمریکا را ببرد. مضافا بر اینکه مقابل یوگوسلاوی تیم برتر بودیم و مضافا بر اینکه برابر آلمان نیز می توانستیم نتیجه بگیریم که نگرفتیم. و ما در ادواری که در جام جهانی شرکت کردیم، همگروهی با آلمان و یوگسلاوی پرستاره آن دوره، می توانست یکی از سخترین گروه ها را برای ما تشکیل بدهد که تشکیل هم داد و ما نتایج آبرومندانه ای گرفتیم. و نسل ماندگاری هم گرفتیم و اگر علی کریمی هم در این تیم بود، شاید کامل ترین تیم تاریخ فوتبال ایران تشکیل می شد.
و خیلی از کسانی که در آن تیم بودند و نقش داشتند مثل دکتر بیژن ذوالفقارنسب. و خیلی از بازیکنان می گفتند که کاش ایویچ می ماند و اگر او می ماند ما به مرحله دوم صعود می کردیم و چه بسا آن تیم تاریخ ساز تر می شد.
از تیم 96 و 98 یادی می کنیم از مهرداد میناوند فقید که متاسفانه یک سال و دو ماه پیش به رحمت خدا رفت و جایش همیشه در قلب هواداران فوتبال ملی، پرسپولیس و حتی تیم رقیبش یعنی استقلال محفوظ خواهند ماند.
