عصبانیت مربی بدنسازی اسبق تیم ملی از مکمل ها؛ چرا بازیکن باید از ترس دوپینگ روی نیمکت بلرزد؟
ولی الله صالح نیا در طرفداری: بدنسازهای ما به خاطر مکمل پرپر شدند؛ این داروها آلوده است!
ولی الله صالح نیا که فوتبالدوستان ایرانی او را پدر بدنسازی فوتبال ایران می دانند، میهمان دوربین طرفداری بود.
به گزارش طرفداری، ولی الله صالح نیا در تاریخ فوتبال ایران یکی از تاثیرگذار ترین چهره ها بوده و نقش کلیدی در بدنسازی تیم های مختلف داشته است. ولی الله صالح نیا که به استودیو طرفداری آمده بود، در خصوص مسائل مختلفی صحبت کرد که پیش از این بخش اول این گفتگو تقدیم تان شد.
دعوت می کنیم اکنون قسمت دوم این گفتگوی جذاب را از دست ندهید، قسمت سوم هم قرار است فردا از طریق رسانه طرفداری منتشر شود...
اگر امکانش باشد این عکس را آقای صالح نیا در اختیار ما بگذارند در تدوین اضافه می کنیم تا این عکس را هم ببینید.
حتما حتما.
(اشاره به تمرینات صالح نیا با خداداد عزیزی که در انتهای بخش اول گفتگو در این خصوص صحبت شد)
اما خب بخشی از فعالیت شما که کمتر به آن پرداخته شده، دهه شصت مجری برنامه بدنسازی تلویزیون بودید، چند روز پیش برنامه تیم منتخب قرن را داشتیم با مجید وارث. مجید وارث به مهدی حدادپور گفت که ولی الله صالح نیا آن موقع در تلویزیون بدنسازی آموزش می دادند.
خیلی از برنامه های تلویزیونی با کار من شروع شد، یک ورزش و مردم که آقای روان شاد بهمنش به عنوان مدیر این برنامه بودند، مجید وارث که خودش را شاگرد آقای بهمنش می داند و همیشه به خوبی از ایشان یاد می کنند، مجری برنامه و من هم به عنوان مدرس، مربی و تدریس کننده برنامه شروع کردیم از کارهای پایه مثل دو و میدانی. که این دوومیدانی تمام فاکتورهای آمادگی جسمانی درونش هفته است از قدرت، سرعت استقامت بگیر تا چیزهای دیگر، همه چیز در آن است هردوومیدانی کاری نه تک رشته ای به خصوص رشته هایی که من رفته ام، چون ده گانه ده رشته است. 3 پرش است، 3 پرتاب و 4 دو. دوهای آن هم می شود صدمتر، 400 متر، 1500 متر و 110 متر با مانع یعنی جزو ارکان اصلی ده گانه این 4 دو است و سه پرش می شود، پرش ارتفاع، پرش طول و پرش با نیزه و سه پرتابش می شود پرتاب وزنه، پرتاب دیسک و پرتاب نیزه. پس کسی که این فاکتورها را دارد و قهرمانش می شود حتما می تواند در رشته های دیگر به قهرمانان و ورزشکاران خدمت کند. من این حرف را از خودم نمی زنم، هر مدرسی که برای فوتبال ما به خصوص از کشور آلمان آمده گفته بدن سازهایتان را از میدانی کار ها انتخاب کنید یعنی کسانی که دو و میدانی را بلدند چون آنها با این فاکتورهای آمادگی جسمانی، خودشان با رگ و پوستشان آنرا لمس کرده اند و بلد هستند و می توانند تدریس کنند و من هم از این قاعده مستثنی نبودم و توانستم در طول این 41 سال کاری را بنا بگذارم که اگر تعریف از خود نباشد، حالا حالا ها مادرگیتی بزاید که من 22 تیم ملی در 22 رشته دستم بوده که هرکدامشان فاکتورهایشان با هم فرق می کند یک فاکتور عمومی است و یک فاکتور ویژه و افتخارم این است که در صحبت هایم هم همیشه گفته ام، به جانبازان و معلولین خدمت کرده ام، به تیم های نابینایان و کم بیانایان خدمت کرده ام، به تیم های ناشنوایان و کم شنوایان هم خدمت کرده ام. یعنی سه قشری که در هر جامعه ای باید کمک حالشان باشی من خدمت گذارشان بوده ام. یک روزگاری حتی خانواده ها، افرادی که ناشنوا هستند را با لگد از خواب بیدار می کردند و این بچه ها پریشان از خواب می پریدند و من تمام این 22 بازیکنم را با نوازش از خواب بیدار می کردم و به همین خاطر می گفتند که ما درس زندگی یاد گرفتیم و می رویم به پدران و مادران مان می گویم به جای اینکه ما را با لگد بلند کنید، ما را با نوازش بیدار کند. منظورم این است که خوشحالم برای ورزش مملکتم بنیان کاری را گذاشتم که اولش هر تدریسی می نویسد شرایط جسمانی، تکنیک، تاکتیک، روحی و روانی و کارهای تدارکاتی و پشتیبانی. این است که اولین قسمت را خدا به من داد تا بتوانم خدمت گذار ورزش مملکتم باشم.
