برنامه امتیاز دهی کاربران طرفداری به فیلم ها(قسمت دهم: 12angry men)

ابتدا باید راجب جوان اون موقع و خوش فکر سینما صحبت کرد
سیندلی لومت که با فیلمنامه‌ای جمع و جور و با هزینه‌ای محدود با دارا بودن هنری فوندای افسانه‌ای در تیم بازیگری‌اش، فیلمی را به ثبت رساند که تا به امروز به عنوان درس کارگردانی در دانشگاه‌های معتبر دنیا تدریس می‌شود؛ بله، «دوازده مرد خشمگین» فیلمی خاص است، یک ویژگی بی‌نظیر و مثال زدنی دارد که توانست با دوربینی ثابت در یک تک‌لوکیشن با محدوده‌ای از ۱۲ بازیگر چنان درام تعلیق‌وار و جذابی را بیافریند که بارها و بارها آدمی می‌تواند آن را تماشا کند بدون اینکه خسته گردد.
این یک هنر کارگردان از دید من است ، کارگردانی که بتونه با کمترین ابزار بهترین ارائه رو تقدیم بیینده کنه . از این نوع کارگردان ها مانند کوراساوا ، اوزو ، کوریئدا در ژاپن ، یا فلینی و انتونیونی در ایتالیا یا رنوا و برسون در فرانسه یا لویئز بونل و هانکه و غیره بسیار است .
لومت از ان دسته کارگردان های بی ادعا اما موفق سینما است و این اثر او بی شک جزو ۵ آثار برتر تادیخ و بهترین اثر اوست .
شخصیت اصلی فیلم یعنی هنری فوندا از همان ابتدا با آن کت و شلوار سفیدش همچون یک قدیس به نمایش گذاشته می‌شود، قدیسی که در میان یازده نفر دیگر مراسم شام آخر مسیح را یادآوری می‌کند. این اوست که تا به آخر می‌ایستد و همه را بر بی‌گناهی متهم قانع می‌کند.
بازی هنری بی نظیر است و بی شک بهترین بازی او در تمام دوران بازیگری است ، تمام ۱۱ نفر دیگر هم بازی درخشان دارند با دیدگاه ها و فکر ها و ایده ها مختلف ، جوری که هر کدام بیننده رو میخکوب میکنند ، جوری که هر لحظه میگویی کاش این فیلم تمام نشود .
محتوا فیلم یک اثر منحصر به فرد است ، برا هر قشری ، برای هر جامعه ای و برای هر مخاطبی ، در واقع این فیلم تنها فیلم تاریخ است که هر سلیقه ای از فیلم را میتواند راضی کند ، اونایی کلاسیک دوست دارند یا ندارند ، انها که کمدی دوست دارند یا درام یا آنها که جنایی دوست دارند یا معمایی ، یک پکیج پرفکت عالی از فیلم ، شخصا ۷ بار این فیلم را دیدم ، به عنوان بیینده هر لحظه و هر ثانیه از اون لذت میبرم ، ممکنه باز هم ببینم ، چون هر دفعه انگار چیزی جدیدی یاد میگرم ،
چیزی که واقعا قابل توجه است فیلمبرداری فوق العاده این اثر زیبا می باشد، تصاویر آنقدر استادانه به بیننده نشان داده می شود که در هر لحظه چیزی را که کارگردان می خواهد به بیننده القا کند، به خوبی منتقل میشود. به عنوان مثال از ابتدای فیلم سعی شده فاصله دوربین با بازیگران بسیار دور باشد تا احساس غریبه گی میان آنها به خوبی بیان شود و یا در صحنه های مشکوک به نزدیک ترین فاصله خود با بازیگران بیاید تا بتواند استرس صحنه را کاملا منتقل کند
، جدا از اون صدا برداری انگار نه انگار متعلق به دهه ۵۰ است ، یک صدابرداری بی نظیر و عالی
در مجموع یک اثر شاهکار ، بی نقص و جاودانه که هر لحطه و هر دفعه از دیدن آن میشه لذت برد، موقعی که حالت بده ، موقعی که حالت خوبه ، موقعی که حتی حوصله هیچ فیلمی نداری بهترین گزینه این فیلم است.

farnaz M_H

نمره از 10: 9

فضای فیلم خیلی شبیه به بازی مافیاست. 12 نفر داخل یک اتاق دور هم جمع شدند تا راجب قاتل یا بیگناه بودن یک نوجوان تصمیم بگیرند. در عرض پنج دقیقه همه رای به قاتل بودنش میدن، به جز یک نفر که اعتقاد داره برای تصمیم گیری راجب جان انسانها باید بیشتر از 5 دقیقه وقت گذاشت و همین باعث میشه دقیق تر بررسی کنن و کلا ورق برمیگرده...

پیام این فیلم انتقاد از پیش داوری و قضاوت عجولانه است؛ معضلی که در جامعه ی امروز هم به وفور دیده میشه.

با اینکه کل ماجرای فیلم داخل یک اتاق اتفاق میفته اما تکنیک فیلمبرداری و جذابیت داستان انقدر بالاست که بیننده رو تا آخر با فیلم همراه میکنه. شخصیت پردازی عالی هم از دیگر نقاط قوت فیلمه، ویژگی های شخصیتی روی تصمیم گیری هر کدوم شون تاثیر میزاره؛ رو یکی تجربیاتش، یکی شغلش، یکی غرورش، یکی عقده های زندگی شخصیش و ... و همین رو میتونیم در ابعاد وسیع تر نماد جامعه ای بدونیم که قراره راجب موضوعی قضاوت کنه
فیلم نقطه ضعفی که نداره فقط اینکه در عرض یک ساعت حقیقت مشخص شد و همه رای ها برگشت، یکمی آرمانی و دور از واقعیت بود.