جنگ ستارگان والیبال در سری آ ایتالیا

کاری از حزب استادان
https://s2.uupload.ir/files/670j_zg_masters_logo.jpg" width="1088" />
در سال ۱۹۸۰ رشد تیم ملی والیبال ایتالیا منجر به محبوبیت زیاد والیبال در ایتالیا شد. پس از یک دوره که در آن تیمهای تورین، سانتال و پارما که تحت حمایت شرکتهای بزرگ بودند، شرکتهای بزرگ دیگری مانند فینینوست در میلان ، توماس ادیسون در راونا و بنتون در ترویزو تصمیم به حمایت و سرمایه گذاری در والیبال کردند و تیمهای جدیدی را تجهیز برای حمایت از والیبال ایتالیا در اروپا کردند. امروزه والیبال در سراسر کشور ایتالیا انتشار یافتهاست و دارای محبوبیت بیشتری نسبت به رشتههای دیگر حتی از فوتبال است. با سرمایه گذاری های انجام شده در سال های اخیر،سری آ ایتالیا مقصد بسیاری از ستارگان والیبال بوده. در این فصل هم همچون فصل های گدشته ستارگان بسیاری از لیگ های روسیه و لهستان به سری آ منتقل شده اند و با اوج گرفتن دوباره مودنا جذابیت لیگ دوچندان شده است. |
---|
در سه فصل اخیر سری آ ایتالیا دو تیم لوبه و پروجا فینالیست شده اند،و سهم لوبه 2 قهرمانی و پروجا 1 قهرمانی بوده است. و به نوعی می توان این دوتا تیم را مدعیان اصلی قهرمانی دانست.
|
---|
تیم های مدعی در فصل 2021/2022 |
لوبه : این باشگاه در سال ۱۹۹۰ تأسیس شد.یکی از قدرتمند ترین تیم های حاضر در ایتالیا می باشد. لوبه در سال 2019 با هدایت دجورجی به سلطنت 4 ساله زنیت کازان در لیگ قهرمانان اروپا پایان داد. در دو دوره اخیر در سال های 2019 و 2021 با شکست پروجا در فینال قهرمان شده است و مدافع عنوان قهرمانی می باشد.(مسابقات سری آ در سال 2020 به علت شیوع ویروس کرونا لغو شد.) افتخارات:
CEV Champions League قهرمانی :(x2) 2002, 2019 نایب قهرمانی:(x1) 2018 سومی:(x2) 2016, 2017 FIVB Club World Championship قهرمانی:(x1) 2019 نایب قهرمانی:(x2) 2017, 2018 Italian Championship قهرمانی:(x6) 2006, 2012, 2014, 2017, 2019, 2021 نایب قهرمانی:(x1) 2018 سومی:(x5) 2003, 2004, 2009, 2011, 2013 Italian Cup قهرمانی:(x7) 2001, 2003, 2008, 2009, 2017, 2020, 2021[1] نایب قهرمانی:(x4) 2012, 2013, 2018, 2019 Italian SuperCup قهرمانی:(x4) 2006, 2008, 2012, 2014 نایب قهرمانی:(x6) 2001, 2003, 2009, 2013, 2017, 2020
بازیکنان برجسته تاریخ لوبه: ۱۹۹۴–۱۹۹۹ اسلوبودان کواچ ۲۰۱۰–۲۰۱۱ فاکوندو کونته ۲۰۱۳–۲۰۱۵ بارتوش کورک ۲۰۱۵– ۲۰۱۸ میکا کریستنسون ۲۰۱۵–۲۰۱۸ جنیا گربنیکوف ------- ترکیب فصل پیش رو سرعتی زنان: روبرت لندی سیمون
سیمونه آنزانی
پاسور: لوسیانو دچکو
پشت خط زن: ایوان زایتسف
قدرتی زن ها: عثمانی خوانتورینا
ریکاردو لوکارلی
لیبرو: فابیو بالاسو
|
مودنا: این باشگاه در سال ۱۹۶۶ توسط بنیتو و جوزپه پانینی که صاحبان خانه انتشارات پانینی بودند، تأسیس شد و مجموعه ورزشی پانینی نام گرفت. این باشگاه با سرمربیگری فرانکو آندرلینی فعالیت خود را در سطح سوم لیگ ایتالیا آغاز کرد و در سال ۱۹۶۸ به سری آ رسید و از همان زمان تا کنون در سطح نخست لیگ ایتالیا مانده است. تیم والیبال پانینی مودنا تا پیش از دهه ۱۹۹۰ میلادی توانست به ۸ قهرمانی سری آ، ۶ قهرمانی جام حذفی ایتالیا، ۲ قهرمانی جام کنفدراسیون اروپا و ۱ مقام نخست لیگ قهرمانان اروپا