این خدمتی که به ورزش مملکت کردید در خانواده هم ادامه داشت و فرزند شما هم بدنساز هستند.
بله علی پسر من جا پای من گذاشت البته دو مهندس هم در خانه داریم که بیکار هستند، آنها مهندس عمران گرفتند با اینکه ورزش هم می کردند ولی مهندسی خواندند ولی علی فوق لیسانس تربیت بدنی دارد و سه بار دکترا قبول شده ولی به کار بدنسازی علاقه دارد و بسیار در کارش ماهر است چون از بچگی کنار من بود و خیلی چیزها را یاد می گرفت، بعد که رشته را به صورت آکادمیک به دانشگاه رفت و کارهای دانشگاهی اش را تکمیل کرد یکی از مربیان موفق است منتها متاسفانه بعضی ها نمی بینند او را شاید این بعضی ها آنهایی هستند که به دنبال دارو دوا می گردند. تا جان در رگم هست و نفس در سینه ام هست هیچ بچه ای را نمی گذارم در این خط راه برود و آلوده شود و تا سلامت مانده و تغذیه سالم مانده، تا استراحت مانده تا در کنار خانواده و جمع خانوادگی و رفقا و خواهر و برادر زندگی کردن مانده آدم نباید دنبال این کارها برود. این کار خانمان برانداز است و بدنسازهای ما به خاطر همین مکمل ها پرپر شدند به همین دلیل وصیت و نصیحت من را پسرم با جون و دل خریده و می گوید بابا اگر بیکار باشم همینکه شما گفتید نباید بچه مردم آلوده شود به دارو و دوا و مکمل و اینها، من راه تو را می روم حتی اگر بیکار باشم.
همیشه شما با پودر و مکمل مخالف بودید، این مخالفت از کجا می آید.
این مخالفت از دیدی که در اجتماع ورزشی ما هست می آید. خیلی از بدنساز های ما پر پر شدند. خیلی از جوانهای ما رفتند و از این مکمل های آلوده استفاده کردند چون تمیز و سالمش را که به ما نمی دهند، آلوده اش را به ما می دهند. دارو وارد این مملکت می شود می روند با بیل پر می کنند و بسته بندی می کنند و وارد جامعه می شود. ایا این آلوده نیست؟ آیا از همان سر منشا آن، از آن کشورهایی که به ما تحمیل می شود آلوده نیست؟ خیلی جاها مکمل غذایی می خورند و تجویز می کنند برای پیرمرد، پیرزن و یک بچه سال که غذا نمی خورد ولی آنها با این چیزی که در ورزش به کارمی برند خیلی تفاوت دارد و نه من، خیلی از همکاران من این اعتقاد مرا دارند و می گویند سلامت زندگی کن تا بعد از آن سلامت به زندگی ات ادامه دهی. شمت مطمئن باش خیلی ها که عمر طولانی ندارند حتما در دوران ورزشی شان از این مکمل ها و داروها و چیزهایی که سالم نبوده استفاده کرده اند و پر پر شده اند. مطمئن باشید، از خود بچه هایی که کار بدنسازی می کنند سوال کنید، اسامی اش هست، آمار و ارقامش هست و من خوشحالم به عنوان یک مربی و ورزشکار ملی این مملکت دوست دارم تمام جوانانم پاک و سلامت باشند. بروند و مدال نگیرند اما سلامت بروند و بیایند. مدال نگیرند اما اخلاق مدار باشند و با اخلاق بروند و بیایند، همه چیز در مدال خلاصه نمی شود متاسفانه خیلی ها مدال را ملاک قرار داده اند. بچه های مردم را آلوده می کنند چرا؟ مدال انقدر قرب دارد؟ ما جامعه را سالم کنیم، به جامعه باید برسیم چرا باید جامعه ما بچه هایش در رده های مدرسه، دانشگاه و مسائل آموزشی را ول کنند و همه دنبال سیگار و این چیزها و مکمل باشند. من دلم پر از درد است چون امثال ما ها را کنار می گذارند و دور را به کسانی می دهند که در این خط هستند، رو راست با شما حرف می زنم، در این خط هستند، بیاید بیرون بیایید بچه مردم را سالم پرورش بدهیم، این بچه فقط دوران قهرمانی اش نیست که تا 35 سالگی خداحافظ. این می خواهد عمر طولانی داشته باشد، خدا این عمر را داده به او شما نگیرید آنرا. من به این خاطر صدایم را بالا بردم چون دلم به حال جوانان مملکتم می سوزد، عذر میخواهم از شما، و نباید آلودگی داشته باشند. آلودگی از همینجا شروع می شود.
