به قلم جیمز هورنکسل از اتلتیک
هنر زیباسازی با اساتید چیره‌دست؛ اینتر هنوز هم قوی‌ترین تیم سری آ است!
وقتی تاتنهام در تابستان اولین تماس‌ها را با آنتونیو کونته برقرار کرد، زمان‌بندی دلیل اصلی منصرف شدن این سرمربی ایتالیایی از هدایت تاتنهام بود. کونته به مدت دو سال، تمام فکر و ذکرش اینتر بود و هنوز نتوانسته بود تاثیرات جدایی از اینتر را از ذهنش پاک کند چرا که این جدایی ناگهانی برایش تلخ بود.
طرفداری | در طول همه‌گیری ویروس کرونا، منافع تجاری گروه سونینگ، شرکت مالک اینتر در کشور چین به شدت آسیب دید و آن‌ها مجبور شدند به دنبال کمک مالی اضطراری باشند. پس از این که آنتونیو کونته توانست پس از یک دهه اینتر را قهرمان اسکودتو کند، واضح بود اینتر در آن مقطع در موضعی نبود که بتواند برای دفاع از عنوان قهرمانی بجنگد. وقتی کونته با اینتر قرارداد بست، قول پیش بردن یک پروژه بزرگ به او داده شد اما با این شرایط مالی، ادامه دادن چنین پروژه‌ای امکان‌پذیر نبود. مدیریت اجرایی اینتر دستور گرفت هزینه‌ها را کاهش دهد چون قرار نبود وامی که از صندوق سرمایه Oaktree گرفته شد، برای نقل و انتقالات هزینه شود. در واقع این وام به شرط پایدارسازی سیستم مالی اینتر به آن‌ها اعطا شد.
هضم چنین شرایطی برای هواداران سخت بود. جشن‌های قهرمانی اطراف ساختمان باشگاه به اعتراض و آشوب تبدیل شد چرا که کونته، سرمربی محبوب باشگاه استعفا کرد و اشرف حکیمی، تکه گم‌شده پازل قهرمانی اینتر با 60 میلیون یورو به پاری سن ژرمن فروخته شد. مدیریت اینتر قول داده بود روملو لوکاکو، چهره شاخص باشگاه و بهترین بازیکن فصل سری آ فروخته نخواهد شد اما پس از فروش 115 میلیون یورویی او به چلسی، هراس زیادی پیرامون وضعیت اینتر به وجود آمد که فروش بعدی تیم قهرمان اسکودتو چه کسی خواهد بود؟ در طول مذاکرات لوکاکو و چلسی، اینتر برای فروش لائوتارو مارتینز به تاتنهام هم در حال مذاکره بود اما پس از این که لوکاکو کمدش در رختکن نراتزوری را خالی کرد، اینتر تصمیم به توقف مذاکرات فروش لائوتارو گرفت.
فروش روملو لوکاکو یک ناامنی را در پایگاه هواداری اینتر رقم زد و آن‌ها را با تشویش و اضطراب روبرو کرد. اینتر با کونته توانسته بود یوونتوس را از تخت سلطنت فوتبال ایتالیا به زیر بکشد اما با این وضعیت آشفته اینتر به نظر می‌رسید یوونتوس خیلی زود دوباره به تاج و تخت برگردد، به خصوص این که آن‌ها ماسیمیلیانو الگری را به تیم‌شان برگرداندند. با گذشت شش ماه از آن روزها، وضعیت اینتر بسیار روشن‌تر از آن چیزی است که تصور می‌شد.
سیمونه اینزاگی، جانشین آنتونیو کونته به قدری خوب کار کرده که انتظار می‌رود به زودی مذاکرات واقعی برای تمدید قرارداد او شروع شود. انتخاب‌هایی که اینتر در تابستان انجام داد، حالا کاملا متقاعدکننده و قابل دفاع به نظر می‌رسد و علاوه بر این‌ها گزارش‌های آن روزها حالا بسیار اغراق‌آمیز به نظر می‌رسید. لیگی که تا چند هفته پیش نزدیک‌ترین و شدیدترین رقابت را در اروپا داشت، حالا تیم‌هایش تلاش می‌کنند تا اینتر را متوقف کنند. این‌جاست که به جوزپه ماروتا، پیرِ بازار نقل و انتقالات، اعتبار زیادی می‌رسد. هنگامی که کونته پیش از شروع فصل یوونتوس در سال 2014 از هدایت این تیم استعفا کرد، ماروتا مجبور شد اقداماتی سریع و قاطع انجام دهد تا نه تنها بتوانند از عنوان قهرمانی دفاع کنند، بلکه بتوانند در آینده هم خوب پیش بروند. در آن زمان ماروتا تصمیم گرفت الگری را روی کار بیاورد و امسال تصمیم به استخدام اینزاگی گرفت، اقدامی که کاملا مشابه استخدام الگری به نظر می‌رسید.