دست یابد، اما در آغاز دهه ۹۰ با مشکلات مالی مواجه شد و بهترین بازیکنانش را از دست داد. در سال ۱۹۹۳ برای اولین بار مالکیت باشگاه تغییر کرد و به جووانی واندلی سپرده شد که صاحب کارخانه تولید سرامیک دیتونا بود. واندلی ستارگان والیبال را به مودنا بازگرداند و آنها را در قالب تیم دیتونا والی مودنا به میدان فرستاد. جوزپه پانینی در سال ۱۹۹۶ درگذشت و شهردار مودنا برای یادبود و به پاس زحماتش، نام سالن ورزشی جوزپه پانینی (به اختصار: پالاپانینی) را برای سالن خانگی باشگاه مودنا برگزید. واندلی تا سال ۲۰۰۵ مالک تیم بود، اما پس از ناکامیهای بسیار سهمیه باشگاه را به یک تاجر صنعت زغالسنگ و والیبالیست سابق به نام آنتونیو بارونه و همسرش کاتیا پدرینی و یک تاجر به اسم جولیانو گرانی، فروخت. آنها نام باشگاه را به پالاوُلو مودنا تغییر دادند. در این زمان هم با وجود حضور ستارههای جهانی در تیم، آن چنانکه انتظار میرفت نتیجهای حاصل نشد تا اینکه در سال ۲۰۱۳ جینو جیبرتینی (فروشنده محصولات نفتی)، آنتونیو پانینی (پسر جوزپه پانینی)، دینو پیاچنتینی (پیمانکار ساختمانی)، پتر زینتلنتر (مدیرعامل شرکت ترنکوالدر) و کاتیا پدرینی، با تشکیل کنسرسیوم مالکیت باشگاه را به دست گرفتند و به مودنا والی پونتو زِرو تغییر نام یافت. اما این پیوند چندان تداوم نیافت و چند ماه بعد جیبرتینی، پانینی و زینتلنتر از باشگاه جدا شدند و کاتیا پدرینی به تنهایی مالکیت باشگاه را بر عهده گرفت و پیاچنتینی هم به عنوان معاون او منصوب شد. برای فصل ۲۰۱۴/۱۵ نام باشگاه باز هم تغییر کرد و اینبار با یک لوگوی جدید و تنها به اسم مودنا والی معرفی شد و پس از ۷ سال توانست مقامی به دست آورد. در سال بعد (۲۰۱۵/۱۶) نیز مودنا والی تیمی قدرتمندتر را روانه مسابقات کرد و موفق شد پس از ۱۴ سال بالاخره جام قهرمانی سری آ را به دست بیاورد.
افتخارات: CEV Champions League قهرمانی:(x4) 1990, 1996, 1997, 1998 نایب قهرمانی:(x4) 1987, 1988, 1989, 2003 سومی:(x1) 1991 Italian Championship قهرمانی:(x12) 1970, 1972, 1974, 1976, 1986, 1987, 1988, 1989, 1995, 1997, 2002, 2016 Italian Cup قهرمانی:(x12) 1979, 1980, 1985, 1986, 1988, 1989, 1994, 1995, 1997, 1998, 2015, 2016 Italian SuperCup قهرمانی:(x4) 1997, 2015, 2016, 2018
ترکیب فصل پیش رو سرعتی زن ها: دراگان استانکویچ
دنی مازونه
پاسور: برونو رزنده
پشت خط زن: نیمیر عبدالعزیز
قدرتی زن ها: اروین انگاپت
لئال
لیبرو: سالواتوره روسینی
|
ترنتینو: تیم مزولومباردو مستقر در شهر کوچک پیانا در راونا بود و در لیگ سری ب حضور داشت. در ۲۳ می سال ۲۰۰۰ تیم مزولومباردو راونا دچار ورشکستگی شد. این تیم که در حال سعود به سری آ بود به فروش گذاشته شد و توسط شرکت دیاتک که متعلق به دیگو موسنا بود خریداری شد و با انتقال به ترنتو با نام ترنتینو تأسیس شد. ترنتینو اول بازی رسمی خود را در سری آ برابر پارما انجام داد و شکست خود و بعد از پنج روز در بازی خانگی مقابل پادووا به پیروزی رسید. در پایان سال ۲۰۰۷ رادوستین استویچف با توافق با ترنتینو سرمربی این تیم شد و دوران اوج ترنتینو با جذب این مربی و ستارههایی مانند ماتی کازیسکی، نیکولاو گربیچ، امانوئل بیرارلی و ولادیمیر نیکولوف آغاز شد. ترنتنو در فصل ۰۸-۲۰۰۷ با