یه سایه بون، یه نیمکت؛ همه چشم انتظار هشت شاکی

اکثر فوتبال دوستان ایران انتظار را دارند تا مجتبی جباری هشت همشه شاکی را دوباره در قامت مربیگری ببینند.

مجتبی جباری از جنس استقلال و از دل آبی ها است. جباری از جوانان استقلال رشد کرد و جزو میراث ارزشمند باشگاه شد. مجتبی در سال 84 به تیم بزرگسالان استقلال پیوست و با جادوی پاهایش با توجه به ترافیک بازیکنان نامدار در تیم ملی ایران، توسط برانکو ایوانکوویچ به کار گرفته شد. مجتبی جباری 22 ساله آن مقطع در تیم ملی درخشید و درخشید و سرانجام زیدان آسیا ظهور کرد.

ایران و ژاپن در چارچوب بازی های مقدماتی جام جهانی 2006 آلمان مقابل هم صف آرایی کردند. جنس ایرانی ها جور بود. از موشک و هلی کوپتر بگیرید تا جادوگر و شهریار اما ایران یک زیدان کم داشت. کسی فکرش را نمی کرد میان آن همه ستاره نامدار تیم ملی، شماره 17 ترکیب ایران این گونه خوش بدرخشد. با وجود شکست ایران در آن بازی تشریفاتی، مجتبی جباری مقابل تیم ژاپن به قدری خوب بازی کرد که برانکو ایوانکوویچ به او لقب زیدان آسیا را داد، لقبی که تا همیشه بر روی او ماند.

مجتبی جباری در اولین مصدومیت طولانی مدتش به کتاب خواندن و فیلم دیدن روی آورد. همین مسئله جهان بینی او را تغییر داد. جباری حتی تهیه کننده فیلم کاهانی شد. او همچنین در فعالیت های اجتماعی همواره حضور پررنگ و مثبتی دارد.

مجتبی جباری هم اکنون در حال گذراندن دوره های سرمربی گری است و احتمالا در قامت مربی به فوتبال بازگردد. انتظار می کشیم تا زیدان آسیا را مثل زین الدین زیدان در کنار نیمکت تیم محبوبش و یا یکی از تیم های لیگ برتری ببینیم. برایمان قابل حدس است که مجتبی جباری، همان صراحت را در دوران مربی گری هم داشته باشد و جنجال های زیادی به پا کند.

 

http://www.tarafdari.com/node/2096133" target="_blank">قسمت اول: یه سایه بون، یه نیمکت؛ شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر!