بزرگترین خطای «بریتانیا» در خاورمیانه

تمام تاریخ مدرن بشر انگلستان همواره حق آب و گل داشته و در عرصه سیاست و دیپلماسی دست بالا رو گرفته اما در قرن بیستم خطایی مرتکب شد که عواقبش میتونست امپریالیسم عظیم بریتانیا رو تا مرز نابودی ببره و عواقبش چنان دامنه دار بود که همچنان داره تاوانشو میده؛ اونم غافل شدن از منابع نفتی جزیره العرب بود....
عجیبه از نظر مشاوران و دیپلماتهای انگلیسی شبه جزیره عربستان یه بیابون بی ارزش لم یزرع تلقی میشد تا جایی که بعد از جنگ جهانی اول و فروپاشی عثمانی اولویت خاصی نداشت و در حالیکه در حین قرارداد سایکس پیکو همه توجهات به مرزبندی مناطق بین النهرین عراق و سوریه و لبنان و اردن و فلسطین...معطوف بود، حکومت سعودی تونست با این وسعت بوجود بیاد...

سال 1936 کمپانی استاندارد اُیل امریکا (که در خاورمیانه برابر غولای انگلیسی بی پی و شل نخودی بود) از حکومت سعودی درخواست امتیاز اکتشاف نفت در ازای 120 هزارو دلار کرد، کینگ عبدالعزیز کبیر مشورت سفیر انگلیسو درباره این قرارداد جویا شد و جوابی با این مضمون گرفت: آمریکاییا عقلشون کمه نفت کجا بوده پولشونو بگیر بذار جیبت!!

چهارسال بعد کلنگ حفاری آمریکاییها خورد به اقیانوس بیکران نفت میدان الغوار و اینچنین پای امریکا در خاورمیانه تثبیت شد؛ این یه شکست مفتضحانه برای انگیس بود که عملن قافیه قدرت مطلق منطقه بودنو باخت و مجبور شد برای همیشه شراکت آمریکا رو تحمل کنه و بهش باج بده...

بعدها خسارت جنگ جهانی دوم و وقایع داخلی حاکم بر ایران (به ویژه ترور رزم آرا/ نقطه کور تاریخ معاصر ایران) موقعیت انگلیسو به مراتب ضعیف تر کرد ولی شانس آورد که با نبوغ سیاسی چرچیل و شروع جنگ سرد و هراس قدرتگیری جریانات چپ و جنبش های ملی گرایی (مثل جریان مصدق در ایران) در خاورمیانه، تونست آمریکا رو همراه و همدست خودش کنه تا ازون منجلاب بیرون بیاد وگرنه انگلیس با این غفلت بزرگ گور خودشو کنده بود...