اینزاگی برای سه تیم بزرگ فوتبال ایتالیا یک فرصت بود. اینزاگی در پنج سال حضورش در لاتزیو پس از سرمربی یوونتوس، بیشترین جام‌های ممکن در فوتبال ایتالیا را کسب کند؛ او توانست یک کوپا ایتالیا و دو سوپرکاپ با لاتزیو ببرد. او همچنین توانست برای اولین بار در 13 سال اخیر لاتزیو را به لیگ قهرمانان اروپا برساند و همچنین اولین صعود این تیم به مرحله حذفی در قرن 21 را تضمین کند؛ آخرین حضور لاتزیو در مرحله حذفی لیگ قهرمانان پیش از فصل 21-2020 به زمانی بر می‌گشت که اینزاگی خودش بازیکن لاتزیو بود. او همچنین توانست رکورد امتیازات تاریخ لاتزیو را بشکند و بدشانس بود که نتوانست در سری آ قهرمان شود. اینزاگی و اینتر، مثل در و تخته با یکدیگر جور هستند چرا که او مثل لاتزیو، سیستم 2-5-3 خود را در نراتزوری هم پیاده کرد، همان سیستمی که کونته اینتر را با آن پیکربندی کرده بود. سرمربیگری در اینتر کار سختی است اما اینزاگی بیش از همه گزینه‌ها برای پذیرش این شغل آماده بود چرا که در رم هم فشارهای زیادی را تحمل کرده بود.
متوجه شدن این که اینزاگی بهترین گزینه ممکن برای هدایت اینتر است بسیار آسان بود اما جدا کردن او از لاتزیو کار بسیار دشواری بود. شب قبل از توافق با اینزاگی، او برای تمدید قرارداد با لاتزیو با کلودیو لوتیتو دست داده بود اما هیچ قراردادی میان این دو امضا نشد و همین کافی بود تا ماروتا بتواند قول شفاهی میان اینزاگی و لوتیتو را بشکند. خلاف لوتیتو که فرایند تمدید قرارداد را کش داد، ماروتا برای همکاری با اینزاگی هیچ تردیدی نداشت و چالش جدید نراتزوری، سرمربی لاتزیو را متقاعد کرد. یکی از ارکان اصلی موفقیت اینزاگی این است که کونته همچون یوونتوس، تیمی سالم را به جانشینش تحویل داد. اینزاگی در ابتدای راه، مسیر کونته را پیش گرفت اما این در حالی بود که می‌توانست سیستم مد نظر خودش را پی ریزی کند اما اشتباه سال 2010 رافائل بنیتس پس از جانشینی مورینیو را تکرار نکرد. سرمربی کنونی اورتون در شش ماه اول حضورش در سن سیرو رختکن را از دست داد چرا که بازیکنان قهرمان این تیم معتقد بودند این تیم با بنیتس می‌تواند خیلی بهتر از این‌ها باشد و البته ماسیمو موراتی خواسته‌های او برای جذب خاویر ماسکرانو، درک کویت و پاتریس اورا را برآورده نکرد.