میخواهم بپرسم چه می شود که یک ورزشکار محتاج این دارو و مکمل می شود. مدال است که باعث آن می شود و از این مسیر بدنسازی صحیح نمی تواند نیازش را برطرف کند؟
مگر من که سالم کار کردم همیشه تیم هایم در اوج نبودند؟ همیشه در اوج بودند. هر کدام از تیم هایی که من کار کردم با آنها، از جهانی، المپیک، پارالمپیک، آسیایی، پاراآسیایی، همه، باشگاه های داخلی خارجی همه موفق بودند و به خواسته هایشان رسیدند. می شود سالم هم مدال گرفت می شود سالم هم موقعیت بدست آورد. یک بازیکن روی نیمکت بلرزد که من از فلان داور استفاده کردم بعد می گوید قرص سرماخوردگی خودم. نه تو آن کوفت و زهرماری که برایت تجویز شده دارد تنت را می لرزاند که سرباز آیوا نیاید یقه ات را بگیرد و بگوید تست بده و آنها حق شان است. شما ممکن است خواب باشید، سرباز، سربازی که وظیفه اش است تست دوپینگ بگیرد می آید و می گیرد. چرا خیلی ها از تست دوپینگ فرار کردند؟ چرا خیلی ها رفتند ناخن انداختند در ادرار که بگویند این همه چیز را به هم می زند. اینها بوده و تاریخ ورزش ما نشان داد و این آدم ها را دستان شان را رو کرد و محروم کرد باز هم دست بر نمی دارند؟ باز هم یک لیست ده نفره همین هفته پیش دادند که از ورزشکاران ملی رفته اند دوپینگ کرده اند که آقای دکتر فشارکی گفت ده نفر اسمشان در آمده. خب آن ده نفر چرا نباید سالم باشند، چرا باید آبرویشان برود؟ شما وقتی این کار را می کنی داری کاری نا سالم انجام می دهی. دوپینگ کار سلامت ندارد همه اش ناسالم است، نارو زدن به آدم سالم است کسی که دوپینگ می کند نارو می زند به آدم سالم. می خواهی بروی مدال او را گردنت بیندازی؟ تو برو حق خودت را با سلامت بگیر، با تمرین خوب بگیر، با علم ورزش بگیر. ممنونم از لطف شما که این سوالات را می کنید.
نه خواهش می کنم داریم لذت می بریم خیلی هم حرف ها صریح و درست است. از یک رکورد هم صحبت کردید که شما با کلی رشته های ورزشی و تیم های ملی کار کردید، به جزفوتبال از کدامش بیشتر لذت بردید.