رسیدن به مرحله نیم نهایی و با پیروزی در مقابل رم در فینال به مصاف پیاچنزا رفت و با پیروزی ۳ بر ۰ برای اولین بار قهرمان سری آ شد. ترنتینو در ادامه در لیگ قهرمانان والیبال اروپا حضور یافت و با اضافه نمودن لئوناردو ویسوتو و لوکاش ژیگادو و چند بازیکن دیگر به تیم خود با قدرت به فینال رسیدند و با شکست ایراکلیس تسالونیکی فاتح لیگ قهرمانان اروپا شدند و بعد از آن به قهرمانی باشگاههای جهان راه یافتند و با رسیدن به فینال مسابقات با قدرت از سد اسکرا بلچاتوف گذشتند و قهرمان جام باشگاههای جهان ۰۹-۲۰۰۸ شدند و پس از این جام قهرمان جام حذفی ایتالیا شدند تا دوران قدرت و اوج ترنتینو کامل شود. ترنتینو سال بعد هم قهرمان سری آ شد و قهرمانی اروپا را تکرار کرد و بعد باز هم با شکست بلچاتوف قهرمان باشگاههای جهان شد. ۲۰۱۰ هم قهرمانی ترنتینو نیز با قدرت ظاهر شد و قهرمانی سری آ و قهرمان لیگ قهرمانان اروپا و قهرمان قهرمانی باشگاههای جهان شد. در سال ۲۰۱۱ ترنتینو با شکست کونئو در فینال سوپر جام ایتالیا را فتح کرد و ب پیروزی بر لوبه بانکا ماچراتا قهرمان جام حذفی شد و در سری آ ایتالیا در مرحله پلی آف اما حذف شد. در باشگاههای جهان با وایلد کارت حضور یافت و در فینالی مهیج زنیت کازان را از پیش رو برداشت و دوباره قهرمان باشگاههای جهان شد. در فصل ۲۰۱۳-۲۰۱۲ با جذب چند بازیکن دیگر از جمله لانزا با قدرت در فینال سری آ پیاچنزا را برای بار دوم از پیش رو برداشت و بار دیگر فاتح لیگ سری آ ایتالیا شد. ترنتینو باز هم با حضور در باشگاههای جهان با صعود به فینال ساداکروزیرو را با نتیجه ۳-۰ شکست داد تا با چهار قهرمانی رکوردار قهرمانی در والیبال قهرمانی باشگاههای جهان شود. ترنتینو در ادامه لیگ قهرمانان را به دست آورد. در سال ۲۰۱۴ رادوستین استویچف دوباره سرمربی ترنتینو شد. افتخارات: CEV Champions League قهرمانی:(x3) 2009, 2010, 2011 نایب قهرمانی:(x2) 2016, 2021 سومی:(x1) 2012 FIVB Club World Championship قهرمانی:(x5) 2009, 2010, 2011, 2012, 2018 نایب قهرمانی:(x2) 2013, 2016 Italian Championship قهرمانی:(x4) 2008, 2011, 2013, 2015 نایب قهرمانی:(x4) 2009, 2010, 2012, 2017 Italian Cup قهرمانی:(x3) 2010, 2012, 2013 Italian SuperCup قهرمانی:(x2) 2011, 2013 ترکیب فصل پیش رو سرعتی زن ها: سرکو لیسیناچ
مارکو پودراشچانین
پاسور: ریکاردو برتولی
پشت خط زن: جولیو پینالی
قدرتی زن ها: الساندرو میشلتو
دنیله لاویا
لیبرو: یولیان زنگر
|
پروجا یک باشگاه والیبال ایتالیایی مستقر در شهر پروجا است که در حال حاضر در سری آ حضور دارد.این باشگاه تا به حال قهرمان اروپا نشده است و تنها یک بار موفق به قهرمانی در سری آ شده است. افتخارات: CEV Champions League نایب قهرمانی(x1) 2017 سومی:(x1) 2018 Italian Championship قهرمانی:(x1) 2018 نایب قهرمانی:(x4) 2014, 2016, 2019, 2021 Italian Cup (Coppa Italia) قهرمانی:(x2) 2018, 2019 نایب قهرمانی:(x3) 2014, 2020, 2021 Italian Super Cup (Supercoppa Italiana) قهرمانی:(x3) 2017, 2019, 2020 نایب قهرمانی:(x1) 2016 ترکیب فصل آینده سرعتی زن ها: روبرتو روسو
سباستین سوله
پاسور: سیمونه جیانلی
پشت خط زن: کمیل ریچیلیکی
قدرتی زن ها: ویلفرد لئون
متئو اندرسون
لیبرو: ماسیمو کولاچی
|