اینزاگی از شرایط اینتر و از دست دادن بازیکن آگاه بود و می‌دانست بازیکنانی چون لوکاکو قرار است فروخته شوند. اینزاگی با سیستم ریاضت اقتصادی در لاتزیو کار می‌کرد و چیزی که تحت عنوان ریاضت به کونته تحمیل شد، مثل یک بودجه تجملاتی برای اینزاگی بود. اینتر 10% از مبلغ 175 میلیون یورویی که از فروش لوکاکو و حکیمی به دست آورده بود را در بازار نقل و انتقالات سرمایه‌گذاری کرد. گران قیمت‌ترین انتقال اینتر جذب دائمی خواکین کوریا از لاتزیو بود، اگرچه همکاری دوباره اینزاگی و کوریا هنوز کاملا ارزش خود را نشان نداده است. بازگشت نه چندان موفقیت‌آمیز لوکاکو به چلسی، مرهمی روی زخم اینتر در قضیه از دست دادن او بوده است چرا که ادین ژکو با گل‌زنی‌هایش بار دیگر ثابت کرده که چرا قدرنادیده‌ترین مهاجم نسل خود است. مرد کهنه‌کار بوسنیایی در 35 سالگی شاید یک راه‌حل موقت برای اینتر باشد اما او در 9 بازی اولش برای نراتزوری توانست 7 گل بزند؛ آخرین کسی که در اولین فصل حضورش در اینتر چنین آماری به ثبت رساند، رونالدوی اوریجینال بود. اگر اینتر امسال قهرمان اسکودتو شود، ژکو می‌تواند قهرمانی در سه لیگ معتبر اروپا یعنی ایتالیا، آلمان و انگلیس را تجربه کرده باشد.
دنزل دومفریز، جانشین اشرف حکیمی لحظات پرفراز و نشیبی را تجربه کرده اما به نظر می‌رسد او لحظه تلخ پنالتی دادن در دربی ایتالیا را پشت سر گذاشته است. هاکان چالهان اوعلو هم عملکردش به قدری خوب بوده که نه تنها دیگر شوک از دست دادن کریستین اریکسن به چشم نمی‌آید بلکه حتی بیش از او به اینتر کمک کرده است. چالهان اوعلو در حالی به اینتر پیوست که تا قبل از اتفاقات وحشتناک بازی فنلاند و دانمارک، پس از جدایی‌اش از میلان هیچ پیشنهادی نداشت اما پس از اتفاق تلخی که برای اریکسن افتاد و در نهایت منجر به فسخ قراردادش با اینتر شد، ماروتا با حرکتی هوشمندانه او را جذب کرد. چالهان اوعلو در اولین بازی‌اش توانست گل و پاس گل ثبت کند. در دربی دلامادونینا توانست پنالتی بگیرد و خودش هم پنالتی را گل کند. آمار بسیار خوب چالهان اوعلو در کنار فدریکو دی مارکو در استفاده از ضربات آزاد، سلاح جدیدی را به نقشه‌های حمله اینتر اضافه کند. از زمان اولین بازی چالهان اوعلو در بوندسلیگا در سال 2013 فقط لیونل مسی نسبت به او توانسته گل‌های خارج چارچوب بیشتری بزند. این هافبک ترک در این فصل حتی از روی نقطه کرنر به شکل مستقیم موفق به گلزنی شده است و روی پاتریسیو طعم تلخ گل خوردن مستقیم از روی نقطه کرنر را چشید. در آن بازی رم و اینتر در اوایل دسامبر، دیگر کسی شک نداشت که اینتر مدعی قهرمانی است. در آن شب اینتر با پیروزی مقابل مورینیو، یک سه گانه دیگر را جشن گرفت؛ هر سه جانشین لوکاکو، اریکسن و حکیمی گلزنی کردند تا کار رم در نیمه اول با سه گل تمام شود.