بسکتبالیست ها بچه های بسیار خوبی هستند، دانشگاهی هستند. والیبالیست ها، کاراته کار ها حتی بوکسورها که من دوم آسیا کردم آنها را در تهران یادش بخیر آقای ناطق نوری رئیس فدراسیون بود و من را دعوت کرد و 9 ماه مانده بود به مسابقات، گفت ما فقط یک اوکی می خواهیم بگیریم، آیا می نشینی برای پرچم خودمان دست میزنی یا پرچم دیگران؟ من می خواهم میزبانی را بگیرم تو را دعوت کرده ام در این جمع فدراسیون اگر اوکی بدهی می گیریم، اگر نه نمی گیرم. گفتم که قول می دهم تیم را روی سکوهای عالی ببریم و فقط خدا این جان را به من بدهد تا آن موقع. 9 ماه مانده بود تیم ملی بوکس را گرفتیم سال 71-72 و بعد از آن اینها نایب قهرمان آسیا شدند. در مقابل چه کسی ما مدال گرفتیم؟ ازبسکتان، قهرمان جهان. ما 3 مدال طلا، 4 نقره و 2 برنز گرفتیم و تیم دوم آسیا شد. هنوز که هنوز است آن مقام تکرار نشده یعنی تیم ایران دوم آسیا نشده فقط آن تیم آنجا بود که دوم شد. با بچه های رزمی کار کردم که واقعا باید اسم ببرم از آنها مثل آقای خواجه حسینی، مثل عموزاده، آقای آشتیان و بقیه بچه ها مثل مرحوم قانع، آقای طاری فر، اینها بچه هایی بودند که کاراته بعد از 16 سال دوری از مسابقات جهانی با آنها رفتیم گرانادا مسابقات جهانی اسپانیا و این تیم خودش را کشاند و در جدول خودش را دید و دور بعد بچه ها روی سکوهای جهانی رفتند و مدال طلا و نقره و برنز گرفتند و صاحب مقام دوم جهان شدند. تیم های دیگه هم که اسم بردم، جانبازان، نابینایان و ناشنوایان، با آنها هم کار کردن لذت بخش است. با جانبازان و معلولان کلاس بندی است، نابینایان کلاس بندی است، ما نابینای مطلق داریم، کم بینا داریم، نابینایی داریم که خوب هم می بیند ولی دکتر تشخیص می دهد این بینایی اش تا حدی است ممکن است 4 متر، 3 متر و 2 متر و به همین خاطر است که در مسابقات اکثر اینها را چشم بند می بندند که همه یکسان نابینا باشند. افتخار داشتم که با اینها کار کردم و مدال طلا انداختند گردنشان همان سکه ای که به یک قهرمان داده اند به اینها هم داده اند و رفته اند خانه و ماشین خریده اند. همین دعای خیر آنها برای ما یک دنیا ارزش دارد. به خودمان آنچنان چیزی نرسیده ولی خوشحالم به آنها سکه ای رسید که در زندگی دلشان خوش بود به داشتن یک پیکان، یک رنو، یک ماشین ارزان قیمت 4-5 میلیونی. سقف آرزوهای ناشنوا این بود که بنشینند پشت ماشین 4 میلیونی و بگویند مال خودم است. خوشحالم کار کردم و آنها مدال گردنشان انداختند، جهانی و آسیایی و خوشحالم به جایی رسیدند. شما یک جاهایی خوشحالی تان فقط برای خودت نیست، برای معیشت خودت نیست برای خلق است که دارد زحمت می کشد و از خدا می خواهم همه معلم مان و مربیان اینطور توفیقی که نصیب من شده که وقتی رزومه را جلویم می گذارند می بینم این رزومه باید در گینس چاپ شود و مطمئنم شما و همکارانتان این کار را خواهید کرد و من را به آرزویم می رسانید. مگر شوخی است که 22 تیم ملی دستت باشد و همه موفق باشند؟ این همه 35-36 باشگاه دست من بوده همه رفته اند مقام های اول دوم سوی را گرفته اند پس اینها همه یک چیز پشتش است و آن را هم به شما می گویم که جوانی، دعای خیر پدر و مادر است. پدر من روی تخت بیمارستان بود من با مایلی کهن تیم را برده بودیم عمان برای مقدماتی بازی های آسیایی، مقدماتی و نهایی داشت که نهایی آن در امارات بود که 6 تا به کره زدیم که هنوز هیچ تیمی در دنیا به کره انقدر گل نزده، خدمت تان عرض کنم پدر من روی تخت بیمارستان بود وقتی برگشتم چشمش را باز کرد و من را دید، بست و از دار دنیا رفت ولی همیشه مرا دعا می کرد و می گفت برو که تیم هایت مثل خورشید بدرخشد و خدارا شاهد می گیرم تمام تیم هایی که دستم بوده همه دوستان و همکاران شما و پیشکسوتان می دانند که تیم های من همیشه مثل خورشید درخشیده چون دعا خیر پدر و مادر همراهم هست و خداراشکر می کنم بچه های سلامت هستند، خودم سلامت زندگی کرده ام و سلامت آمد و رفت می کنم و سلامت رفاقت می کنم سلامت با مربیان یا علی گفته ام، یا علی من همیشه جلوتر از همه بوده و آنهایی که دستشان را پس کشیده اند آنها ضربه اش را خورده اند نه من.
بیشتر بخوانید:
ولی" target="_blank" rel="noopener noreferrer">https://www.tarafdari.com/node/2040964">ولی الله صالح نیا در طرفداری: خداداد گفت تنها کسی که از من کولی گرفت، صالح نیا بود!