در ماه اکتبر و نوامبر، تردیدهایی به وجود آمد که آن‌ها پس از عقب افتادن نمی‌توانند بازی را برگردانند یا در بازی‌های بزرگ ناموفق هستند اما این تردیدها خیلی سریع از بین رفت. اگر دی مارکو و لائوتارو پنالتی خود مقابل آتالانتا و میلان را گل می‌کردند و اگر داور روی صحنه پنالتی دومفریز که منجر به گل یوونتوس شد آن‌قدر سخت‌گیری نمی‌کرد، الان اینتر می‌توانست در کورس قهرمانی اختلافی فضایی با تعقیب‌کنندگانش داشته باشد. اینزاگی یک دستاورد دیگر هم داشته که او را کاملا با کونته متمایز می‌کند؛ او برای اولین بار در دهه اخیر توانست اینتر را به مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا برساند و این درحالی است که بهترین دستاورد اروپایی کونته در اینتر، راهیابی به فینال لیگ اروپا بود. الان دیگر بحث‌ها در ایتالیا در این باره نیست که آیا اینتر اینزاگی می‌تواند برای قهرمانی بجنگد یا نه بلکه الان بحث این است که آیا اینتر اینزاگی بهتر از اینتر کونته است و آیا کونته از رفتنش از اینتر پشیمان می‌شود یا خیر؟
اینتری که قبلا تحت هدایت کونته بود، یک تیم تهاجمی به حساب می‌آمد اما رویکرد کلی اینتر کونته بر پایه لو بلاک و الگوهای بیلدآپ بسیار منظمی بنا شده بود که لوکاکو و لائوتارو را در انتقال از دفاع به حمله آزاد می‌کرد. حملات اینتر مرگبار بود و با این رویکرد تهاجمی اینتر آن‌ها به اولین تیم ایتالیا از سال 1950 تبدیل شدند که توانسته در یک سال میلادی بیش از صد گل به ثمر برساند؛ شش ماه از این دوازده ماه، تیمی بود که کونته آن را هدایت کرد. در حال حاضر اینتر نسبت به تیم کونته بالاتر بازی می‌کند و در نیمه زمین حریف برای مدت زمان بیشتری مالکیت توپ را حفظ می‌کند. میانگین PPDA اینتر یعنی هر اقدام دفاعی نسبت به پاس‌های حریف کاهش یافته است. این یعنی نراتزوری نسبت به فصل گذشته پرس تهاجمی‌تری دارد و مارسلو بروزوویچ به شکل واضح‌تری توپ و میدان را کنترل می‌کند. از زمان بازیگری آندره آ پیرلو تاکنون، هیچ بازیکنی در سری آ همچون بروزوویچ حین مالکیت توپ نتوانسته این چنین در ریتم دهی تیم تاثیرگذار باشد و اینتر اغلب گل‌های خود را از طریق طرح‌های پاسکاری‌های نرم به ثمر می‌رساند. به جای تمرکز صرف روی حملات تیم از طریق ایجاد لینک آپ میان مهاجمان، اینتر الان چند بعدی‌تر و غیرقابل پیش‌بینی‌تر شده است.
دنیله آدانی، مدافع سابق اینتر و تیم ملی ایتالیا که از کارشناسان مشهور اسکای ایتالیا است، در خصوص شیوه بازی اینتر اینزاگی گفته:
اینتر در بازی خود راه‌حل‌های جدیدی می‌یابد. آن‌ها دیگر روی طرح‌های حمله کونته متمرکز نیستند.
الساندرو باستونی که تحت هدایت کونته به اوج رسید، در خصوص کار با اینزاگی گفت:
اینزاگی به نحوی به ما آزادی داده که فکر کنیم فوتبال فقط یک بازی است.
بازیکنان از فوتبال بازی کردن در تیم اینزاگی لذت می‌برند و هواداران هم از دیدن این تیم سیر نمی‌شوند. شاید آخرین باری که اینتر فوتبالی به این زیبایی بازی می‌کرد، به اوایل دوران حضور روبرتو مانچینی در این تیم باز می گردد. پیرو آسیلیو، مدیر ورزشی اینتر نیز در خصوص روزهای خوب با اینزاگی گفته:
عملکرد امروز اینتر یک معجزه نیست اما نباید به آن مثل یک کار ساده نگاه کرد.
اینتر پس از خروجی‌های مهمی که در تابستان داشت، همچنان بر سری آ سلطه دارد. اینزاگی، ژکو، کوریا و چالهان اوعلو هرگز فاتح اسکودتو نشده‌اند اما آماده‌اند این بار تجربه‌اش کنند. بازماندگان تیم کونته هم می‌خواهند نشان دهند بدون او هم می‌توانند قهرمان شوند و سپر اسکودتو همچنان روی پیراهن‌شان نقش ببندد. اینتر خواهان کسب بیستمین قهرمانی لیگ و نصب دومین ستاره روی پیراهنش است. آنتونیو کونته مسلما روی معماری ساختمان مستحکم و بلند اینتر عملکرد خیره‌کننده‌ای داشت اما از طرفی می‌توان اینزاگی را یک طراح داخلی عالی برای این ساختمان در نظر گرفت. او با ساختار در دسترس کار می‌کند و نهایت تلاشش را به کار گرفته تا آن را زیبا کند. با پایان سال 2021، هیچ تیمی در ایتالیا بهتر از اینتر نیست.
به قلم جیمز هورنکسل از اتلتیک
